Demony — Czas ich sądu.

Pytanie (1911) — A oto zakrzyknęli, mówiąc: Cóż my z tobą mamy, Jezusie, Synu Boży ? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas ? Jaki czas ?

Odpowiedź — To, drodzy bracia, jak pamiętacie, była mowa demonów. Gdy Pan wyganiał niektórych z tych złych duchów przy pierwszym swoim przyjściu, rozkazując im wyjść z czło­wieka, oni protestowali; zdawało się im; że są jeszcze w gra­nicach ich czasu. Czy nie mamy prawa pozostawać nadal w tych warunkach? Czyś ty nie przyszedł za prędko? Czy Ty będziesz nas dręczył przed czasem? Ja bym podał taką myśl: Wyraz dręczyć jaki tu jest użyty nie ma tego samego znacze­nia jak nasz wyraz by miał. Znaczyłoby „trapić nas", podobnie jakby gospodarz wymawiał mieszkanie lokatorowi za nie za­płacenie komornego, mówi się nieraz: Gospodarz trapi lokatora za jego komorne. To znaczy, że usuwa go z mieszkania za niepłacenie komornego, ta sama myśl znajduje się i tu. Przysze­dłeś dręczyć, czyli trapić nas, albo wygnać nas przed czasem. W każdym razie, cokolwiek te upadły duchy mówiły nie byłoby właściwą teologią dla prawdziwego chrześcijanina. Nie >113< budujemy naszej teologii na tym co mówią demony. My chcemy to co Jezus, Apostołowie i Prorocy mówili. Co demony mówią, nie biorę tego wcale w rachubę.

Przypomina mi to pewnego pana, z którym argumentowałem w pewnej sprawie, zacytował pewne Pismo, które było całkiem po jego stronie, lecz ja zapytałem "gdzie się to znajduje?" Od­naleźliśmy to miejsce i wtenczas zrozumiałem dlaczego zdawało się tak dziwne. Znajdowało się u Hioba. A było to co diabeł: powiedział. Więc mówię, "Bracie cytujesz mi to, co diabeł mówił". I nie miał nic więcej do powiedzenia. Tak samo i tu, co te demony mówiły, nie jest warto się nawet zastanawiać. — 222

Depozyt — Gdzie pokazano w Starym Testamencie?

Pytanie (1916) — Czy depozyt okupu pokazany jest gdzie­kolwiek w typach i cieniach Starego Testamentu ?

Odpowiedź — Nie pamiętam żadnego miejsca w Starym Testamencie, które uczyłoby o depozycie okupu. Okup w tym szczególnym; sensie nie jest użyty w pismach Starego Testa­mentu. Jedyne miejsce, gdzie jest powiedziane: Brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań. Znajduje się w Psalmie 49:8,9. W Nowym Testamencie ta myśl wyrażona jest pod kierownictwem ducha świętego i li­czy się do rzeczy bardzo głębokich, jakie się znajdują w Słowie Bożym. — 222

Depozyt — w Czyim imieniu I na czyj rachunek.

Pytanie (1916) — W czyim imieniu i na czyj rachunek jest ten depozyt (Okup)?

Odpowiedź — W imieniu i na rachunek jednego człowieka. Gdyby ktoś złożył do banku $1000, to byłoby na jego imię. Je­zus nie dał tego komu innemu. On złożył, oddał życie Swoje w ręce Ojcowskie. W ręce Twoje polecam. To nie znaczy zmia­ny lub przeniesienia na kogo innego, ani, że Ja to polecam dla ojca Adama, lub dla świata. Jedynie polecam ducha Mojego do zachowania, to pokazuje przez wyraz "Mojego". — 222

Depozyt — Jego znaczenie.

Pytanie (1916) — Proszę o wy jaśnienie znaczenia wyrazu Depozyt.

Odpowiedź — Wyraz depozyt znaczy dać coś na skład do przechowania. Jeżeli ktoś złoży do banku tysiąc dolarów, otrzy­ma książeczkę, w której będzie zaznaczone, że tyle jest złożone w banku. To nie znaczy, że te pieniądze były dane bankiero­wi, lecz on ma mieć staranie o tych pieniądzach; ten, co je złożył, może z nimi uczynić według swego upodobania. Jezus w ostatniej chwili swego życia złożył okup w ręce Ojcowskie; Ojcze! w ręce Twoje polecam ducha Mojego, ducha życia ludz­kiego. Oddał w ręce Ojcowskie a nie diabelskie. Diabeł niema nic do czynienia z rodzajem ludzkim. Jezus ma prawo do Swo­jego życia. On zachował Prawo Boże, był święty, bez zmazy, niepokalany, odłączony od grzeszników, w zupełności zachowujący >114< wolę Ojca. Pan Jezus pod żadnym względem nie utracił Swoich praw do życia i to właśnie życie on złożył jako depo­zyt. Ojcze! w ręce Twoje polecam Mojego ducha żywota i do tej pory to prawo do życia spoczywa w rękach Ojcowskich; Jezus Dotąd tam go zachowuje.

Lecz czy Jezus nie wziął czyli otrzymał go z powrotem, gdy został wzbudzony z umarłych ? Wcale nie, Ojciec Niebieski dał Jezusowi, jako nagrodę, wyższy stopień żywota. Jezus umarł człowiekiem, a był wzbudzony duchem, na. Boskim poziomie (Boskiej natury). Ten duch żywota, który otrzymał przy zmar­twychwstaniu był nagrodą za Jego posłuszeństwo i nie ma nic do czynienia z tym drugim życiem. Pan Jezus dotąd ma jeszcze prawo do tego życia ziemskiego, lecz On go nie potrzebuje, po­nieważ posiada lepsze i wyższe życie, zatem to ziemskie życie ma do dyspozycji. — 223