Siostry — Ograniczenia w szóstym tomie.

Pytanie (1910). — Chcielibyśmy wiedzieć, czy ograniczenia względem sióstr podane w szóstym tomie, stosują się do takich badań Pisma Świętego, gdzie bracia są obecni. Prosimy o wy­jaśnienie, do jakich zebrań ograniczenia te mają być stosowane.

Odpowiedź. — O akuratnym znaczeniu tego, co Apostoł miał na myśli, gdy pisał o tym, można się tylko domyślać. Według naszego mniemania, logicznym wyjaśnieniem tych słów byłoby, że on mówił tam o zebraniach więcej publicznych raczej a nie o prywatnych, na których odbywa się wspólne badanie Pisma Świętego. Jednakowoż gdybym ja był siostrą w małym zgromadzeniu biblijnym, czułbym się wolnym do stawiania pytań przy nadarzającej się sposobności, a gdyby, które pytanie nie było wła­ściwie określone według mego zdania, ja czułbym się wolnym wypowiedzieć się w tym przedmiocie w sposób pośredni, wyraziwszy się mniej więcej w taki sposób: Jakby odpowiedź ta mogła być zastosowana do tej lub do tamtej kwestii? Zdaje mi się, ze w taki sposób mógłbym uczynić tyle, co przez wypowiedzenie całego kazania, bo przez stawianie pytań mógłbym daną sprawę otworzyć dla drugich.

Nie myślę, aby to apostolskie ograniczenie zabraniało siostrom stawiania pytań. Gdybym ja był siostrą czułbym się wolnym do stawiania pytań, nie narzucałbym swój wpływ i czuł­bym, że używam go właściwie, stawiając rzecz w taki sposób raczej, zamiast mówić; Ja się nie godzę z tym tłumaczeniem, bo myślę, że sprawa ma się tak a tak. Stawiłbym raczej pytanie: Jak można to pogodzić z tym lub owym? Jeżeli odpowiedź nie byłaby wyraźna, zapytałbym się znowu: Jakby to zharmonizować z tym lub z tamtym? Gdyby ludzie pozwolili mi stawiać pytania, ja mógłbym udać się do wszystkich kościołów i w krótkim czasie wywrócić ich teorie. Według mego wyrozumienia, to co Apostoł powiedział względem sióstr nie tyle jest ograniczeniem, ile ra­czej jest to ku korzyści sióstr pod pewnym względem, stawiając je w ich właściwy stan niewieści. — 660

Siostry — o modleniu się przy stole.

Pytanie (1910) — W domu przy stole, ponieważ ojciec nie pomyślałby o modlitwie przed jedzeniem, więc ja, matka, miałam zwyczaj to czynić? Czy mam nadal to praktykować?

Odpowiedź — Tak, czyń to w dalszym ciągu, o ile twój mąż jest w sympatii i nie sprzeciwia się. Gdybym ja był na miejscu żony, zapytałbym męża: Czy nie masz nic przeciwko >546< temu, gdy będziemy odmawiać wspólną modlitwę przed jedze­niem? Choćby mąż nie był chrześcijaninem, ja wciąż uznawałbym go za głowę rodziny i zamiast mówić: ja będę prosić o Boskie błogosławieństwo, a ty bądź cicho, uważałbym, że ten drugi sposób byłby lepszy, to jest zapytać się: Mężu, czy masz coś przeciwko temu? Gdy mąż odpowie, że on godzi się z tym, to ty otrzymujesz od niego autorytet a nie przywłaszczasz go so­bie sama. — 661

Siostry — Co do ich uczestniczenia w badaniu Biblii.

Pytanie (1910) — Czy siostry mogą brać udział w bada­niach rozdziałów i wierszy z Biblii, jak to doradzasz?

Odpowiedź — Jeżeli znajdujecie w szóstym tomie coś takiego co tłumaczy tę sprawę, to nie mam nic takiego w moim umyśle co by to zmieniło. Rozumiem, że biorąc ogólnie, nauką Apostoła zdaje się być, iż w Kościele, mężczyzna przedstawia głowę a więc jest jakoby typem na Chrystusa, który jest Głową Kościoła. Zatem, Kościół niema uczyć Chrystusa, ale ma być uczonym przez Chrystusa, więc według tego obrazu, nie byłoby stosownym dla niewiasty, aby nauczały mężczyzn. Taką zdaje się być myśl Apostoła.

Byłoby jednak omyłką, posuwać się do drugiej krańcowości jak to czynią niektórzy, gdy mówią, że to stosuje się także dc uczenia w szkole i w ogóle wszędzie. Apostoł mówił o Kościele a nie o rodzinie. Jest właściwym dla matki uczyć swoje dzieci; to powinno być czynione i według mego pojęcia, słowa Apostoła nie sprzeciwiają się temu; lecz w Kościele — niechaj niewia­sty wasze będą w milczeniu — powiedział Apostoł. Ja tego nie mówię. Niektórzy z przyjaciół mniemają, że to jest moim oświad­czeniem; wiedzcie więc, że nie jest tak. Co do mnie, to prędze; posunąłbym się do tej krańcowości, aby dać siostrom za duże wolności. Lecz ja nie mam wyboru w tej sprawie, ani wy go nie macie bracia i siostry. Gdybym ja był siostrą, pragnąłbym czynić wolę Pana i niezawodnie, że Panu podobałoby się gdybym ją czynił.

Mniemam więc, że na zebraniach więcej publicznych, sióstr; uczynią dobrze, gdy będą kontentować się drugorzędnym miej­scem, zachowując stosunkowe milczenie. Lecz w mniejszych ze­braniach, gdzie pytania są stawiane i wszyscy uczestniczą w ba daniu, nie byłoby wcale złym dla sióstr stawiać pytania. Myślę, że gdybym ja był siostrą i miałbym wolność stawiać zapytania to gdybym miał chęć wywieść na jaw jaką prawdę, mógłbym to łatwo uczynić, przez stawianie pytań. Gdyby przyjaciele nas w różnych denominacjach dali nam dostęp na ich zebrania i po­zwoliliby nam stawiać pytania, to podalibyśmy im wiele praw­dziwej teologii bardzo prędko. — 662