Zasługa — Czy jest podzielona?

Pytanie (1912) — Wykazywanym było, że cała zasługa Chrystusowa jest potrzebna na zgładzenie grzechów którejkolwiek jednostki ludzkiej rodziny. Jak tedy mamy rozumieć owo podzielenie tej zasługi na różne jednostki stanowiące Kościół pierworodnych, a także na te jednostki, które stanowić będą klasę restytucji w przyszłości?

Odpowiedź — Oddanie całej zasługi Chrystusowej do rąk Sprawiedliwości gwarantuje zupełne zadośćuczynienie za >762< wszystkie słabości (wynikłe z upadku Adama) całej ludzkości — nawet zanim jeszcze ta zasługa bywa komukolwiek przypisana. A ponieważ Kościół był częścią świata, za który ta zasługa ofiary Chrystusowej jest dostateczną ceną, przeto Bóg może być sprawiedliwy gdy każdemu przychodzącemu w imieniu i w zasłudze Jezusowej, przypisze tyle z tejże zasługi ile potrzeba na wypełnienie jego niedoskonałości i braków; i podobnie czyni z całą tą klasą — z Kościołem pierworodnych. To przypisanie zasługi Chrystusowej Kościołowi, jako oddzielnej i odrębnej klasy od świata, zajmuje i zadłuża tą zasługę na pewien czas, wyrównując cielesne niedoskonałości Kościoła, aby w ten sposób klasa ta mogła być przyjemną Bogu.

Jest to tylko przypisane, czyli jakoby wypożyczone Kościo­łowi, ponieważ Kościół nie pragnie zatrzymać ziemskich praw Jezusowych dla siebie, ale chce to wszystko ofiarować i w ten sposób naśladować Jezusa. On wielki Arcykapłan przypisuje im tyle że Swej zasługi aby ofiarę Kościoła uczynić przyjemną Rogu, gdy taka jest ofiarowana przez tegoż Najwyższego Kapłana. Gdy cały Kościół pierworodnych osiągnie nagrodę duchowej natury, cała zasługa Najwyższego Kapłana Jezusa będzie zwolniona i znajdzie się ponownie w rękach Sprawiedli­wości, tak jak była wtedy gdy Jezus wstąpił na wysokość. — 490

Zastosowanie — Co do Adama I jego rodzaju.

Pytanie (1916) — Kiedy zasługa ofiary Chrystusa lub cena okupu będzie zastosowana za Adama? Czy włą­czony w to będzie także cały rodzaj Adamowy?

Odpowiedź — Nie prędzej Pan będzie mógł zastosować Swoją zasługę za Adama, aż cały Kościół zostanie zabrany, ponieważ przypisanie zasługi Kościołowi nie dozwala zastoso­wania jej za Adama i jego rodzaj. Dlatego my musimy wpierw przejść przez naszą próbę, zanim ta zasługa może być przy­pisana Adamowi i jego potomstwu.

Nad sprawą tą zastanowimy się więcej szczegółowo: Czemu to przypisanie Kościołowi jest zakazem na zasługę Chrystusową? Czemu ona nie może być zastosowa­na za Adama zanim Kościół zostanie skompletowany? Jest ona złożona jako depozyt u Boga Ojca; i jest jakoby zahipotekowana przez to przypisanie Kościołowi. Jak to się dzieje? W ten sposób: Wszyscy co stanowić będą Kościół, zgodzili się um­rzeć w ciele. Nikt inny nie został przyjęty do Kościoła. Kto nie wstąpił w ślady Chrystusa, nie wstąpił do Kościoła. Sprawie­dliwość wymaga aby ci wszyscy umarli; najpierw ci, co wstępują w jego ślady i oddadzą swe życie chętnie, z radością, ofiarnie; ci wejdą do chwały niebieskiej — najwyższej. Potem klasa Wielkiego Grona. Są to ci, którzy dla bojaźni śmierci, przez cały czas swego życia poddani są niewoli. Czy będzie im dozwolone iść dalej w ten sam sposób? Jeżeli tak, to umarliby wtóra śmiercią, ponieważ nie złożyli swego życia. Co Jezus zrobi dla takich? W Biblii jest to przedstawione przez Pana Jezusa jako kładącego ręce na klasę kozła wypuszczalnego i >763< wywiedzenie go przez człowieka na to obranego, co przedstawia jak to Wielkie Grono oddane będzie szatanowi na zniszczenie ciała. Dlaczego? Ponieważ to jest częścią przymierza, ciało ich musi być poświęcone dobrowolnie albo zniszczone — jedno albo drugie.

Gdy ciała ich zostaną oddane, szaty obmyte a oni sami odcierpią, wtedy nauczą się swej lekcji. Nie wejdą już do klasy ofiarnej, ale gdy pozostaną wiernymi Bogu w tej próbie, zostano uznani za godnych życia na duchowym poziomie. Nie na najwyższym poziomie, w Boskiej naturze, lecz jak anio­łowie, na niższym poziomie. Wszyscy zostaną uznani godnymi, którzy otrzymają wieczne życie; a ponieważ oni będąc poddani próbie nie wyparli się Pana i raczej woleli cierpieć, są uznani za godnych. Objawienie 7:15 mówi o nich. Dlatego są przed stolicą Bożą i służą Mu dniem i nocą, w kościele Jego. Klasa Małego Stadka jest czymś więcej niż zwycięzcami. Siedzieć będą a Panem na Jego tronie i będą współdziedzicami z Nim i uczestnikami Jego Boskiej natury. Inni, przychodząc na końcu pod naciskiem i cierpnąc raczej aniżeli mieliby stać się niewiernymi Bogu, dostaną dzięki Panu, dobrą nagrodę. Ponieważ nie mieli ducha ofiary, ducha cierpienia dla Chrystusa dobrowolnie, ochotnie, trzeba ich było popychać do walki. Walczyli jednak dobrze, kiedy już zostali popchnięci, ale nie tak jak ich Wódz, który Sam wystąpił do walki.

Jest jeszcze trzecia klasa, wspomniana w liście do Żydów 6:6,10. Apostoł powiada, że ci, którzy odpadli i odwrócili się od krwi przymierza i uważali ją za rzecz pospolitą — ci umrą wtóra śmiercią. Dlatego to Jezus zagwarantował, że wszyscy tacy pójdą na śmierć. Jedna klasa, pójdzie na drugą śmierć, ponieważ jest niegodna. Druga klasa jest popychana aby stanęła po stronie dobrej lub złej, a kiedy wszyscy umrą, wtedy hipoteka będzie zdjęta, albowiem zobowiązania zostaną spłacone. Wszyscy oni umrą, żaden nie zatrzyma życia ziemskiego. Jedna klasa dostąpi nowego życia na Boskim poziomie, druga na poziomie duchowym, a jeszcze inna klasa to ci, którzy umrą śmiercią wtórą. — 24