Śmierć — Czy cała ludzkość musi zejść do grobu?

Pytanie (191?) — Proszę podać wyjątek z Pisma Święte­go, co do tego, że niektórzy z rodzaju ludzkiego, obecnie żyjący, nie będą potrzebowali umierać?

Odpowiedź — Powiedziałbym, że pytanie to postawione zo­stało w niewłaściwy sposób. Jeżeli pytający myśli, że wszyscy z pośród 1600000000 obecnie żyjących na ziemi powinni dać dowody, iż wszyscy umrą, nie jest to potrzebne. Właściwie zda­je się, że nie wszyscy umrą, albowiem naturalnie można wywnio­skować, że skoro księże ciemności, który ma władzę śmierci, zostanie wkrótce już oddany pod kontrolę, zostanie związany, a Życiodawca, który umarł za świat, będzie zakładać Swoje Kró­lestwo, a to Królestwo jest wszechpotężne, a Król jego jest przeciwny śmierci, w takim razie śmierć przestanie istnieć kie­dy Królestwo obejmie kontrolę. Nowy Król nie tylko sprzeci­wiać się będzie zatrzymaniu w śmierci ludzi, którzy już umarli, ale także sprzeciwi się śmierci kogokolwiek, kto wówczas już będzie odkupiony. A to odkupienie dotyczyć będzie każdego członka rodzaju Adamowego.

W Wykładach Pisma świętego podaliśmy ilustrację, która objaśnia ten punkt. Ale musicie wiedzieć, że powinno się badać te podręczniki Biblijne po wiele razy. Jest tam taka ilustracja. Przypuśćmy, że my wszyscy jako jedna gromada razem zebrana zostaliśmy aresztowani, że jakiś urzędnik rządowy przyszedł do drzwi i powiedział: "Mam nieprzyjemną nowinę do zakomuni­kowania: Wszyscy jesteście pod aresztem". A potem przypuść­my, że przed drzwiami czeka wóz i zaczynają zabierać nas do więzienia. Po zabraniu pierwszego ładunku aresztowanych, wóz wraca i zabiera inna grupę, potem jeszcze inną i inną. Potem przypuśćmy, że w czasie, kiedy wóz zajęty jest przewożeniem na stację policyjną, i podczas gdy reszta stoi tu i czeka na swoją kolej, ktoś udał się do władz i tam mu powiedziano: Zaszła tu jakaś pomyłka, ale trzeba pewną sumę zapłacić. Ten ktoś powiada: Dobrze, daję czek. A wówczas szef urzędników powie swoim podwładnym: Wstrzymajcie całą sprawę aresztowania natychmiast. Przeto właściwi urzędnicy pójdą wykonać rozkaz. Po drodze spotkają wóz i oświadczą woźnicy: Nie potrzebujesz wieźć tych ludzi dalej, bo nie są pod aresztem. Wypuść ich wol­no. Potem pójdą do domu, gdzie czeka reszta aresztowanych i po­wiedzą: Wszyscy jesteście wolni. Wtenczas pospieszą do wię­zienia i uwolnią tych, którzy zostali już zamknięci.

Tak ci, którzy zostali zabrani do więzienia, jak i ci, którzy nie zostali jeszcze zabrani, wszyscy byli pod wyrokiem. Ale kiedy wymagania zostały załatwione, nikt już nie musiał iść do więzienia. Tak jest też ze skutkami śmierci naszego Pana. Zwolni ona nie tylko tych, którzy poszli do wielkiego więzie­nia śmierci, ale także powstrzyma działanie przeciwko tym, którzy czekają na zaprowadzenie ich do tego więzienia. Wskazane to jest w Piśmie świętym. Na przykład, zobaczcie Sof. 3:8, 9, Obj. 14:6, 7. >562< — 216

Śmierć — Czy jest powszechna?

Pytanie (1911) — Czy wszyscy umierają? Jan 8:51, powia­da: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam. Jeżeli kto słowa me zachowywać będzie, śmierci nie ogląda na wieki.

Odpowiedź — śmierć dla człowieka, śmierć w absolutnym znaczeniu, oznaczałaby zniszczenie. To znaczy, że śmierć pierw­sza byłaby taka sama jak śmierć wtóra, absolutne zniszczenie, gdyby Bóg w miłosierdziu swym nie zarządził odkupienia z pierwszej śmierci — Adamowej. Odkupiwszy wszystkich z Adamowej śmierci, Bóg nie mówi o śmierci w tym absolutnym znaczeniu, ale jak to Jezus powiedział a Słowo Boże daje nam do zrozumienia na ogół, ludzie usypiają. Jezus powiedział o Ła­zarzu — nasz przyjaciel Łazarz śpi. Nastąpi obudzenie w po­ranku zmartwychwstania. Człowiek nie jest rzeczywiście umarły w znaczeniu wytracenia i kompletnego zniszczenia.

Zarządzeniem Bożym od samego początku było dla czło­wieka, że przez odkupienie i zmartwychwstanie z śmierci do­stąpi on sposobności wiecznego życia, jeżeli będzie zachowywał Słowo Boże. Kiedy Jezus to powiedział Swoim uczniom, a oni rzekli: Jeżeli Łazarz śpi, to będzie zdrów, wtedy Jezus powie­dział im po prostu: Łazarz umarł. Użył tego prostego okre­ślenia, aby zniżyć się do ich metody mówienia o śmierci. W Je­go własnym sposobie wyrażania się o śmierci, Łazarz jedynie zasnął, nie był umarły, gdyż stan śmierci był stanem zniszcze­nia, tak samo, jak jest kiedy pies zdechnie. Taka śmierć czło­wieka i śmierć psa postawiłyby obydwa te stworzenia w zu­pełnie takim samym stanie, gdyby Bóg nie zarządził, że czło­wiek ma być odkupiony z śmierci, podczas gdy Bóg niczego ta­kiego nie zarządził dla odkupienia psa, ani nic nie zrobił dla przyszłego życia psiego. Dlatego Jezus powiedział, Kto za­chowa słowa Moje, nie ogląda śmierci. Może popaść w sen, ale na pewno zostanie przebudzony, a jeśli wówczas chować bę­dzie Słowo Pańskie i będzie posłuszny jego przykazaniom, otrzy­ma żywot wieczny przez Jezusa Chrystusa Pana naszego. — 208