Poświęcenie — Co Do Rzymian 12:1.

Pytanie (1911) — Proszę was bracia, przez litości Boże, abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą. Dlaczego, przytaczając to, używasz liczby mnogiej, ofiarami zamiast ofiarą?

Odpowiedź — To wszystko zależy. Apostoł najwidoczniej nie miał na myśli, że bracia mieli składać wszystkie swoje ciała w jednej ofierze, ale że każdy miał złożyć swoje własne ciało, a układ tego zdania zależeć będzie od tego w jaki sposób chce­cie to użyć, czy proszę was wszystkich bracia abyście wszyscy składali swe ciała, lub też proszę każdego z was bracia, abyście składali swoje własne ciało — myśl jest ta sama, nie zmieni to niczego w ogóle. — 155

Poświęcenie — Co do 1881.

Pytanie (1911) — Czy było konieczne aby wszyscy, którzy będą w Małym Stadku poświęcili się przed lub w paździer­niku 1881?

Odpowiedź — Nie, w ten sposób nie rozumiemy tej sprawy. Rozdział w 2 tomie W.P.Św., wykazujący równoległość pomiędzy dyspensacjami żydowską i chrześcijańską, zaznacza wybitnie cztery daty, a mianowicie:

1) październik 1874;

2) kwiecień 1878;

3) październik 1881

4) październik 1914.

Daty te odpowiadały czterem datom Żniwa żydowskiego, to jest:

1. Początek posłannictwa Pana naszego, początek doświadczenia, czyli czas żniwa narodu żydowskiego, październik, 29 A.D.

2. Koniec posłannictwa Pana naszego, Jego ukrzyżowanie i od­rzucenie narodu żydowskiego jako narodu, kwiecień 33 (zobacz 2 tom, rozdz. 7);

3. Zamknięcie "siedemdziesięciu tygodni" (Dan. 9:24-26) łaski dla narodu żydowskiego, październik, 36, poczym przywileje Ewangelii zostały otwarte dla pogan, a Korne­liusz był pierwszym, który się nawrócił.

4. Zupełne zakończenie ucisku i zniszczenie, jakie przyszło na ustrój państwowy Izraela, >428< październik, 69 A.D. Powinno się wyraźnie zaznaczyć, że równoległość pomiędzy wiekami żydowskim i Ewangelii odnosi się do nominalnych systemów wówczas i teraz, a jeżeli to będziemy mieli w myśli unikniemy stosowania tych paraleli do wybie­rania Kościoła ewangelicznego lub do wybierania wiernych Pań­skich z Babilonu teraz.

Uwzględniając te paralele, znajdujemy rok 1874 jako początek tego "żniwa" i zebranie "wybranych" z czterech wiatrów nieba. Zaś rok 1878 jako czas, kiedy Babilon został formalnie odrzucony, Laudycea. — 155

Poświęcenie — Co do zamknięcia drzwi.

Pytanie (1910) — Czy jest jeszcze teraz czas otwarty dla kogokolwiek aby poświęcił się wysokiemu powołaniu?

Odpowiedź — Odpowiedź moja, drodzy przyjaciele, jest taka, że powołanie Boże należy do tego wieku i tak rozumiemy i jak już to było opublikowane, powołanie to już się zakończyło. Nikt nie jest już powoływany, ponieważ dostateczna liczba przyjęła je w roku 1881, jak to już wyraziliśmy. Pamiętacie dowody, ja­kie przytoczyliśmy w drugim i trzecim tomie Wykładów Pisma Świętego. Myślimy, iż w miarę jak ktoś odchodzi, albo okaże się niegodnym miejsca kapłanów i zajmie miejsce jako Lewita w Wielkim Gronie, to wówczas komuś innemu jest pozwolono za­ jąć jego miejsce — jak to wspomina Pismo święte. - Patrz aby ktoś nie wziął korony twojej. Ci poświęceni, którym przyznana została korona, jeśli nie pozostaną wiernymi, stracą ją, a ktoś inny, który nie ma specjalnego powołania, ktoś kto pragnie i tak­ nie być poświęconym, będzie gotowy ją przyjąć.

Tak więc naszą odpowiedzią w krótkości na to pytanie będzie: — Jeżeli chcecie się poświęcić Panu, jeżeli, macie odpowied­niego ducha w tej sprawie, to nie będziecie się pytać, co za to otrzymacie. Jeżeli macie odpowiedniego ducha w tej sprawie, bę­dziecie chcieli oddać serce swoje Panu i wszystko co tylko macie, pragnąc mieć dziesięć razy tyle do oddania, bez względu na to, co macie otrzymać. Choćbyście mieli otrzymać tylko ziemskie życie, będziecie chcieli poświęcić się. Jakiekolwiek inne usposobienie byłoby złym usposobieniem. Tak więc uczyńcie swe po­ święcenie, a Panu zostawcie jaką On wam nagrodę przeznaczy. Tak jak wielki człowiek zrobiłby na ziemi, o tyle bardziej Wielki Bóg uczyni na duchowym poziomie. Gdybyście mieli do czynie­nia z królem i wyświadczylibyście mu jakąkolwiek przysługę, nie będziecie spodziewać się od niego centa. Za wszelką choćby najmniejszą przysługę, zapewne dałby wam co najmniej dolara, gdy­ by był bogatym królem. Tak i z naszym Ojcem Niebieskim; ja­kąkolwiek On da nagrodę, możecie być pewni, że ona przewyższy wszelkie wasze prośby i oczekiwania, stosownie do bogactwa Jego łaski. — 148