Potop — Kwestionowanie Metod Jehowy.

Pytanie (1911) — Dlaczego Bóg nie zatopił Noego i jego rodziny i nie zaczął wszystkiego na nowo z nową parą ludzką ?

Odpowiedź — Sądzę że takie pytanie lepiej by było zadać wprost samemu Wszechmogącemu. Powiadam wam przyjaciele, że osoba, która przychodzi do Biblii w takim wojowniczym uspo­sobieniu, najprawdopodobniej nie otrzyma z tego żadnego bło­gosławieństwa. Wiem o tym z doświadczenia, albowiem miałem doświadczenie w walczeniu przeciwko Biblii, w usiłowaniu aby przedstawić ją jako głupią księgę. Ale księga ta nie jest głupia i wszyscy mądrzejsi ludzie tego świata nie zdołali wy­kazać, że jest ona głupia. Gdybyśmy mieli więcej czasu, to moglibyśmy wgłębić się we wszystkie takie pytania szczegółowo a wówczas pytający okazałby się bardziej niemądrym niż ta książka. — 279

Potop — Wiara w Potop.

Pytanie (1911) — Czy wierzysz w potop ?

Odpowiedź — Tak, wierzę w potop.

Pozdrowienie — Specjalna instrukcja.

Pytanie (1916) — I nikogo w drodze nie pozdrawiaj­cie. (Łuk. 10:4). Czemu taka instrukcja była dana owym sie­demdziesięciu uczniom ?

Odpowiedź — Pozdrawianie osób spotykanych w drodze jest ogólnym zwyczajem w Palestynie, nawet teraz. Ludzie rzadko kiedy miną się w drodze bez ceremonialnych pozdrowień i wzajemnej wymiany najnowszych wiadomości, co obecnie doko­nywane jest telefonicznie, telegraficznie i przez gazety. Jezus wysyłał Swoich uczni w specjalnej misji i nie chciał aby oni tracili czas na ceremonialne pozdrawiania i rozmowy o zwykłych sprawach. Oni byli posłańcami Boskiego poselstwa. Nie mamy przypuszczać, że im nie wolno było pozdrawiać drugich skinie­niem ręki lub krótkim pozdrowieniem słowami, lecz nie mieli oni przystawać w drodze i wchodzić w dłuższe rozmowy, jak to było w zwyczaju. Ich zadaniem było, aby obejść różne mia­steczka i wioski, i ogłosić ludowi że królestwo niebieskie przy­bliżyło się; że Ten, o którym Mojżesz pisał, przyszedł. Tych siedemdziesięciu wyszło ze specjalnym poselstwem i do tego mieli zastosować się. To jedno czynię — każę Ewangelię — pi­sał Św. Paweł, w takim samym duchu. Obyśmy i my, jako na­śladowcy Jezusa, mogli odczuwać i okazać takie przywiązanie do spraw królestwa! Mniej czasu spędzalibyśmy na czytaniu no­win i na plotkach. >451< — 618

Pozdrowienie — z świętym pocałowaniem.

Pytanie (1916) — Jak mamy stosować słowa: Pozdrówcie jedni drugich w świętym pocałowaniu (Rzym. 16:16; 1 Kor. 16:20; 2 Kor. 13:12); oraz Pozdrawiajcie jedni drugich w poca­łowaniu miłości — 1 Piotr 5:14 ?

Odpowiedź — W niektórych krajach europejskich, szczegól­nie na wschodzie, jest zwyczajem, że mężczyźni całują się wza­jemnie. Żydzi, Grecy, Syryjczycy, Arabowie itp. często całują się i ściskają w sposób niespotykany tu lub w zachodniej części Europy. Przypuszczam, że podobny zwyczaj był za czasów apo­stolskich. Nie było w tym myśli aby bracia całowali siostry lub odwrotnie. Płciowe granice były ściśle przestrzegane w daw­nych czasach, tak że całowanie pomiędzy osobami przeciwnych płci nie było, ani być powinno teraz.

Nie ma nic złego w pocałowaniu miłości. Mój ojciec poca­łował mnie raz w taki sposób; a także uczynił to raz pewien brat w prawdzie, a innym razem pocałował mnie pewien brat pielgrzym. Możecie więc widzieć, że miałem w tym doświad­czenie.

— 618