Władza — Względem władzy szatana.

Pytanie (1916) — Dlaczego dozwolone było szata­nowi mieć tak wielką władzę nad ludzkością?

Odpowiedź — Ponieważ Bóg uważał to za rzecz mądrą w celu dania wielkiej lekcji. Nie myślę, aby ktoś mógł wiedzieć coś więcej ponad to. — 575

Wola — Śmierć woli pokazana w Przybytku.

Pytanie (1910) — Proszę podać ilustrację poddania samowoli na śmierć przez przymus, jak to wspomniane jest w Cieniach Przybytku na stronicy 80? >713<

Odpowiedź — Nie pamiętam tej sprawy w Cieniach Przy­bytku i nie mogę dobrze zrozumieć tego pytania. Samowola jest ta, jaką mieliśmy na początku gdyśmy zbliżali się do Boga i której wyrzekliśmy się, gdy stawiliśmy ciała nasze ofiarą żywa. Gdybyśmy nie wyrzekli się swej woli, to Bóg wcale nie przy­jąłby nas. Kto nie oddał swej woli, nie oddał niczego, ponieważ z wolą idzie wszystko, a Bóg nie przyjmuje mniej jak wszystko.

Przypuśćmy teraz, że oddaliśmy naszą wolę, gdy poświęci­liśmy się Bogu i przypuśćmy, że postępujemy tą ścieżką życia przez pewien czas, aż próby i trudności zwaliły się na nas i wobec tego nie utrzymaliśmy swej woli w poddaństwie, czyli że wola ciała okazała się tak mocna, że wola Nowego Stworze­nia nie zdołała jej pokonać to co wtedy? W takim razie nie postępujemy właściwie według ducha. Apostoł powiedział, za jeślibyście według ciała żyli, pomrzecie; ale jeślibyście du­chem sprawy ciała umartwiali, żyć będziecie. Zatem każdy, kto chce być zwycięzcą, musi umartwiać wolę i sprawy ciała, przywodząc je do poddaństwa. Czy możliwym jest przezwy­ciężyć swe ciało? W umyśle naszym jest to możliwym i to jest właśnie, o czym Bóg mówi. On mówi do naszych umysłów, do naszych serc. Nie powinniśmy przyzwalać na grzech, nie mamy służyć grzechowi. Nowe Stworzenie nie może przyj­mować rozkazów od starego stworzenia. Nowe Stworzenie musi być zwycięzcą. Niekiedy zachodzi może ciężka walka pomiędzy obydwoma, lecz jeżeli ktoś walczy przeciwko ciału jak najlepiej może, to choćby i niezupełnie powiodło mu się, Bóg jednak uzna mu to, że był wiernym na ile było go stać i da mu Swoje błogosławieństwo, co może wzmocnić go na raz następny, gdy wypomni, sobie na swoją słabą stronę i powie, to jest właśnie ów punkt, w którym potknąłem się.

Każdy z was z pewnością zapamiętałby miejsce, gdzie po­ślizgnął się na lodzie przyprószonym śniegiem, czy nie? Idąc tą drogą drugi raz powiedziałbyś sobie: To jest miejsce, gdzie upadłem; muszę być ostrożnym, aby znowu nie upaść. Ja mia­łem takie doświadczenie kilka razy. W duchowych sprawach jest tak samo. Być może, iż niekiedy poślizgałeś się i upad­niesz, a Boska opatrzność uczyni cię przez to silniejszym, ponieważ kiedykolwiek zbliżasz się do tego, pomyślisz sobie: Duszo, miej się na baczności! W taki to sposób różnymi doświadczeniami Pan ćwiczy nas w tej szkole Chrystusowej. I nie zapominajmy, że to, na co On patrzy, jest serce; zatem gdy serce twoje zwycięży, to chociaż w niektórych trudnościach nie powiedzie ci się, lecz potem udajesz się do Boga, w imieniu Orędownika, prosisz Go o przebaczenie i starasz się na przy­szłość lepiej czynić, możesz rozumieć, że odniosłeś zwycięstwo i otrzymałeś przebaczenie. Nie nazwałbyś tego zwycięstwem wtedy, gdy upadłeś, lecz poczytałbyś je tak później, gdy cha­rakter twój został zasilony tym, że idąc za Pańską wskazówką, nabrałeś odwagi udać się do tronu niebieskiej łaski, aby do­stąpić miłosierdzia i znaleźć pomoc w każdym czasie potrzeby. >714< — 735