Praca kolporterska — Zabieranie komuś czasu.

Pytanie (1916) — Pewien brat zajmuje się pracą kolporterską; ma on ojca i dwóch braci. Bracia jego mogą zaopiekować się jego ojcem i robią to. Czy jest wymagane, aby w takim wypadku także pracował na swego ojca ?

Odpowiedź — Oczywiście nie możemy znać wszystkich szczegółów tej sprawy, drodzy przyjaciele i dlatego odpowiedź na pytanie tego rodzaju może nie być taką jaką byłaby gdy­ byśmy znali wszystkie szczegóły. Ale co do samego pytania — tak dalece jak my je rozumiemy — zdaje się że brat może, uważać się za uprawnionego do wykonywania pracy kolporterskiej, skoro inni zajmują się jego ojcem. — 133

Praca kolporterska — Żądanie zapłaty kiedy zamówienie jest nieprzyjęte.

Pytanie (1906) — Słyszałem brata mówiącego, że zażądał od kogoś aby mu zapłacił za jego czas. Czy uważałbyś to za właściwe, kiedy ktoś odmawia przyjęcia zamówionych książek ?

Odpowiedź — Nie sądzę abym żądał od danej osoby zapłacenia mi za mój czas, chyba że byłaby to taka sprawa: Jeżeli ten co zamówił książki i zapłacił za nie, a potem żądałby ode mnie abym mu zwrócił pieniądze, mówiąc, że ich nie chce czytać, wówczas uważałbym za właściwe powiedzieć mu tak: "Otóż, mój przyjacielu, jeżeli naprawdę upierasz się, aby oddać mi je, zapewne gotów będziesz zgodzić się z tym abym i ja coś dostał za czas stracony. Sądzę, że przyznasz iż zapłacenie kwodra za czas stracony na przyjście po zamówienie i kwodra za przyniesienie tych książek do ciebie, nie jest zbyt wysokim wymaganiem. Ale ja nie chcę odebrać tych książek z powrotem, pragnę abyś z nich miał pożytek, to jest przyczyną dla której jestem w tej pracy". Kiedy on zastanowi się nad tym wszystkim, bardzo możliwe, że da się namówić, aby przyjął książki. >457< — 131

Praca ochotnicza — Odpowiedź na sprzeciwy.

Pytanie (1906) — Niektórzy ludzie sprzeciwiają się z powodu, że w niedziele roznoszę gazetkę, na co odpowiadam im, że to jest niedzielne czytanie.

Odpowiedź — Bardzo dobrze, bracie. — 730

Praca ochotnicza — Sprzeciwy Za Wykonywanie Tej Pracy w Niedzielę.

Pytanie — Niektórzy sprzeciwiają, się pracy roznoszenia gazetek w niedziele rano. Jaką dałbyś na to radę ?

Odpowiedź — Powiedziałbym, że są to sprzeciwy nieuza­sadnione. — 730

Prawo do życia — a zasługa.

Pytanie (1911) — Jak możemy rozróżnić pomiędzy zasługą Chrystusa, którą On przypisze za grzechy świata, a Chrystuso­wym prawem do życia, które On odda za grzechy świata ?

Odpowiedź — Sprawiedliwość naszego Pana, na poziomie ludzkim oczywiście odnosiła się do Niego kiedy był człowiekiem. Nie ma On teraz sprawiedliwości jako człowiek. Posiada jedynie kredyt tej sprawiedliwości w oczach Ojca, w oczach Sprawiedliwości, posiada ją jako zasługę, którą przyzna światu w odpowiednim czasie, ale która obecnie jest wypożyczona Kościołowi w ciągu Wieku Ewangelii.

Praw Swych do życia Jezus potrzebował aż do chwili gdy umarł. Umierając, przekazał je Ojcu, stosownie do zarządzenia Ojca. Jezus powiedział: Izali nie mam pić kielicha tego, który mi dał Ojciec ? (Jan 18:11). Kiedy był człowiekiem, Jezus był właścicielem tych praw do życia, aby je mógł używać. A teraz już ich nie potrzebuje, albowiem ma On lepsze rzeczy. Jednak Jezus ma prawo do życia ludzkiego, którego nie potrzebuje osobiście — ale które potrzebuje aby oddać je za ludzkość, aby ludzie mogli osiągnąć żywot wieczny, jeśli zechcą.

Na Pana naszego trzeba patrzeć z punktu zapatrywania Jego własnej osobistości. Przede wszystkim był On istotą duchową. Po drugie, On stał się ciałem — świętym, niewinnym, nie­ skalanym, odłączonym od grzeszników. Po trzecie, za to, że po­zwolił aby odebrane Mu było życie ziemskie, Bóg wynagrodził Go osobiście wysokim wywyższeniem. — Do Filip. 2:9.

Bóg tak zarządził, że Ta chwalebna Istota uczyni pewne rzeczy na korzyść ludzkości. Moc uczynienia tych rzeczy leży w tym, że Jezus w dalszym ciągu posiada prawo do życia ludzkie­ go, którego nie potrzebuje. Zachowuje On jednak to prawo, aby dać je światu w Wieku Tysiąclecia, aby je dawać stopniowo, w miarę tego jak ludzie dochodzić będą do harmonii z warunkami Nowego Przymierza. Obecnie Jezus przypisuje część tej wartości tym, którzy pragną stać się Jego członkami — a czyni to aby pokryć ich braki i umożliwić ich ofiarę do przyjęcia przez Ojca.

Zasługa Chrystusowa polegała na tym, że pełnił On wolę Ojca. Tę zasługę Ojciec wynagrodził przez danie Mu nowej na­ tury, po drugiej stronie zasłony. Oczywiście ta zasługa wciąż istnieje i trwa. Jezus zawsze będzie miał w oczach Ojca >458< osobista zasługę, oddzielnie od wszystkiego, co zrobić może dla ludz­kości. Dlatego nie możemy przypuszczać, że Jezus odda swoją zasługę. W takim wypadku pozostałby On bez żadnej zasługi. Otrzymawszy jednak Swoją nagrodę, Jezus ma prawo do życia ludzkiego i prawo to jako takie uznane jest przez Boga, To wła­śnie przedstawia w oczach Bożych zasługę - wartość, wystar­czającą do odkupienia Adama i jego dzieci — Jego cenę kupna, że tak powiemy. Tę zasługę Jezus wkrótce użyje dla świata i tę przypisuje On nam teraz. — 442