Wybory — Nieobecni głosujący listownie.

Pytanie (1912) — Gdzie starsi obierani są przez pod­niesienie ręki, a nominacje urządzone są dwa tygodnie przed tym, czy byłoby dozwolonym, aby paru lub kilku członków zgromadzenia, którzy nie mogą uczestniczyć w wyborach, przysłali swe głosy przez list do przewodniczącego?

Odpowiedź — Nie byłoby w tym nic przeciwnego. W poli­tyce istnieje duch stronnictwa starający się we wszelki sposób pokonać przeciwną partię, lecz nie tak powinno być pomiędzy wami. Gdy schodzicie się, aby obrać starszych, chcecie, aby każdy brat i każda siostra mieli zupełną sposobność głosowania. Nie tylko godzicie się na to, lecz chcecie, aby każdy przez głosowanie wyraził swoje zdanie. W takich razach rozchodzi się nie tylko o zdanie poszczególnych członków, lecz chcecie >738< również wiedzieć, jaka jest wola Boża dla zgromadzenia. Przeto zawsze starajmy się wyrażać to, co mniemamy, że byłoby wola Bożą w danej sprawie. Ja nie miałbym nic przeciwko temu, gdyby ci, co nie mogą uczestniczyć osobiście w wyborach, po­słali swe głosy do przewodniczącego danego zebrania. Gdy jesteś obecny możesz dać swój głos na kogokolwiek chcesz; lecz nie byłoby właściwym abyś drogiemu bratu lub siostrze powierzył, aby oni głosowali za ciebie tak jak oni uważają za najlepsze. Takie jest moje zdanie w tej sprawie. — 245

Wybory — Braci innej narodowości na mówców.

Pytanie (1913) — Czy radziłbyś wybrać na publicz­nego mówcę brata innej narodowości, np. niemieckiego lub szwedzkiego, gdyby nie mógł mówić dokładnie po angielsku?

Odpowiedź — Radziłbym wybrać takiego brata w wypad­kach, gdzie w zborze jest dość braci mówiących danym językiem i taki mówca byłby pożądanym. Na wzór może posłużyć zgro­madzenie w Brooklynie; mamy brata francuskiego, który jest bardzo zdolny do przemawiania w języku francuskim. Mamy włoskiego brata, który też jest zdolnym przemawiać w języku włoskim. Mamy też szwedzkiego brata. Nie znaczy to, że ci różni bracia nie rozumieją po angielsku, lecz wolą swój własny język i wolą kogoś, co zapoznany jest z ich językiem. Ja myślę, że to jest zupełnie słuszne. Tak też rzecz się ma z murzynami; mamy murzyńskie zbory. Jak również innych narodowości. Jest znamiennym, jak wielkie urozmaicenie znajduje się w zgroma­dzeniach badaczy Pisma świętego. — 246

Wybory — Gdy nie ma zdolnych.

Pytanie (1913) — Jeżeli w zborze niema zdolnego brata, czy radziłbyś nie obierać nikogo ze zboru, a natomiast obrać Pastora Russella starszym?

Odpowiedź — Takie pytanie jest za delikatne do rozbierania i trudno powiedzieć, jaka rada w tej kwestii byłaby najlepszą. Zwykle radzę, ażeby w takich sprawach bracia postępowali tak przezornie i mądrze, jak tylko możliwe. Myślę, że była i jeszcze jest ta trudność, że lud Boży nie rozpoznaje dosyć wyraźnie, jaka jest wola Boża w takich sprawach. Zdaje się, że Apostoł wystawiając kwalifikacje dla starszych, opisane w liście do Tymoteusza i do Tytusa, nie podał praw surowych i nieugiętych i że każdy starszy musi odpowiadać tym wymaganiom do naj­wyższego stopnia. Kto w taki sposób odpowiadałby tym wy­maganiom, byłby doskonałym i na pewno bardzo dobrym star­szym, co do tego niema wątpliwości. Takimi byliby również wszyscy inni chrześcijanie, gdyby mogli zastosować się do tego wszystkiego, co Apostoł tam pisze. Ktoś mógłby powiedzieć, dlaczego tedy Apostoł podał takie stanowcze wymagania, jeżeli one nie miały być zrozumiane w tak dosłownym znaczeniu? Odpowiadamy, że on zostawił te rzeczy w taki sam sposób, jak Jezus to uczynił przy pewnej sposobności, gdy w zastosowaniu do całego Kościoła powiedział: Bądźcie wy wtedy doskonałymi >739< jako Ojciec wasz, który jest w niebiesiech, doskonały jest. Czy jesteście takimi, jak nasz Ojciec w niebie? Może powiedział­byś, że się starasz być takim. Bardzo dobrze, drogi bracie, ale czy jesteś takim jak Ojciec? Tak jesteś w pewnym względzie — jesteś w twoim umyśle. Czy jednak jesteś takim w twoich myślach, słowach i uczynkach? Nie, ja nie jestem takim jak Ojciec we wszystkim, ale staram się zdobywać coraz więcej podobieństwa charakteru Bożego. Podobnie i Apostoł wystawia przed Kościołem wzór starszego, jakim starszy powinien być. Gdy myślimy o tym, kto może być starszym, miejmy ten wzór w naszym umyśle i mierzmy nim braci, których mamy wybie­rać, a ci, którzy nie posiadają tych kwalifikacji, choćby tylko w pewnym stopniu, nie nadają się na starszych wcale. A zatem wybierajcie jak możecie najlepiej. Jeżeli chcielibyśmy mieć doskonałych starszych, to byśmy się ich nigdy nie doczekali. Także brat Russell nie byłby doskonałym starszym, ani kto­kolwiek inny. Mogą zachodzić wypadki, gdzie lepiej byłoby na jakiś czas, nie wybierać żadnych starszych. Są takie wypadki, lecz ja myślę, że są bardzo rzadkie. To jest jedna ze spraw, w których trudno jest dać stanowczą doradę. Wiele różnych oko­liczności łączy się z tą sprawą. Każdy mały zbór i każdy czło­nek musi być myślącym, mądrym, badawczym, wiernym Bogu i Jego zasadzie sprawiedliwości, na ile tylko go stać, musi się modlić i starać postępować według woli Bożej. Jeżeli cały zbór, lub przynamniej spora większość uchwaliła coś, to nie mów: "zbór może głosować, ale musi tak być jak ja chcę. Raczej powiedz sobie: "sprawa była dość jasno przedstawiona i ja podałem swoją opinię, jednak zbór przegłosował inaczej; większość myśli inaczej niż ja, więc nie będę się sprzeciwiał. Jestem w mniejszości, więc będę współpracował z większością. Nie będę występował przeciw, aby im dowieść, że to, co ja powiedziałem, było dobre, a że tak się nie stało, to wszystko jest źle. Nie, ja muszę pozostać w harmonii z Bogiem, na ile tylko mnie stać. Jakkolwiek zbór zadecydował, ja będą się starał współpracować ile będę mógł, niech panuje pokój i sprawie­dliwość. Niech sprawa prawdy postępuje naprzód, będę czynicielem pokoju."

Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi nazwani będą. (Mat.5:10.) Pamiętajmy, że wszyscy z ludu Bożego są bojownikami, a więc mają wojownicze usposobienie. Gdyby go nie mieli wcale, to nie mogliby zwy­ciężyć. Musimy być bojownikami, aby zwyciężyć świat, i czynicielami pokoju, aby nie walczyć z braćmi. Na ile to jest możli­we unikaj walki z braćmi, raczej staraj się być grzecznym, sprawiedliwym, sympatycznym i pomagaj im na ile cię stać. — 246