Nowe stworzenie — Czy ono jest rzeczywiste, czy policzone?

Pytanie (1913) — Czy Nowe Stworzenie jest prawdziwe, czy tylko liczy się?

Odpowiedź — Nowe Stworzenie jest prawdziwe, tak prawdziwe, że Nowe Stworzenie może umrzeć wtóra śmiercią. Gdyby była tylko sprawa poczytania to nie byłoby tak poważną sprawą, lecz cala propozycja jest przeprowadzona, według mego wyrozumienia, na prawdziwej podstawie, że my musimy prawdziwie a nie poczytalnie przyjść i przedstawić żywą ofiarę. Chrystus potrzebował umrzeć prawdziwie, zanim mógł zastosować zasługę Swoją za nas. Jeśliby była to tylko sprawa poczytania, to Bóg mógłby postępować z nami pomimo naszych niedostatków, lecz Jezus prawdziwie wstąpił na wysokość i przedstawił zasługę Swojej ofiary na naszą korzyść. Nie prędzej, aż dopiero potem Bóg mógł udzielić ducha świętego oczekującym uczniom, i tenże duch święty wstąpił na nich, jako prawdziwe spłodzenie do nowej natury, stare rzeczy przeminęły, a wszystkie rzeczy stały się nowymi, stanowczo tak, według mego wyrozumienia. — 509

Nowe stworzenie — Czy ono zginie?

Pytanie (1914) — Czy Nowe Stworzenie może umrzeć? Przecież Biblia oświadcza, że jesteśmy spłodzeni, nie z nasienia skazitelnego, ale z nieskazitelnego ?

Odpowiedź — Nowe Stworzenie jest spłodzone z nasienia nieskazitelnego w tym znaczeniu, że to nasienie nie stanie się nieświętobliwe. Ono nie będzie skażone. Przeto, Apostoł kładzie nacisk, że jeśli niektórzy z ludu Bożego po otrzymaniu ducha świętego odwrócą się od tego ducha świętego, to utracą go zupełnie, poczną zamierać bez tego ducha lecz duch Boży, nie może być skażony.

Możemy oddać naszą wolę, albo zezwolenie duchowi Bożemu, a po niejakim czasie możemy odebrać naszą wolę od Boga, zaniechać spłodzenia z ducha, lecz duch Boży sam w sobie zawsze pozostaje czysty, święty, nieskazitelny; ten duch właśnie jest w nas spłodzeniem albo energią Bożą, sprawującą w nas >328< chcenie by przyprowadzić nas do nieskazitelnego stanu, jeżeli tylko pozwolimy, by ten duch święty sprawował w nas dobrą i przyjemną służbę Bogu i ewentualnie, w czasie przemiany przy zmartwychwstaniu, stalibyśmy się nieskazitelnymi istotami poza zasłoną.

A więc duch święty jest tą nieskazitelnością, gdyż duch Święty stanowi to co nie może być przewrotne i nie upodli się do skażenia. Przeto, tak długo jak mamy tego ducha ożywiającego nas i pobudzającego nas, jesteśmy nieskazitelni, ale skoro tylko zrzekamy się go, to kazimy nie ducha Bożego, ale samych siebie i umrzemy wtóra śmiercią, tak, jak św. Paweł wyjaśnia. — 509

Nowe stworzenie — Szata.

Pytanie (1912) — Czy ciało nowego stworzenia może grzeszyć ?

Odpowiedź — Właściwym ciałem nowego stworzenia będzie ciało duchowe, otrzymane przy pierwszym zmartwychwstaniu. Zanim ono otrzyma to ciało. Nowe Stworzenie umieszczone jest jakoby na probacji w tym starym ludzkim ciele, aby w nim nabierało praktyki. Ono nie może doprowadzić tego starego ciała do punktu zupełnego posłuszeństwa, lecz może rozwinąć znaczną moc w zabiegach doprowadzenia jego słów, czynów i myśli do doskonałej zgody z duchem prawa Bożego — z duchem miłości.

Niezdolne przezwyciężyć wszystkiego Nowe Stworzenie musi okazać Wodzowi swego zbawienia, swoją wierność, przez usilne bojowanie dobrego boju wiary.

Niedoskonałości ciała którym nowy umysł nie p wyzwala, są dziedzicznymi słabościami — wynikłymi z upadku Adamowego — przeto wszystkie są wybaczalne przez Odkupiciela, do którego trzeba apelować, jako do wielkiego Orędownika. Lecz każde przewinienie ciała liczy się nowemu stworzeniu, które jest właścicielem ciała i używa je. To nakłada na Nowe Stworzenie pokutę, modlitwę itp., które zarazem są największym błogosławieństwem dla niego. W jakiej mierze Nowe Stworzenie przyzwala, albo sympatyzuje z grzechem ciała, w takim stopniu ono zasługuje na chłostę, która będzie pomocną do wyrabiania jego charakteru. Któryż jest syn którego by ojciec nie karał?

Tylko Nowe Stworzenie otrzymuje szatę weselną, szatę Chrystusowej sprawiedliwości, na pokrycie jego niedoskonałego ciała. Szata ta przedstawia jego usprawiedliwienie, jako nowego stworzenia. Ona przedstawia go przed obliczem Bożym świętego, niewinnego i niepokalanego, przez zasługę Jezusa, jego Orędownika i Odkupiciela. — 507