Pokusa — Metoda użyta przez węża.

Pytanie (1911) — Ewa była skuszona przez węża. Czy wąż ten mógł mówić, czy też tylko czołgał się na ogonie? Jaki język był tam używany?

Odpowiedź — Ja tam nie byłem i z tego powodu nie mógł­bym być kompetentnym świadkiem, lecz mogę powiedzieć, jak ja myślę, iż to mogło być uczynione. Wy nie potrzebujecie tej myśli podzielać, jestem dosyć liberalnym, aby dać wam wolność wierzyć w to jakkolwiek chcecie. Według mojego wy­rozumienia, pokusa węża była bardzo prosta. Nie wiem czy on czołgał się na swoim ogonie, czy inaczej, lecz Pismo Święte daje do zrozumienia, że przez tego węża działał szatan ku zwiedzeniu matki Ewy. Ewa i Adam widzieli, że wszystkie drzewa były bardzo piękne, ich owoc był dobry ku jedzeniu i piękny na wejrzenie, lecz jeden rodzaj był zabroniony.

Przypuszczam, że wąż mówił znakami. Szatan działając przez węża, pobudził go do wejścia do sadu i do spożywania tego właśnie owocu, który Adamowi i Ewie był zakazany. Wąż, chociaż jadł ten owoc, nie umarł i tym sposobem jakoby mówił do Ewy: Ty też nie umrzesz. Zauważyła ona również, że wąż był najbardziej chytry z wszystkich stworzeń i pomyślała sobie: To pewno ten owoc czyni go tak mądrym. Być może, że gdybym ja i Adam jedli ten owoc, to przy naszych wyższych talentach i władzach, stalibyśmy się tym mądrzejszymi. I matka Ewa myślała w dalszym ciągu — bo o Adamie czytamy, że nie był zwiedziony — "chciałabym i ja coś z tego skosztować; chcia­łabym być mądrą". Później nasunęła się myśl, zawsze przez cnego węża: "Bóg chce trzymać was w nieświadomości; On nie chce abyście za dużo wiedzieli, bo bylibyście Jemu pewnego >418< rodzaju rywalami. Dlatego On nie chce abyście owoc ten jedli; woli trzymać was w nieświadomości i przesądzie. Idź, sięgnij po ten owoc i jedz". Wzięła więc z owocu tego i jadła, przez co stała się przestępczynią. Apostoł powiedział, że nie­wiasta zwiedzioną została — zwiedzioną działaniem i przykładem węża; jak to i my niekiedy mówimy, że czyny mówią głośniej niż słowa.

Nie przypuszczam, że wąż mówił słowami, lecz swoimi czynami podsunął myśl i niewiasta usłuchała go. Św. Paweł powiedział iż Adam nie był zwiedziony; on wiedział, że za je­dzenie tego owocu, Bóg nałożył karę śmierci i wiedział że to co Bóg powiedział, stanie się. Wnosił więc, że jego umiłowana żona umrze; a ponieważ poprzednio gdy był sam, nie miał stosownego towarzystwa pomiędzy wszystkimi stworzeniami i czuł się osamotnionym, przeto na myśl że towarzyszka jaką mu Bóg dał, kość z kości jego, będzie musiała umrzeć, zmartwił się wielce i powiedział sobie: "To i ja zjem ten owoc i poniosę skutek tego, wraz z moją żoną". I w taki sposób, przez spo­życie tego owocu, popełnił jakoby rozmyślne samobójstwo. — 705

Pomazanie — a pieczętowanie.

Pytanie (1911) — Jaka jest różnica miedzy pomazaniem a pieczętowaniem w następującym wyjątku z Pisma Świę­tego: Który nas utwierdza z wami w Chrystusie i który nas pomazał Bóg jest, który tez zapieczętował nas. — 2 Kor. 1:21, 22.

Odpowiedź — Pomazanie jest jednym obrazem. Zwrócę waszą uwagę na obraz podany w Piśmie świętym. Już mówiłem o Chrystusie; Jezus jako głowa. Kościół Jego ciało, a obraz ten był użyty w wypadku figuralnego kapłaństwa. Czytamy o Aaronie jako kapłanie. On we własnej osobie wyobrażał Jezusa i cały Kościół, królewskie kapłaństwo i święty olej pomazania, jaki został wylany mu na głowę i ściekał aż do podołka jego szat. Co to znaczy? To znaczy pomazanie Aarona jako całości i jest to pomazanie, o jakim mówi Apostoł, do którego i my dochodzimy. Gdy przystępujemy do Chrystusa, przystępujemy do pomazania. Pomazanie to należy do całego ciała, które Bóg naprzód przewidział i przeznaczył, a gdy dochodzimy do członkostwa w tym ciele i trwamy z nim, jesteśmy członkami Po­mazańca i znajdujemy się pod tym pomazaniem, jak to powie­ dział Apostoł: Pomazanie, jakieście otrzymali, mieszka w was i pozostanie w was.

Przypieczętowanie jest czymś, co sięga jeszcze dalej. Apostoł mówi: Zostaliście zapieczętowani duchem świętym, i nie tylko zostaliście pomazani duchem świętym, lecz zostaliście za­ pieczętowani. Pieczętowanie w waszym, jak również w moim wypadku ciągle jeszcze się odbywa. Co to oznacza? Jest to od­ ciśnięcie charakteru Pana na nas, oddziaływa On na was coraz bardziej i w ten sposób jesteście pieczętowani duchem świętym. Jak długo to trwać będzie? Aż do dnia odkupienia. Jeżeli pozwolicie aby ten wpływ wywierany był na was, będziecie się stawać coraz bardziej obrazem drogiego Syna Bożego. I to >419< jest warunek, na podstawie którego wy i ja możemy w Nim mieszkać. Nie tylko otrzymujemy pomazanie na początku, ale także otrzymujemy ducha i mamy znaki uświęcenia i uczniostwa. — 22