Usprawiedliwienie — Przez kogo?

Pytanie (1916) — Kto czyni usprawiedliwienie — Jehowa czy Jezus?

Odpowiedź — Zarówno Jehowa jak i Jezus usprawiedliwiają. Apostoł mówi: Bóg jest, który usprawiedliwia (Rzym. 8:33). Jesteśmy usprawiedliwieni przez wiarę w krew Jezusa. Uspra­wiedliwienie Boże zostało zgotowane krwią Jezusową. Uspra­wiedliwienie Boże nie było zamierzone dla nikogo inaczej jak tylko przez krew Jezusa. Trzeba było aby Chrystus umarł zanim ktokolwiek mógł być usprawiedliwiony. Apostoł powiada: Z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował. (Żyd. 2:9). Z tych, którzy żyli przed Chrystusem, nikt nie otrzymał innego uspra­wiedliwienia jak tylko warunkowego, bez względu na to kto to był. Istotne usprawiedliwienie zależne było od tego, co Jezus uczyni na krzyżu.

Bóg jest Tym, który usprawiedliwia, ponieważ Bóg był tym, który potępił. Nie Jezus oddał Adama na próbę. Adam nie zgrzeszył przeciwko Jezusowi ani przeciwko jakiemukolwiek prawu Jezusa, lecz zgrzeszył przeciwko Zakonowi Ojca, prze­ciwko Sprawiedliwości Bożej. Sprawiedliwość Boża wydała wyrok przeciwko Adamowi. Dlatego Adam nie może być uspra­wiedliwiony dopóki Sprawiedliwości Boskiej nie stanie się za­dość. Zanim możemy być usprawiedliwieni, musimy dojść do pewnego stanu sami, a potem musimy mieć Orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa Sprawiedliwego. Ten Orędownik jest wielkim Arcykapłanem, którego Bóg przeznaczył do tej służby. Bóg przyj­muje nas na podstawie dzieła pojednania tegoż Arcykapłana. — 410

Usprawiedliwienie — Pogląd dzisiejszy.

Pytanie (1913) — Czy zmieniłeś swój pogląd odnośnie usprawiedliwienia Kościoła tak, że to, co w tej sprawie przed­stawiłeś w Wykładach Pisma Św. w 1 tomie, już więcej nie przedstawia twego popatrywania?

Odpowiedź — Na pewno nie! Gdybyśmy zmienili nasz po­gląd w tej sprawie, to po co wydawalibyśmy i rozpowszechniali ten Tom? Ścieżka sprawiedliwego jest jako światłość jasna, która im dalej tym jaśniej świeci aż do dnia doskonałego. Przeto i przedmiot naszego usprawiedliwienia wyjaśnia się codziennie dla wielu dzieci Pańskich. Szczegóły usprawiedli­wienia, jakie przedtem nie były przez nich rozpoznawane, teraz są bardzo jasne. Na przykład, wielu w przeszłości, a niektórzy nawet i teraz jeszcze, nie mogą spostrzec, że usprawiedliwienie z wiary jest stopniowym procesem. Każdy krok wiary zbliża nas do ostatecznego punktu.

Lecz ten ostateczny punkt nie został w zupełności osiągnię­ty, dopóki wiara nasza nie objawiła swej doskonałości przez posłuszeństwo nasze i zupełne oddanie się w poświęceniu dla Pa­na. Wówczas nasz wielki Orędownik przyjął nasze poświęcone ciała i przypisał im zasługę Swoją, usprawiedliwiając je >661< absolutnie w oczach Sprawiedliwości w oczach Ojca Niebieskiego. Do­piero wówczas Ojciec Niebieski przyjął tę kompletnie usprawie­dliwiona duszę przez spłodzenie jej duchem świętym. Od tej chwili stał się taki Nowym Stworzeniem i synem spłodzonym na poziomie duchowym.

W okresie postępowania wiarą zbliża się taki stopniowo do usprawiedli­wienia i otrzymuje coraz więcej Boskiej łaski, ale dopiero gdy ostateczny krok zostanie powzięty, staje się on zupełnie usprawiedliwionym do ludzkiej natury — staje się sy­nem na ziemskim poziomie i tylko przez chwileczkę tam pozo­staje. Następnie spłodzenie duchem świętym było dowodem przyjęcia ofiary jako doskonałej l zapoczątkowało takiego jako Nowe Stworzenie.