Korespondencja — o kółkach listowych.

Pytanie (1909) — Mam na myśli pytanie co do kółek listo­wych. Czy pochwalasz takowe ?

Odpowiedź — Myślę, drodzy bracia, że każdy jest odpo­wiedzialny w swoim sumieniu we wszystkich sprawach. Niema prawa wyrażonego w Biblii w tym przedmiocie, ale są dobre rady w wielu przedmiotach i ogólna reguła jest, że wy i ja po­winniśmy pełnić wolę Boże jak tylko najlepiej pozwalają nam na to nasze zdolności. Nie każdy z nas jest jednakowy i od wa­szego sumienia zależy decydować dla siebie, tak jak od mojego sumienia zależy decydować dla mnie. W moim zrozumieniu te kółka listowe nie są specjalnie korzystne, ponieważ sądzę, że czas stracony na pisanie tych listów mógłby być pożyteczniej wykorzystany. To nie zawsze może okazać się prawdziwe, ale sądzę, że w wielu wypadkach jest prawdziwe i że mogli­byście mieć większą sposobność do osobistego badania i do lep­szej społeczności ze zgromadzeniem, gdy czas poświęcany na te listy zużylibyście inaczej. Może nie do każdego da się to za­stosować, gdyż niektórzy może nie mają innych sposobności, ale znam takich, którzy zaniedbują Kościół, swoje rodziny, albo i własne dobro duchowe, tracąc czas na pisanie tych listów kół­kowych. Jednakowoż, jak to powiedziałem na początku, ostate­czna decyzja w tym względzie zależy od sumienia każdego z was, a nie ode mnie. — 163

Korona — w sprawie koron odrzuconych.

Pytanie (1908) — W wypadku takiego, któremu korona została wyznaczona, gdy porzucił ją zanim zupełnie został wy­próbowany, to czy ktos inny dostaje jego koronę ?

Odpowiedź — Nie jest wolą Pana aby pewna jednostka do­stała koronę, tak jakoby mówił: Upodobałem sobie ciebie i będę na wieki żałował jeśli jej nie dostaniesz. Przeciwnie, Pan po­stępuje w tej sprawie według znacznie wyższego planu. Upodobuje Sobie nie rysy twej twarzy, ani twoje kształty, ale cha­rakter, serce. Jeżeli w sercu twoim stracisz posłuszeństwo dla sprawiedliwości i miłość do Pana, to w takim, stopniu stracisz łaskę Pańską i nie będziesz z tych, którym Pan chce dać na­grodę. Jego wolą nie będzie wcale aby cię nagrodzić, lecz po­wie: Nie chcę ciebie. Ale jeżeli trwasz w miłości do Niego, jeśli stosujesz się do Jego warunków, udowadniasz, że jesteś miły Panu to i On chętnie dopatrzy abyś dostał to wszystko, co się tobie należy, stosownie do twego powołania. Tak więc Jego wola będzie spełniona w każdym wypadku. — 198

Kościół — Czy potrzebuje Pośrednika?

Pytanie (1907) — Czy my jako poszczególne osoby potrzebujemy Chrystusa jako naszego Pośrednika, zanim stajemy się członkami Jego Ciała ?

Odpowiedź — Na to odpowiadam, że gdybyśmy potrzebo­wali Chrystusa jako Pośrednika, to Bóg z pewnością >208<przygotowałby Go dla nas na pośrednika, a fakt że Bóg nie przygoto­wał Go takim dowodzi, że On nie jest nam potrzebny jako taki. Pismo święte nigdy nie mówi o pośredniku inaczej jak tylko w łączności z przymierzem. Na przykład, Mojżesz był po­średnikiem przymierza zakonu, a Chrystus będzie pośrednikiem nowego przymierza. Abraham nie miał pośrednika. Czemu? Apostoł Paweł tłumaczy, że owo pierwsze przymierze (z Abrahamem) było całe z Boga, a Bóg jest tylko jeden, przeto tam gdzie jest tylko jedna strona, pośrednik nie jest potrzebny. Co to znaczy? Znaczy, że w pierwotnym przymierzu jakie Bóg zawarł z Abrahamem, nie było żadnych wyszczególnionych wa­runków, Bóg powiedział, że On to a to uczyni. On nie po­wiedział: Ja uczynię to a to, ale tylko pod warunkiem, że ty uczynisz tamto. Gdzie dana jest bezwarunkowa obietnica, tam niema potrzeby pośrednika, któryby dopilnował aby zarządze­nia i plany obu stron były wykonane. W przymierzu z Abra­hamem nie było dwu stron; Bóg był tylko jedną stroną tego przymierza.

Przymierze zakonu było uczynione z narodem Izraelskim. Czy my znajdujemy się pod nowym przymierzem? Nie, ponie­waż nowe przymierze nie jest jeszcze czynne; ono należy do przyszłości. Przymierze to określone jest w taki sposób: Po tych dniach Ja uczynię nowe przymierze z domem Izraelskim i z domem Judzkimi. Czy wy należycie do domu Judzkiego? Nie. Przeto nowe przymierze nie jest dla was. Jeżeli okażemy się wiernymi, to będziemy członkami klasy pośrednika tego obiecanego nowego przymierza. Chrystus jest Onym Pośred­nikiem, lecz On będzie także miał oblubienicę. Ktoś mógłby za­pytać: Gdzie tedy my jesteśmy? Pod jakim przymierzem znaj­dujemy się? Znajdujemy się pod owym pierwotnym przymierzem (Abrahamowym), które nie potrzebowało pośrednika. Kościół nie potrzebuje pośrednika. Kogo tedy Kościół potrze­buje? Czy członkowie Kościoła mogą przystępować do Boga wprost? Nie. To kogóż oni potrzebują? Potrzebują kogoś ta­kiego, o jakim Pismo Święte mówi, że mają; to jest Orędownika u Ojca. — 1 Jan 2:1. — 99