Logos — Natura Logosa.

Pytanie (1906) — Jakim pismem moglibyśmy udowodnić, że Jezus nie miał Boskiej natury przed przyjściem w ludzkim ciele ?

Odpowiedź — Odpowiadam, że dowód byłby po drugiej stronie. Jakim Pismem ktoś mógłby udowodnić, że Jezus miał Boską naturę zanim stał się człowiekiem? Odpowiadamy, że nie ma takich Pism, które udowadniałyby, że Jezus miał Boską naturę zanim przyszedł na świat w ludzkim ciele, ale sama logika udowadnia, że On Boskiej natury nie miał. Logika w tej sprawie mówi, że natura Boska jest najwyższą ze wszystkich natur, jest nieśmiertelna, nie może cierpieć, ani umrzeć; nie potrzebuje żadnego zasilenia, ani jakiegokolwiek podtrzymywania. Gdyby przeto Pan Jezus posiadał to, co jest przymiotem Boskiej natury, czyli nieśmiertelność, to nie mógłby umrzeć, a w takim razie po co przychodziłby na świat aby umierać, gdy to byłoby niemożliwym. Widzicie więc logikę tego rozumowania, że nie mógł On posiadać Boskiej natury, a w Piśmie Świętym nie ma nic takiego co wskazywałoby, że ją posiadał.

Wobec tego jest właściwą dla nas rzeczą rozumieć, że ta natura była dla Niego ona wielką nagrodą, daną Mu od Ojca, jak to Pismo święte wyraźnie powiada. Jezus Sam się uniżył, przyjął kształt niewolnika, stał się podobny ludziom, upokorzył się aż do śmierci krzyżowej i z tego powodu — Bóg wielce Go wywyższył. Gdyby Jezus posiadał naturę Boską przed przybyciem na świat, a natura Boska jest najwyższą ze wszystkich, to w jaki sposób Ojciec mógłby Go jeszcze bardziej wywyższyć, po Jego posłuszeństwie aż do śmierci? Byłoby to jedynie przywróceniem Go z powrotem do tego, czym był przedtem. Nie byłoby to żadnym wywyższeniem. A Pismo Święte wyraźnie powiada, że za Jego posłuszeństwo, Bóg Jezusa nader wywyższył i dał Mu imię, które jest ponad wszystkie inne imiona. — 447

Lucyfer — Jego poprzednie zajęcie.

Pytanie (1913) — Czy jest jaka wskazówka w Piśmie Świętym, że Lucyfer otrzymał nadzór, lub został dozorcą stworzenia Boskiego na ziemi, czyli królestwa przy stworzeniu ?

Odpowiedź — Nie wiemy o takim Piśmie, które wskazywałoby, że szatan otrzymał jurysdykcję lub autorytet nad ludzkością lub ziemią. — 451

Ludzka natura — Czy pragnie ona współczucia?

Pytanie (1908) — Czy jest to częścią natury ludzkiej, pragnąc współczucia ze strony innych ludzi ? Jeżeli tak, to czy unikanie opowiadania swoich kłopotów innym ludziom, nawet innym członkom Ciała Chrystusowego, doprowadza nas bliżej do Pana, powodując, że opieramy się wyłącznie na ramieniu Pańskim ?

Odpowiedź — Odpowiadam tak, na pierwszą część pytania. Apostoł radzi, aby każdy starał się znosić, na ile to możliwe, >259< nie tylko własne kłopoty i brzemiona, ale ma się starać dopomagać innym w dźwiganiu ich brzemion. Ktokolwiek mając brzemiona stara się je znosić, szukając pomocy tylko od Pana, a przy tym upatruje i stara się pomagać innym w ich brzemionach i kłopotach, przekonuje się, że jego własne brzemiona stają się przez to o wiele lżejsze i że otrzymuje w ten sposób błogosławieństwo. Tak więc, właściwym usposobieniem dla każdego z nas, jest starać się o ile możności znosić własne brzemiona a przy tym jeszcze innym pomagać w ich znoszeniu i nie myśleć za dużo o własnych, ani nie wyobrażać sobie, że to tylko my tak wiele mamy pracy do wykonania i tak wielkie brzemiona do dźwigania.

Rozejrzyjcie się, i zobaczcie, ile to innych ludzi ma kłopoty,, a przekonacie się, że wielu z nich ma brzemiona większe od waszych. Zanim to zobaczycie, wasze kłopoty wydawać się wami będą bardzo duże. Nie znaczy to, abyście wy czy ja nigdy nie, doznali współczucia od innych; ale nie będziemy szukać tego współczucia tak bardzo jak przedtem; będziemy starać się znosić własne ciężary a Pan nam przyśle kogoś, aby wyraził nam swoje współczucie, chociaż wcale nie będziemy o to się starać. Współczucie innych przyjdzie w owym czasie, jaki Pan uzna za najlepszy.

Pamiętacie, że Głową Kościoła jest Pan Jezus Chrystus, a każdy członek Ciała jest pod Jego nadzorem i opieką. Gdybyście mieli skaleczony palec, co zrobiłby wasz palec? Czy apelowałby do nogi o współczucie? Nie. Czy do drugiej ręki? Nie. Więc co zrobiłby palec? Nerwy czucia zatelegrafowałyby do mózgu: "Jestem skaleczony". A wówczas mózg odtelegrafowałby, do drugiej ręki: "Idź i pomóż temu palcowi". Podobnie, Pan nasz jest tym, któremu mamy oznajmiać wszystkie nasze kłopoty i od Niego wyglądać pomocy i spodziewać się wszystkiego co nam jest potrzebne. Taka pomoc może przyjść od innego członka ciała; a jako Członkowie, wszyscy musimy być tak usposobieni, aby usłyszeć każde wezwanie Głowy, wiedząc, że, Głowa chce abyśmy współczuli jedni z drugimi, abyśmy sobie wzajemnie dopomagali w Jego imieniu, czyniąc zawsze dobrze i szukając sposobności służenia jeden drugiemu. W ten sposób otrzymamy najwięcej błogosławieństw, najwięcej pokoju i najwięcej radości, znosząc najlepiej, jak tylko możemy nasze ciężary i pomagając w miarę możności znosić je innym, współczując z innymi i pomagając im. — 334