Nienawiść — Świat nie może was nienawidzić — Do kogo to było powiedziane?

Pytanie (1907) — Proszę pogodzić te dwa wiersze: Świat nie może was nienawidzić, ale Mnie nienawidzi, ponieważ świadczę, że uczynki jego złe są. A drugi wyjątek jest: Byście byli z świata, świat co jest jego miłowałby; lecz iż nie jesteście z świata, alem Ja was wybrał z świata, przeto świat nienawidzi was. Proszę zharmonizować te poszczególne teksty, a zwłaszcza słowa Świat nie może was nienawidzić i przeto świat nienawidzi was.

Odpowiedź — Jedno było powiedziane do mieszanych słuchaczy z pośród ludzi, a drugie było powiedziane do tych, którzy byli Jego uczniami, których On wybrał z pośród ludu żydowskiego. Powiedział On: Któreś Mi dał, przyjęli Słowo Moje, a ponieważ przyjęli Słowo Moje i stali się naśladowcami Moimi, przeto świat nienawidzi ich, ponieważ i Mnie nienawidzi, świat początkowo nie darzył ich nienawiścią; nie był im przeciwny. Świat mógł ich ignorować, ale nie miał ich w nienawiści. Pan był światłością rozpraszającą ciemność, a ponieważ ludzie nienawidzili światła, nienawidzili i Tego, który tymi światłem przyświecał. Teraz wy staliście się uczestnikami tego światła Pańskiego — Tak niechaj świeci światłość wasza — i w miarę jak będziecie przyświecać, świat będzie was nienawidził, tak jak nienawidził Pana. >314< — 321

Nienawiść — Do szatana I jego zwolenników.

Pytanie (1915) — Proszę wytłumaczyć wyjątek Pisma Świętego: Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie, nie mam w nienawiści ? Główną nienawiścią nienawidzę ich. (Psalm 139:21, 22).

Odpowiedź — Możliwe, że nie pojmujemy całej ważności słów Psalmisty w tym wyjątku, ale możemy zastosować tę sprawę do samych siebie i powiedzieć, że wierni Pańscy powinni nienawidzić to co jest złe. W żaden sposób nie możemy sympatyzować z tym, co jest złe. O Panu naszym Jezusie, powiedziano: Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości, przetoż pomazał się, o Boże, Bóg Twój olejkiem wesela nad uczestników Twoich. ( Hebr. 1:9). Ponieważ Ten co jest Głową Kościoła umiłował sprawiedliwość, my także musimy pielęgnować to zamiłowanie do sprawiedliwości. Pan znienawidził nieprawość i grzech; my także musimy mieć taką nienawiść.

Są ludzie, którzy w mniejszym lub większym stopniu są pod wpływem nieprawości z powodu słabości, z jakimi się urodzili. Musimy zawsze nienawidzić nieprawość, lecz jednocześnie musimy coraz bardziej uczyć się współczuć z biednym rodzajem ludzkim, tak jak Bóg z nim współczuje. Współczucie Boga jest tak wielkie, że gdyśmy jeszcze byli grzesznymi, Chrystus za nas umarł, za niesprawiedliwych, za tych, którzy nie byli w zgodzie z Prawem Bożym ( Rzym. 5:8). Musimy myśleć tak, jak Pan; ale nie powinniśmy sympatyzować ze złym. Gdyby którzy doszli do stanu zupełnej sympatii z nieprawością, a Pismo Święte zapewnia nas że są tacy, wówczas oni sami stają się nieprawością i odpowiednio będą sklasyfikowani z szatanem.

Szatan okazał swego ducha nieprawości nie tylko swym postępowaniem, kiedy po raz pierwszy wystąpił przeciw Wszechmogącemu i okłamał ludzkość, stawszy się mordercą naszego rodzaju, lecz także przez cały czas aż do chwili obecnej.

Jezus powiedział o szatanie: Gdy mówi kłamstwo, z swego własnego mówi, iż jest kłamcą i ojcem kłamstwa. (Jan 8:44) Gdyby szatan odwrócił się od swej nieprawości, wówczas niewątpliwie Bóg znalazłby jakiś sposób nawet w wypadku szatana, żeby ten mógł wrócić do Boga. Ponieważ jednak szatan nigdy nie okazał skruchy, ani sympatii dla sprawiedliwości, przeto imię jego z właściwością używane jest w Biblii, jako synonim nieprawości.

A co z upadłymi aniołami? Nie jesteśmy w możności w ogóle wydawać o nich sądu. Biblia powiada o ostatecznym zniszczeniu diabła i aniołów jego — tych, którzy tak jak szatan ukażą się niepoprawnymi. Wszyscy tacy będą nieprawymi — nie jedynie pod wpływem złym kogoś innego, lecz sami nieodłącznie związani z nieprawością, przez własny wybór i z własnej woli. Klasa ta obejmować będzie zarówno złych ludzi, jak i złych aniołów i to będzie klasa nienawidzących Boga, do której odnosi się tekst wzmiankowany przez pytającego: Izali >315< tych, którzy Cię w nienawiści mają, o Panie, niemam w nienawiści ? Główną nienawiścią, nienawidzę ich.

Czy szatana nienawidzę? Na pewno go nienawidzę. Czy jest to główna nienawiść? Mam nadzieję, że jest taką do tego stopnia, iż nie zrobiłbym kompromisu, czyli nie wszedłbym do niczego, co doprowadziłoby mnie do udziału w jakichkolwiek metodach szatana. Pragniemy trzymać się z daleka od wszystkiego, co jest okultyzmem, pamiętając, że jest tylko dwóch panów, jeden nasz Pan i drugi Jego przeciwnik. Nie mamy towarzystwa z Jego przeciwnikiem. Cale nasze zainteresowanie jest po strome Pana. Przeciwnik, szatan, książę ciemności, spotyka się z naszą główną nienawiścią; a ktokolwiek okaże się jego dobrowolnym zwolennikiem lub sympatykiem, zasługuje na taką samą nienawiść.

Taka nienawiść z naszej strony nie znaczy że pragniemy aby byli męczeni przez całą wieczność. Nienawiść nasza powinna być taka sama jak ta, którą Bóg ma do złego. Bóg jest w zupełności sprawiedliwym a Jego nienawiść znaczy zniszczenie we właściwym czasie szatana i wszystkich, którzy są jego ducha. To jest właściwa nienawiść, jaką mieć powinniśmy, która życzy sobie aby przeciwnicy Boga zostali zniszczeni. — 321