Zmartwychwstanie — Twoi umarli, moje martwe ciało.

Pytanie (1910) — Co znaczą słowa: Ożyją umarli twoi, trupy moje wstaną? — Izaj. 26:19.

Odpowiedź — Dodanie parę słów przez tłumaczy spowodo­wało pewną, trudność co do tego tekstu. Dodali te słowa, aby zdanie uczynić wyraźniejszym, według ich mniemania, lecz zamiast rozjaśniać to tym więcej je zaciemnili, nie wiedząc, iż owi umarli są to członkowie Ciała Chrystusowego.

Właściwe tłumaczenie tego tekstu powinno być takie: Ożyją umarli twoi, moje martwe ciało wstanie. Wierzymy, że to stosuje się do zmartwychwstania Kościoła, Ciała Chrystusowego, szczególniejszego ludu Bożego. Będzie to ogólnym sygnałem, że tak powiemy, do błogosławienia całej ludzkości. W słusznym czasie wszyscy umarli powstaną. Nie powstaną do cierpień lub mąk ale z śpiewem. Powrócą do życia aby dowiedzieć się o Boskiej dobroci i o Jego miłościwych zarządzeniach, które przyswoją sobie w czasach naprawienia wszystkich rzeczy. Ocućcie się, a śpiewajcie mieszkający w prochu. - Izaj. 26:19 — 586

Zmartwychwstanie — Jak zastosowane.

Pytanie (1910) — Którzy zmartwychwstaną pierwej, Ojcowie Święci czy klasa Wielkiego Grona?

Odpowiedź — W świetle tego co omawialiśmy niedawno temu w Strażnicy widoczne jest, że zasługa Chrystusowa przy­pisywana jest Kościołowi w wieku Ewangelii, czyli tym wszy­stkim, którzy poświęcają się Bogu, stawiają ciała swoje ofiarą żywą i przyjemną Bogu, aby przez to stać się członkami klasy duchowej i współdziedzicami z Chrystusem. To stosuje się do Wielkiego Grona tak samo jak do Małego Stadka. Stosuje się do wszystkich spłodzonych duchem świętem, ponieważ nikt nie może być spłodzony przez ducha inaczej jak przez przypisanie jego ofierze zasług Chrystusowych. >796<

Z tego więc wynika, iż zanim zasługa Chrystusowa będzie mogła być zastosowana za Ojców świętych albo za Izraela, pod Nowym Przymierzem, zarządzonym dla Izraela i całego Świata, musi być najpierw zwolniona z tych, którym przypisana jest obecnie w celu dania im sposobności osiągnięcia stanu ducho­wego. To dowodziłoby stanowczo, że klasa Wielkiego Grona dostąpiłaby zmartwychwstania przed wzbudzeniem Ojców świę­tych. — 587

Zmartwychwstanie — Czy charakter decyduje o rodzaju zmartwychwstania ?

Pytanie (1910) — Z biblijnego punktu zapatrywania, czy charakter zmarłej osoby wskazuje na rodzaj zmartwych­wstania?

Odpowiedź — Argumentem Apostola (1 Kor. 15:44) względem zmartwych­wstania jest, że Bóg da każdemu nasieniu jego własne ciało. Jest ciało cielesne i jest ciało duchowe. Ludzkość więc powstanie w ciałach cielesnych — co się narodziło z ciała jest ciałem i to co narodziło się z ciała, zamiera, czyli zasypia na pewien czas i zostanie wzbudzone ciałem. To co narodziło się z ciała, a później było spłodzone z ducha świętego, liczy się Nowym Stworzeniem i gdy to Nowe Stworzenie zasypia, ono zasypia jako duchowa istota — ono śpi oczekując przemiany przy zmartwychwstaniu. W takim wypadku przemiana zmartwych­wstania jest tak określona przez Apostoła: Bywa wsiane w niesławie, a będzie wzbudzone w sławie; bywa wsiane w słabości, a będzie wzbudzone w mocy; bywa wsiane ciało cielesne, a będzie wzbudzone ciało duchowne. - 1 Kor. 15:43. Lecz ktoś nie spłodzony z ducha świętego naturalnie, że nie dostąpi przemiany charakteru w grobie. W grobie niema przemiany na lepsze ani na gorsze. Jak drzewo padnie tak pozostanie; wzbudzenie będzie według charakteru danej osoby. Jeżeli ktoś stał się Nowym Stworzeniem w Chry­stusie, ten przy zmartwychwstaniu zostanie podniesiony, czyli udoskonalony jako Nowe Stworzenie. Jeżeli jest dobrym cie­lesnym człowiekiem, to powstanie dobrym człowiekiem; jeżeli zaś jest złym człowiekiem, to takim też powstanie; ci zaś co byli starodawnymi świętymi Ojcami, rozumiemy, że zostaną wzbudzeni i będą doskonałymi ludźmi. — 587