Synowie proroccy — Kim oni?

Pytanie (1916) — Kim byli owi synowie proroccy, o jakich pisane było niedawno temu w Strażnicy?

Odpowiedź — Nie pamiętam gdzie o tym było pisane. O sy­nach prorockich były częste wzmianki w "Strażnicy". Wnoszę iż pytanie może stosować się do tej części księgi Królewskiej, o której tłumaczyliśmy, jak to Eliasz z Elizeuszem szli z miej­sca do miejsca aż doszli do rzeki Jordan, a owi synowie proroc­cy pytali Elizeusza w różnych miejscach: Czy wiesz, że Pan zabierze twego mistrza dziś? Następnie gdy ci dwaj prorocy przeszli Jordan i Eliasz został zabrany w wichrze a Elizeusz z powrotem przeszedł Jordan, ci synowie proroccy poznali że Elizeusz miał płaszcz swego pana, lecz nie dowierzali czy Eli­asz był zabrany i posłali posłów aby go szukali.

Eliasz przedstawia Małe Stadko a Elizeusz Wielkie Grono, czyli tych co również są ludem Pańskim, lecz nie są tak gorli­wymi jak członkowie Małego Stadka. Synowie proroccy mogliby przedstawiać takich, którzy zainteresowani są mniej lub więcej w obu tych klasach. Obraz ten zdaje się wskazywać że po roz­dzieleniu małego stadka i wielkiego grona, będzie jeszcze jedna klasa sprawiedliwych ludzi, którzy będą mniej lub więcej w sty­czności z ludem Pańskim, nie będący klasą Eliasza ani Elize­usza, lecz mający nieco znajomości i mówiący o niektórych rze­czach tyczących się prawdy. — 666

Synowie proroccy — Pozafigura.

Pytanie (1911) — W drugiej księdze Królewskiej czytamy o synach prorockich. Kogo oni przedstawiają?

Odpowiedź — Ja nie jestem pewien aby oni przedstawiali kogokolwiek. Nie koniecznym jest myśleć, że wszystko w Piśmie Świętym ma jakieś figuralne znaczenie. Jeżeli ci synowie pro­roccy są typem w ogóle, to mogliby przedstawiać ludzi religij­nych w obecnym czasie, takich, co nie są klasą Eliasza ani Elize­usza, lecz interesują się tym co się dzieje. Obecnie znajduje się na świecie wielu dobrych ludzi, którzy interesują się religijnymi rzeczami, lecz nie należą do klasy Eliasza ani Elizeusza. Rozu­miemy, że ludzie tacy dostąpią pewnych błogosławieństw i łask >604< Bożych w pewnych względach, chociaż nie dostąpią owych szczególniejszych łask, reprezentowanych w tych dwóch klasach. — 666

Szafarz — Obowiązek względem posiadłości.

Pytanie (1910) — Przypuśćmy, że posiadam budynek w któ­rym mam ulokowane około 5000 dolarów. Czy Pan spodziewa się ode mnie, jako od mądrego szafarza, obrócić te pieniądze na pracę żniwiarską, bez względu na to, że po sprzedaniu tego budyniu, gdybym chciał nadal pozostać w moim zawodzie, mu­siałbym płacić czynsz (komorne, rent)?

Odpowiedź — Brat, który napisał to pytanie jest jedyną osobą, która może to zadecydować. Nie moją rzeczą jest decydo­wać w tej sprawie, ponieważ nie znam wszystkich okoliczności, a choćbym i znał, to jeszcze nie mógłbym powiedzieć co on ma uczynić. Musi to być akt dobrowolny, cokolwiek by to było i tylko jego własny rozsądek powinien być w tym użyty. Ja już powiedziałem, jaki byłby mój sąd w takich sprawach, że czło­wiek ma, mieć staranie o żonę, dzieci lub innych, co są blisko spokrewnieni z nim i zależni od niego, i że nie powinien pozba­wiać się posiadłości, gdyby przez to miał narazić siebie i tych którzy są od niego zależni, na niebezpieczeństwo niedostatku i nędzy. Nie wiem jak mógłbym określić tę sprawę wyraźniej. W odpowiedzi na takie pytanie ktoś mógłby sobie wyobrażać wy­padek gdzie dany brat może nie miałby żadnej trudności, gdy­by sprzedał swoją posiadłość i wynajął inne miejsce. Nie zawsze jest sprawą najlepszą mieć własną posiadłość. Niekiedy wyna­jęte miejsce może być tak samo korzystne lub nawet korzystniej­sze. Zatem on tylko sam może zadecydować w tej sprawie. — 673