Ordynacja — Nie od ludzi.

Pytanie (1916) — Jeżeli tedy właściwym jest aby starsi i diakoni byli w ten sposób ordynowani przez zgromadzenie i jeżeli bez takiej ordynacji nie powinni podejmować żadnej regularnej służby, to co apostoł Paweł miał na myśli, gdy oświadczył, że on nie był Apostołem od ludzi ani przez ludzi, ale przez Pana Jezusa Chrystusa ? - Gal. 1:1.

Odpowiedź — Żaden człowiek, ani żadne zgromadzenie nie jest kompetentne do naznaczania lub obrania kogoś na Apostoła. Jest to szczególniejszy urząd czyli funkcja, do której tylko i wy­łącznię Sam Pan naznaczał; i to tylko dwunastu, a nie więcej. Dwanaście Apostołów Barankowych — św. Paweł zajął miejsce Judaasza, który stracił swoje apostolstwo (Obj. 21:14; Ps. 109:8; Dz. Ap. 1:20). W tej to sprawie kościół Anglikański, a także katolicki (Rzymski i Grecki) gwałcą zasady Słowa Bożego swoim twierdzeniem, że mogą czynić Apostolskich Biskupów — czyli biskupów posiadających apostolską władzę i autorytet.

Św. Paweł nie chciał abyśmy go rozumieli że on lekceważył ziemskie upoważnienia. To co on mówił, stosowało się tylko do apostolskiego urzędu. W innych usługach Apostoł uznawał upoważnienie od drugich; na przykład, zgromadzenie w Antiochii ordynowało Pawła i Barnabasza, a później Pawła i Sylę, aby byli przedstawicielami w niesieniu Ewangelii innym i niezawodnie ich kosztem. Kościół w Antiochii nie ordynował św. Pawła, aby był apostołem, ale aby był ich Misjonarzem i on przyjął tę ordynację i zdawał im raport jak wskazują zapiski w Dz. Ap. 14:26-28. — 521

Ordynacja — z jakiego autorytetu.

Pytanie (1915) — Gdzie Towarzystwo otrzymało autorytet wysyłania kaznodziei ?

Odpowiedź — Otrzymuje autorytet najpierw od Pana, który upoważnia wszystek lud Swój, przez udzielenie ducha św. Drugie, towarzystwo jest interesowną organizacją dla religijnej pracy w służeniu Panu, przez drukowanie książek, broszur, rysunków, itd. i przez wysyłanie swoich przedstawicieli do głoszenia — tak ustnie, jako też i przez książki. To jest jego jedyny interes. Czyni to samo, co Kościół w Antiochii uczynił, gdy wybrał Pawła Barnabasza do wykonywania misyjnej pracy, i uznał ich jako swoich przedstawicieli. Dz. Ap. 13:2,3.

Kiedy Paweł i Barnabasz wyruszyli, nie mówili, że oni głoszą w swoim imieniu. Mieli raczej iść i głosić w imieniu Pańskim; lecz w dodatku, oni mieli finansowe poparcie od zgromadzenia w Antiochii, tak, jak dzisiaj nasi przedstawiciele mają poparcie towarzystwa. Gdzie się udadzą, mogą powiedzieć: „Oto list, który udowadnia, że działamy z upoważnienia Towarzystwa”. — I idą w imieniu Pańskim i Towarzystwa, które z upoważnienia Chrystusa wykonuje pracę ewangelizacyjną. >387< — 515

Ostatnie dni — Zakończenie tego wieku.

Pytanie (1916) — Czy znajdujemy się w ostatecznych dniach?

Odpowiedź — Nie wiem. Może dzień dzisiejszy jest moim ostatnim dniem, ale tego nie wiem. Jeżeli jest ostatnim, w ta­kim razie znajduję się w moim ostatnim dniu. Pytający może ma na myśli: Czy jesteśmy teraz w ostatecznych dniach, jak to wy­rażone jest w Biblii. W takim razie pytający wyraził dobrą myśl. Biblia używa tego wyrażenia ostateczne dni w zasto­sowaniu do zakończenia obecnego wieku i wprowadzenia nowego, ponieważ obecny wiek przeminie w wielkim zaburzeniu, a nowy porządek rzeczy zostanie wprowadzony. Dlatego jeden wiek przed­stawiony jest jako palony i niszczony, podczas gdy nowe niebiosa i nowa ziemia są wprowadzane. Nowymi niebiosami będzie Ko­ściół w chwale, a nową ziemią będzie nowy porządek społeczny, czyli nowe warunki na świecie. Znajdujemy się teraz w ostatecz­nych dniach starego porządku i w świtaniu nowej dyspensacji. — 430