Wielkie grono — Kto ich odłącza.

Pytanie (1910) — W Cieniach Przybytku na stronicy 70 czytamy, że członkowie Wielkiego Grona odłączają się od Chrystusa, Jan 15:2 podając: Każdą latorośl, która we mnie owocu nie przynosi odcinam, pokazuje nam dodat­kowy postęp ze strony Boga. Proszę określić te różnice.

Odpowiedź — Bóg działa tylko wtedy, kiedy druga strona działa. Na przykład Jezus mówi nam: Jam jest winna ma­cica, a wyście latorośle. Każdą latorośl, która przynosi owoc, Ojciec oczyszcza, aby więcej owocu przynosiła. W tym będzie uwielbiony Ojciec mój, jeśli obfity owoc przyniesiecie. To oczyszczenie, rozumiemy, przedstawia próby i trudności życiowe, lecz takowe są tylko dla tych, którzy są latoroślami Chry­stusowymi. W jaki sposób oni przyszli do Chrystusa? Przez ofiarowanie. Ale co było właściwym zamiarem ofiarowania? Abyśmy owoc przynosili. To jest właściwy cel naszego przyj­ścia jako latorośli do winnej macicy, do ciała Chrystusowego. Dlatego jeśli nie będziecie przynosić owocu i nie będziecie wyrabiać w sobie owoców ducha świętego, sami odłączacie się, >697< czyli odcinacie się. Bóg wymaga od nas, abyśmy owoc przy­nieśli. Ci, którzy nie przynoszą, owocu, bywają odłączeni od Jego Kościoła — wybranych ciała Chrystusowego. — 303

Wielkie grono — Cierpi za grzechy świata czy ludzi?

Pytanie (1910) — W Strażnicy (angielskiej) z 15-go czerwca zrobiona została różnica pomiędzy światem i ludźmi. Czy mamy rozumieć, że Wielkie Grono cierpi tylko za grze­chy ludzi lub też, że Wielkie Grono cierpi za grzechy świata?

Odpowiedź — Strażnica nie wiedziała, że zrobiła podobne rozróżnienie. Rozumiem, że ludzie, o których wspomina Pismo święte, są właśnie światem. Jeżeli więc zrobiliśmy takie roz­różnienie, było ono mimowolnym. Bardzo trudno jest pisać i uniknąć wplątania się w coś, a zarazem pamiętać wszelkie różne stany umysłu i brać pod uwagę jak ktoś będzie patrzał na to z tego czy innego punktu widzenia. Musicie czytać z większą ostrożnością i ja muszę pisać bardziej ostrożnie; w ten sposób wspólnie skorzystamy. — 303

Wielkie grono — Odnośnie nasienia Abrahamowego.

Pytanie (1910) — Czy mamy rozumieć, że klasa Wiel­kiego Grona jest częścią duchowego nasienia Abrahamowego mieszczącego się w pytaniu odnośnie przymierzy? Strażnica 15-go lutego 1909 (angielska).

Odpowiedź — Nie wiem, czego to się tyczy. Pytania po­winny być niezależne od wszystkiego, wtedy jeśli było coś niewłaściwego w Strażnicy, to byłoby zauważone. Lecz dam odpowiedź bez odnoszenia się do owej Strażnicy: "Czy Wielkie Grono jest częścią duchowego nasienia Abrahamowego?" Od­powiadam, że według mojego wyrozumienia jest, lecz można się na to w dwojaki sposób zapatrywać. Typem duchowego nasie­nia Abrahamowego byli Izaak i Rebeka. Izaak wyobrażający Pana Jezusa Chrystusa, a Rebeka Jego Kościół, klasę oblubie­nicy, Maluczkie Stadko. W podaniu, w jaki sposób Rebeka była powołaną pamiętamy, że niektóre służebnice były dane Rebece, które też poszły za nią. Służebnice te przedstawiają klasę Wielkiego Grona. One podróżowały zawsze z Rebeką i nie stanowiły Oblubienicy, ale panny, towarzyszki jej, które poszły z nią. (Psalm 45:15.) W taki sposób wszystkie wypadki w Starym Testamencie są tak wyrażone, że gdziekolwiek jest wykazana oblubienica, tam też jest mowa o służebnicy, która szła z nią. Na przykład, każda z żon Jakuba miała służebnicę. To był zwyczaj tych czasów. Tak też czytamy, że Rebeka miała więcej niż jedną służebnicę. W 45 Psalmie, wyobraża­jącym Kościół jako Oblubienicę Chrystusową, czytamy, że wszystka zacność oblubienicy jest wewnątrz i w odzieniu haftowanym przywiodą ją do Króla. Potem jeszcze czytamy, że panny, towarzyszki, idą za nią. Te przyjaciółki oblubienicy są częścią domostwa. W taki sposób klasa Wielkiego Grona jest częścią domu. Lecz weźmy jeszcze jeden obraz pad roz­wagę, pokolenie Lewiego. Cofnijcie się wstecz, a zobaczycie >698< skąd ono pochodzi. Przypominamy sobie Wielkanoc, Przejście, w której to nocy Przejścia Pan zachował pierworodnych Izraela. Przypominamy sobie jak potem rzekł Pan do Mojżesza, oto zachowałem pierworodnych Izraela i teraz zamieńcie ich na pokolenie Lewiego. Odtąd pokolenie Lewiego przedstawiało klasę wszystkich pierworodnych, a ci pierworodni przedstawiali Kościół. I dlatego też jest nazwany Kościół pierworodnych, których imiona są spisane w niebiesiech. (Żyd. 12:23.) Przeto widzimy, że cały dom Lewitów przedstawiał tę klasę pierwo­rodnych — Kościół pierworodnych. Lecz między tymi Lewitami były dwie klasy. Z pomiędzy tych Lewitów wybierano Ma­luczkie Stadko, Kapłanów, to jest Aarona i jego rodzinę — reszta zaś była sługami tej Kapłańskiej rodziny. Tu znajdu­jemy inny obraz tego głównego faktu, że do domowników wiary włączony jest Jezus, z wybraną klasą Oblubienicy, i klasa Wiel­kiego Grona i oni wszyscy stanowią Kościół pierworodnych, których imiona spisane są w niebie. Ci wszyscy także są oca­leni i przechodzą także podczas tej wielkiej nocy przed czasem rozpoczęcia się poranku Tysiąclecia. Ta noc obejmuje cały wiek Ewangelii i ci wszyscy, którzy zostali ocaleni tej nocy, byli wyobrażeni w całym pokoleniu Lewiego.

Dlatego całe pokolenie Lewiego przedstawia Kościół pierworodnych i te dwie klasy są wybrańcami ciała Chrystusowego; Oblubienica Chrystusowa z jednego punktu zapatrywania, a z drugiego punktu wyobraża także duchowe sługi Kościoła, klasę Wiel­kiego Grona. — 304