157. Сутнасць дактрыны Брэжнева.

Дактрына Брэжнева - сфармуляванае заходнімі палітыкамі і грамадскімі дзеячамі апісанне знешняй палітыкі СССР 60-80-х гадоў. Дактрына заключалася ў тым, што СССР мог ўмешвацца ва ўнутраныя справы краінаў Цэнтральна-Усходняй Еўропы, якія ўваходзілі ў сацыялістычны блок для таго, каб забяспечваць стабільнасць палітычнага курсу, будуецца на базе рэальнага сацыялізму і накіраванага на цеснае супрацоўніцтва з СССР. Паняцце з'явілася пасля выступу Леаніда Брэжнева на пятым з'ездзе Польскай аб'яднанай рабочай партыі ў 1968 годзе. Менавіта гэты падыход стаў ідэалагічным абгрунтаваннем ваеннага ўмяшання войскаў краін Варшаўскай дамовы на чале з СССР у Чэхаславакію ў жніўні 1968 года.

Дактрына заставалася ў сіле да канца 1980-х гадоў, калі пры Міхаіла Гарбачове яе не змяніў іншы падыход, які ў жарт назвалі «дактрынай Сінатры» (маючы на ўвазе песню Фрэнка Сінатры «My Way» - «Мой шлях»).

Фактычнае канчатак дзеяння дактрыны адносяць да сустрэчы прэзідэнта СССР М. С. Гарбачова і прэзідэнта ЗША Дж. Буша на Мальце у снежнi 1989 г.

158. Што прынцыпова новага з‘явілася ў эканоміцы краін Захаду ў 1970-ыя-1980-ыя гг.?

Да пачатку 1970-х гг. эканамічны ўздым у індустрыяльна развітых краінах вычарпаўся, услед за падзеннем тэмпаў развіцця ў 1974 г. пачаўся эканамічны крызіс. Упершыню пасля Другой сусветнай вайны крызісы 1974-1975 гг., А затым 1980-1982 гг. ахапілі ўсе індустрыяльныя краіны Еўропы, ЗША, Японію і іншыя. У шэрагу краін падзенне вытворчасці склала 14%. Скараціўся аб'ём сусветнага гандлю, ўзмацнілася канкурэнцыя. Беспрацоўе прыняла масавы характар. Важнай асаблівасцю 70-х гг. была ўсё большая інфляцыя. Крызісы 1974-1975 гг. і 1980-1982 гг. падвялі рысу пад трыццацігадовым пасляваенным перыядам развіцця сучаснага капіталізму. Пачаўся новы перыяд, які адкрыў новы цыкл доўгай хвалі ўздыму ў эканоміцы. З другой паловы 70-х гг. ў сувязі з вынаходствам міні-працэсараў, развіццём гібкіх вытворчых сістэм і электронна-вылічальнай тэхнікі, а таксама з дасягненнямі біятэхналогіі і геннай інжынерыі адкрыўся новы этап навукова-тэхнічнага прагрэсу. Новае пакаленне сродкаў працы і новая тэхналогія, вылічальная тэхніка, персанальны кампутар раскрываюць вялізны патэнцыял павышэння эфектыўнасці вытворчасці, паляпшэння якасці прадукцыі, яе надзейнасці, скарачаючы яе кошт і час вытворчасці і ўкараненьне ў жыццё. Адбываецца змена экстэнсіўнага тыпу вытворчасці інтэнсіўным з энергазберагальнай, матэрыялазберагальныя і рэсурсазберагальнай тэхналогіяй, і не толькі ў прамысловасці, але і ва ўсіх сферах вытворчасці, у кіраванні, у канструктарскіх, банкаўскіх, навуковых, медыцынскіх, іншых установах. У 1970-1990-я гг. у развітых індустрыяльных краінах дзейнічала агульная тэндэнцыя пераходу рабочай сілы з вытворчых галін у сферу паслуг. Гэта прызнавалася адной з характэрных рыс постіндустрыяльнага грамадства. Такім чынам, вырашальную ролю ў пераходзе на постіндустрыяльную стадыю развіцця мае падзенне ролі прамысловых фактараў развіцця і рост значнасці інтэлектуальных тэхналогій.