33. Иман белән җан тәслим кылу өчен соңгы сулышны алганда укыла торган дога:

أَشْهَدُ أَن لّآ إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ .

لَآ إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُحَمَّدً رَسُولُ اللهِ. لَآ إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ, لَهُ الْمُلْكُ,

وَلَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَهُوَ حَيٌ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ.

رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِى الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِى الْأَخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ . رَبَّنَا اغْفِرْ لِى

وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ . بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

"Әшһәдү әлләә иләәһә илләллааһү вәхдәһүү ләә шәриикә ләһ, вә әшһәдү әннә мүхәммәдән габдүһүү вә расүүлүһ. Ләә иләәһә илләллааһү мүхәммәдүр-расүүлүллааһ. Ләә иләәһә илләллааһү вәхдәһүү ләә шәриикә ләһ, ләһүл-мүлкү вә ләһүл-хәмдү йүхьйии вә йүмиитү вә һүә хәййүн ләә йәмүүтү бийәдиһил-хайру вә һүә галәә күлли шәй-ин кадиир.

Раббәнәә әәтинәә фид-дүньйәә хәсәнәтәүв-вә фил-әәхыйрати хәсәнәтәүв-вә кыйнәә газәәбән-нәәр. Раббәнәгъфир лии вә ли вәәлидәййә вә лил-мүэминиинә йәүмә йәкумүл-хисәәб. Бирахмәтикә йәә әрхәмәр-раахимиин."

(Мин таныклык кыламын ки, Аллаһыдан башка илаһ юктыр. Аның дусты һәм уртагы да юктыр. Мин шулай ук таныклык бирәм ки, Мөхәммәд Аның колы һәм илчеседер. Аллаһыдан башка илаһ юктыр. Аның уртагы, иптәше дә юктыр. Мөлек — Аныкыдыр, Мактау Аңа лаектыр. Ул яшәтер, Ул җанны алыр. Ул тередер, үлмәс. Хәер Аның кулындадыр. Аның һәр нәрсәгә көче җитәдер.

Әй, Раббыбыз! Бу дөньяда һәм ахирәттә безгә яхшылык һәм матурлык ихсан ит, һәм безне җәһәннәм газабыннан сакла. ("Бәкара" сүрәсе, аять 201) Әй, Раббыбыз! Мине, әти-әниемне һәм бөтен мөэминнәрне кыямәт көнне гафу ит ("Ибраһим" сүрәсе, аять 41.), әй, мәрхәмәтлеләрнең мәрхәмәтлесе булган, Аллаһ!)

34. Үлем хәбәре ишеткәннән соң укыла торган дога:

إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيهِ رَاجِعُونَ . وَإِنَّآ إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ . اللَّهُمَّ اكْتُبْهُ فِى الْمُحْسِنِينَ

وَاجْعَلْ كِتَابَهُ فِى عِلِيِّيّنَ وَاخْلُفْهُ عَلَى عَقِبهِ فِى الْغَابِرِينَ . اللَّهُمَّ لَا تُحَرِّمْنَا أَجْرَهُ

وَلَا تَفْتِنَّا بَعْدَهُ وَاغْفِرْ لَنَا وَلَهُ .

"Иннәә лилләәһи вә иннәә иләйһи рааҗигуун. Вә иннәә иләә раббинәә ләмүңкалибүүн. Әллааһүммәктүбһү фил-мүхсининиинә вәҗгаль китәәбәһүү фии гыйллиййиинә вәхълүфһү галәә гакыйбиһии фил-гаабириин. Әллааһүммә ләә түхәрримнәә әҗраһүү вә ләә тәфтиннәә бәгъдәһүү вәгъфир ләнәә вә ләһүү."

(Без Аллаһыдан килдек, Аңа кире кайтачакбыз һәм, әлбәттә, Раббыбызга кавышачакбыз. Аллаһым! Аны Синең каршыңда яхшы булганнардан яз, китабын югарыда тапканнардан кыл. Тере калганнарга ярдәмче бул, Аллаһым! Безне аның әҗереннән мәхрүм итмә. Аңардан соң безне фетнәгә төшермә, безне һәм аны гафу ит).

35. Сәдака биргәч укыла торган дога:

رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّآ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ العَلِيمُ

"Раббәнәә тәкаббәл миннәә иннәкә әнтәс-сәмиигуль-галиим."

(Әй, Раббыбыз! Бездән аны кабул ит, чөнки Син Ишетүче һәм Белүчесең).

36. Җил-давыл чыкканда укыла торган дога:

اللَّهُمَّ إِنِّى أَسْئَلُكَ خَيْرَ هَذِهِ الرِّيحِ وَخَيْرَ مَا فِيهَا وَخَيْرَ

مَا أَرْسَلْتَ بِهِ وَنَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا فِيهَا وَمِنْ شَرِّ مَا أَرْسَلْتَ

"Әллааһүммә иннии әс-әлүкә хайра һәәзиһир-риихи вә хайра мәә фииһәә вә хайра мәә әръсәлтә биһии вә нәгуузү бикә мин шәрри мәә фииһәә вә мин шәрри мәә әръсәлтә".

(Аллаһым! Синнән бу җил-давылның хәерен телим. Аллаһым! Бу давыл белән җибәргән нәрсәнең хәерен Синнән телим һәм Син җибәргән нәрсәләрнең начарлыгыннан Сиңа сыенамын.)