12. Истихарә намазы.

Эшләнәчәк бер эшнең нәтиҗәсенә канәгать булмаганда ике рәкәгать истихарә намазы кылыныр. Аллаһыга дога кылыныр. Бу эшнең ничек хәл ителүе турында төштә бер ишарә булсын дип, Аллаһы Тәгаләдән теләк теләнелер. Бу намаз түбәндәгечә кылыныр. Төннең бер вакытында, тәһарәт алып, ике рәкәгать намаз кылыныр. "Фатиха"дан соң Кәфирун сүрәсе укылыр. Рөкүгъ һәм сәждә кылынып, икенче рәкәгатькә торылыр. Икенче рәкәгатьтә "Фатиха"дан соң "Ихлас" сүрәсе укылыр. Башка намазлардагы кебек намаз тәмамланыр. Сәлам биргәч, түбәндәге истихарә догасы укылыр. Тәһарәтле булган хәлдә йөзен кыйблага каратып ятыр. Төштә ак яки яшел төс күренсә ул эшнең хәерле булачагына, кара яки кызыл күрү ул эшнең яхшы булмаячагына дәлил дип беленер. Әгәр беренче һәм икенче көннәрдә нәтиҗә алынмаса, бу эш берничә мәртәбә эшләнер. Бу намаз сөннәттер.

اَللَّهُمَّ إِنِّي اَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ وَاسْتَقْدِرُكَ بِقُدْرَتِكَ وَأَسْئَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظِيمِ. فَإِنَّكَ تَقْدِرُ وَلاَ أَقْدِرُ وَتَعْلَمُ وَلاَ أَعْلَمُ وَأَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ. اَللَّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الْأَمْرَ خَيْرٌ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أمْرِي عَاجِلِ أُمْرِي وَأَجِلِهِ فَاقْدِرْهُ لِي وَيَسِّرْهُ لِي ثُمَّ بَارِكْ لِي فِيهِ. وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الْأَمْرَ شَرٌّ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أُمْرِي عَاجِلِ أمْرِي وَأَجِلِهِ فَاصْرِفْهُ عَنِّي وَاصْرِفْنِي عَنْهُ وَاقْدِرْ لِي الْخَيْرَ حَيْثُ كَانَ ثُمَّ أَرْضِنِي بِهِ

"Әллааһүммә иннии әстәхыйрукә бигыйльмикә вә әстәкъдирукә бикудратикә вә әс-әлүкә мин фәдъликәл-газыйим. Фә иннәкә тәкъдиру вә ләә әкъдиру вә тәгьләмү вә ләә әгъләмү вә әнтә галләәмүл-гуйүүб. Әллааһүммә ин күнтә тәгъләмү әннә һәәзәл-әмра хайрун лии фии диинии вә мәгаашии вә гаакыйбәти әмрии гааҗили әмрии вә әҗилиһии фәкъдирһү лии йәссирһү лии сүммә бәәрик лии фииһ. Вә ин күнтә тәгъләмү әннә һәәзәл-әмра шәррун ли фии диинии вә мәгаашии вә гаакыйбәти әмрии гааҗили әмрии вә әҗилиһии фәсърифһү ганнии вәсърифнии ганһү вәкъдир лийәл-хайра хәйсү кәәнә сүммә әръдыйнии биһ.

(Аллаһым! Синең белемең белән хәерне сорыймын. Кодрәтеңнән көч сорыймын һәм Синең бөек фазылыңны телимен. Чөнки Синең һәрнәрсәгә көчең җитәр, минем җитмәс. Син белерсең, мин белмәм. Яшерен булган эшләрне дә белерсең. Аллаһым! Бу эшнең минем динем, тормышым, бүгенге хәлем, соңгы көнем һәм киләчәгем өчен хәерле булыр дисәң, бу эшне миңа тәкъдир ит, аны эшләвемне җиңеләйт, аны миңа мөбарәк кыл. Әгәр бу эшнең динем, тормышым, бүгенге хәлем, соңгы көнем һәм киләчәгем өчен начар булыр дисәң, бу эшне миннән, мине аннан ерак тот, Аллаһым! Хәер кайда булса, миңа насыйп ит, бу эш белән мине шатландыр.)

Хәерле булуы беленгән эшләр өчен истихарә кылынмас.

Әнәс бине Мәликтән (р.г.) килгән риваятьтән күренгәнчә, Пәйгамбәребез (с.г.в.) аңа: "Әй, Әнәс! Берәр эш эшләргә теләсәң, җиде мәртәбә Раббыңа истихарә ит, аннан соң, күңелеңә нәрсә беренче килсә, шуңа игътибар ит. Чөнки хәер андадыр",— дигән.

Бу хәдис төштән башка да истихарә кылырга мөмкин икәнен аңлата.