- •Прадмет і задачы гістарычная навукі. Цывілізацыйная і фармацыйная тэорыі гістарычнага развіцця Прадмет, функцыі і задачы гістарычнай наукі
- •2.Фармацыйная (стадыяльная) і цывілізацыйная тэорыі гістарычнага развіцця.
- •2. Перыядызацыя гісторыі Беларусі: асноўныя этапы сацыяльна-эканамічнага і палітычнага развіцця.
- •3. Гісторыя старажытнага свету на беларускіх землях: перыядызацыя, умовы жыцця, асноўныя характэрыстыкі перыядаў.
- •4. Этнагенез беларускага народа
- •5. Рассяленне славян па тэррыторыі Беларусі і славянізацыя балтаў. Тэорыя субстратнага паходжання.
- •6. Станаўленне раннефеадальных дзяржаўных ўтварэнняў усходніх славян
- •7. Полацкае, Тураўскае і іншыя княствы на тэррыторыі Беларусі
- •8. Прыняцце і распаўсюджванне хрысціянства. Дзейнасць Ефрасінні Полацкай і Кірылы Тураўскага
- •9. Вялікае княства літоўскае: канцепцыі, перадумовы і асноўныя прычына фарміравання.
- •10. Палітычны лад вкл
- •11. Беларускія землі у грамадска-палітычным жыцці вкл
- •12. Геапалітычнае становішча вкл і барадзьба з мангола-татарамі і крыжакамі
- •13. Барацьба вкл з Тэўтонскім ордэнам і суперніцтва з Маскоўскай дзяржавай
- •14. Асаблівасці сацыяльна-эканамічнага развіцця беларускіх зямель у вкл
- •15. Культура Беларусі другой паловы хііі ст. Адраджэнне на Беларусі. Роля беларусскай культуры часоў вкл ў агульнаеўрапейскім культурна-цывілізацыйным працэссе.
- •16. Статуты вкл
- •17. Асаблівасці складвання канфесійных адносін на тэррыторыі Беларусі ў хvі-хvііі стст. Рэфармацыя і контррэфармацыя.
- •18.Брэсцкая цэркоўна-рэлігійная унія
- •19. Люблінская унія 1569 г.: вытокі і змест. Утварэнне Рэчы Паспалітай
- •20. Дзяржаўна-прававое становішча вкл у складзе Рэчы Паспалітай.
- •21. Тэндэнцыі развіцця фальварка-паншчыннай гаспадаркі ў Рэчы Паспалітай
- •22. Культурнае жыцце у сярэдзіне XVII-XVIII ст.
- •23. Рэч Паспалітая ў Еўрапейскай геапалітыцы. Войны і наступствы войнаў XVI-XVIII стст для Беларусі
- •24. Падзелы Рэчы паспалітай. Уключэнне беларускіх зямель у склад Расійскіх зямель.
- •25. Унутранняя палітыка Расіі ў беларускіх губерніях (1795-1917): саслоўная, нацыянальная, канфесійная,
- •26. Беларусь у вайне 1812 г.
- •27. Крызіс феадальна-прыгоніцкай сістэмы. Адмена прыгоннага права
- •28. Расійскі шлях палітычнай мадэрнізацыі: буржуазныя рэформы 60-70-х гг. Хіх ст
- •29. Беларускі нацыянальны рух на Беларусі ў першай палове хіх ст.: асноўныя арганізацыі і характэрныя рысы.
- •30. Беларускі нацыянальны рух ў к хіх ст – пачатку хх.: развіцце дэмакратычна-рэвалюцыйнага руху. Узніткненне палітычных партый
- •31. Фарміраванне беларускай нацыі: умовы і асаблівасці
- •32. Сталыпінскія рэформы на Беларусі
- •33. Геапалітычнае становішча і сацыяльна-эканамічная сітуацыя ў Беларусі ва ўмовах Першай сусветнай вайны
- •34. Лютаўская рэвалюцыя 1917 г. Падзеі кастрычніка 1917 г. На Беларусі
- •35. Першы Усебеларускі з’езд. Абвяшчэнне Беларускай народнай рэспублікі
- •36. Станаўленне беларускай савецкай дзяржаўнасці: і-е і іі-е абвяшчэнне бсср
- •37. Усталяванне савецкай грамадска-палітычнай сістэмы ў бсср
- •38. Узмацненне адміністрацыйна-партыйнага кантролю ў сферы культуры ў 1930 гг.
- •39. Савецка-Польская вайна 1919-1921 гг.
- •40. Брэсцкая і Рыжская дамовы ў гістарычным лёсе беларускага народа
- •41. Асаблівасці ажыцяўлення нэПа ў Беларусі
- •42. Ажыцяўленне індустрыялізацыі ў бсср.
- •43. Калектывізацыя сельскай гаспадаркі ў бсср
- •44. Палітыка Беларусізацыі
- •45. Становішча Заходняй Беларусі ў складзе Польскай дзяржавы: асаблівасці нацыянальнай, эканамічнай і рэлігійнай палітыкі іі Рэчы Паспалітай
- •46. Уз’яднанне Заходняй Беларусі з бсср і гістарычнае значэнне гэтай падзеі
- •47. Фармаванне сучаснай тэрыторыі Беларусі
- •48. Сацыяльна-эканамічнае жыцце Беларусі пасля Вялікай айчыннай вайны, аднаўленне гаспадаркі (1945-1960)
- •50. Хрушчоўская адліга. Нарастанне крызісу ідэялагічнай сістэмы ў 50-я – першая палова 80-х
- •51. Палітыка Перабудов, асаблівасці яе правядзення на беларусі. Пачатак дэмакратызацыі грамадска-палітычнага жыцця ў рэспубліцы
- •52. Абвяшчэнне Рэспублікі Беларусь. Заканадаўча-прававое афармленне яе дзяржаўнага суверэнітэту
- •53. Сацыяльна-эканамічнае развіццё Рэспублікі Беларусь ва ўмовах рынкавай эканомікі
- •54. Духоўнае і культурнае жыццё беларускага народа на мяжы хх-ххі ст.
- •55. Беларусь на міжнароднай арэне
34. Лютаўская рэвалюцыя 1917 г. Падзеі кастрычніка 1917 г. На Беларусі
У 1916 г. у Расіі склалася рэвалюцыйная сітуацыя. Вайна прывяла да нябачанай гаспадарчай разрусе. У многіх гарадах Расіі рэальнай стала пагроза голаду.Народ патрабаваў свету, хлеба, свабоды. Абвастрыліся ўзаемаадносіны ўрада з Думай. Наспяваў крызіс улады. Спробы розных палітычных сіл стабілізаваць становішча не мелі поспеху. Масавыя забастоўкі, дэманстрацыі і мітынгі, якія адбыліся 23 лютага 1917 ў Петраградзе ў сувязі з Міжнародным днём работніц, паклалі пачатак буржуазна-дэмакратычных пераўтварэнняў. 26 лютага 1917 г ўсеагульная палітычная стачка ў Петраградзе стала перарастаць ва ўзброенае паўстанне. Люты 27 выступленні рабочых былі падтрыманы большасцю салдат гарнізона. 28 лютага 1917 г рэвалюцыя ў Петраградзе перамагла. Быў створаны Савет рабочых і салдацкіх дэпутатаў, большасць у якім складалі меншавікі і эсэры. Адначасова з кадэцкай-октябристских членаў Дзяржаўнай Думы было сфарміравана Часовае ўрад. Савет падтрымліваў Часовы ўрад, стварыўшы пры гэтым назіральны камітэт за яго дзейнасцю ў інтарэсах народа.
Вестка аб перамозе рэвалюцыі ў Петраградзе прыйшла ў Беларусь 1 - 4 сакавіка і выклікала ў жыхароў гарадоў і мястэчак хвалю энтузіязму. Усюды праходзілі мітынгі, дэманстрацыі, раззбройвацца паліцыя, вызваляліся палітвязні.Ствараліся Саветы рабочых і салдацкіх дэпутатаў, народная міліцыя. У сакавіку - красавіку арганізацыйна аформіліся 37 Саветаў, у тым ліку 12 рабочых, 11 сялянскіх, 14 аб'яднаных Саветаў. Найбольш уплывовым у Беларусі і на Заходнім фронце быў Мінскі Савет, створаны 4 сакавіка на сходзе прадстаўнікоў ад шэрагу прадпрыемстваў. Арганізацыйнае афармленне Мінскага Савета завяршылася 8 сакавіка, калі быў створаны Мінскі Савет рабочых і салдацкіх дэпутатаў і адзін выканаўчы камітэт на чале з меншавікоў Б. Позерном і яго намеснікам бальшавіком І. Любімава. Былі створаны Саветы ў Гомелі, Віцебску і іншых гарадах Беларусі. Яны прызнавалі кіруючую ролю Петраградскага Савета і па яго прыкладу - Часовы ўрад.
Буржуазныя органы ўлады паўсталі спачатку як часовыя гарадскія грамадскія камітэты. Часовы ўрад у Беларусі абапіралася на структуры, створаныя яшчэ пры царызме - на земства, органы гарадскога самакіравання. Губернскія і павятовыя камісары прызначаліся, як правіла, з ліку старшыняў губернскіх і павятовых земскіх упраў. У Беларусі, як і ва ўсёй краіне, ўсталявалася двоеўладдзе.
У гэты ж час пачалі стварацца прафсаюзы, фабрычныя і завадскія камітэты.Пытанні працягласці працоўнага дня, аплаты працы, звышурочных работ разглядаліся на пасяджэннях Саветаў рабочых і салдацкіх дэпутатаў.
У дзеючай арміі на аснове загаду № 1 Петраградскага Савета праводзілася так званая «дэмакратызацыя» - выбары салдацкіх камітэтаў. У канцы жніўня 1917 г. на Заходнім фронце дзейнічала 7254 камітэта, у тым ліку 60 дывізіённых, 15 карпусных і 3 вайсковых. Абараняючы правы салдат, камітэты пастаянна ўмешваліся ў іх узаемаадносіны з афіцэрамі. Былі выпадкі арышту афіцэраў камітэтамі, адмова цэлымі дывізіямі выконваць загады камандавання.
7 - 17 красавіка 1917 г. у Мінску адбыўся I з'езд рабочых і салдацкіх дэпутатаў арміі і тылу Заходняга фронту. З'езд падтрымаў пазіцыю Часовага ўрада аб працягу вайны, зацвердзіў палажэнне аб салдацкіх камітэтах і вызначыў іх задачы.
20 красавіка ў Мінску адбыўся першы з'езд сялянскіх дэпутатаў Мінскай і не акупаваных паветаў Віленскай губерняў. Па пытанні аб вайне з'езд выказаўся за заключэнне ваюючымі краінамі справядлівага свету без анексій і кантрыбуцый, а да таго часу - працягваць вайну, з'езд асудзіў дэзерцірства. Канчатковае рашэнне аграрнага пытання адкладвалася да склікання Устаноўчага сходу. Аднак дэлегаты выказаліся за ліквідацыю прыватнай уласнасці на зямлю, забарона яе куплі і продажу, за ураўняльнай размеркаванне зямлі па працоўнай норме. Эсэры правялі сваю лінію на сялянскіх з'ездах Магілёўскай і Віцебскай губерняў. 18 Ліпеня 1917 г. пачалося наступленне на Паўднёва-Заходнім фронце, якое скончылася паразай рускай арміі. У краіне наспела востры палітычны крызіс, які скончыўся расстрэлам 4 ліпеня ў Петраградзе 500000. Дэманстрацыі.Двоеўладдзе скончылася, уся паўната ўлады перайшла да Часовага ўраду