50. Беларусь на міжнароднай арэне ў 40-80-ыя гг. Прадстаўніцтва бсср у аан.

Кан.лістап. – пач.снежня 1943г. – Тыгеранская канферэнцыя (паўстала пыт.аб стварэнні арганіз. ААН як “Ліга Нацый”(не магла выраш.глабальн.праблем),каб мела вялікія паўнамоцтвы, замацавала новае дзяленне свету пасля II сусв.вайны,была гарантам міру і бяспекі). ЗША–Рузвельд, Англія-Чэрчэль,Расія-Сталін(ад Бел.прысутнічаў Андр.Андр.Грамыка, ен прапанаваў уваход 7 сав. рэспубл.,Рузвельд і Чэрчыль былі супраць(“Трэба каб было некалькі замежных пасольств у кожн. рэспубл.), Сталін перагледзеў Канстыт.1936г., стварыў Мін.Замежных Спраў)

Кан.жніўня 1944г.БССР вяла перамовы з Польшчай(усе пыт.абгрунтоўваліся з Масквой). 28 жніўня 1944г. канфер. па ствар ААН у г.Думбардан-Оксе, ЗША (кір-к дэлегацыі Грамыка прапанав.уключ.у ААН 16 рэсп. ). Люты 1945 – Крымская(Ялцінская) канферэнцыя (Рузвельд, Чэрчэль,Сталін). Вырашана: не больш 2-3 рэсп. прыняць у ААН, стварэнне пастаянна дзеючай камісіі(для падрыхтоўкі апошняй канферэнцыі). 28 красавіка 1945г. у г.Сан-Францыска адбыл.апошняя канфер.аб ствар.ААН(ад СССР запрошана РСФСР, але БССР і УССР прыхалі без запроса, пастаўлена пыт.аб уключэніі БССР і УССР,большасць краін падтрымала – за вялікі уклад у перамогу над фашысцкімі дзярж.).БССР прадстаўлялі Кісялёў,Жэбракоў-журналіст,Перцаў-гісторык,Байдукоў,Шмыгаў.Засядалі да 26чэрвеня1945.

1946-БССР падпісала рэзалюцыю “Аб выдачы і пакаранні ваенных злачынцаў”. 1948 – БССР уступ.у сусв.арганіз.працы. 1954 - БССР уступ. у міжнар. арган.па справах адукацыі, культуры, навукі(ЮНЭСКА).У 80-я гг. міжнар. дзейнасць праходзіла у рэчышча СССР: Варшаўскі дагавор (АВД) (1955), Савет Эканам. Узаемадапам. (СЭУ,1949). Пагадненне “Аб раззбраенні” (1959), “Аб нераспаўсюдзванні ядзернай зброі” (1963), “Акт аб бяспецы і скпрацоўніцтве” (Хельсінкі,Фін.,1975)

51.Узмацненне руху за нац. Адр-не. Дэклр. Вс бсср ад 27.07.90аб дзярж. Сув-це. Зак. Афармлен. Незал. Рб.

У 1988-1989 гг. ліквідацыя былых аўтарытарных механізмаў запалохвання і кантролю прывяла да таго, што ў рамках палітыкі галоснасці дэмакратычна настроеныя грамадзяне пачалі крытыкаваць сістэму кіраўніцтва партыі над выбарнымі органамі ўлады. Нарасталі нацыянальныя працэсы ў рэспубліках, з’явілася палітычная і нацыянальная апазіцыя, якая пачала заклікаць да выхаду з СССР. Кіраўніцтва асобных савецкіх рэспублік прыслухоўвалася да гэтых заклікаў, наладжвала кантакты з апазіцыянерамі, збірала рэсурсы, неабходныя для набыцця самастойнасці.

27 ліпеня 1990 г. Вярхоўны Савет БССР прыняў Дэкларацыю аб дзяржаўным суверэнітэце рэспублікі. Было абвешчана вяршэнства на тэрыторыі рэспублікі Кансты­туцыі БССР і яе законаў. Гэтым быў пакладзены па-чатак шляху да дзяржаўнага суверэнітэту.

25 жніўня 1991 г. Вярхоўны Савет БССР прыняў пакет рашэн-няў аб незалежнасці, палітычнай і эканамічнай сама-стойнасці Беларусі. У гісторыі Беларусі пачаўся новы этап - этап незалежнай дзяржавы.

Адбылася замена назвы рэспублікі і дзяржаўнай сімволікі. 19 верасня 1991 г. на сесіі Вярхоўнага Савета Беларусі былі зацверджаны назва «Рэспубліка Бела­русь», герб «Пагоня» і бела-чырвона-белы сцяг. 14 мая 1995 г. на рэферэндуме большасць насельніцтва нашай рэспублікі прагаласавала за ўвядзенне новых дзяржаў-ных сімвалаў рэспублікі, якія існуюць і се'ння: герба і сцяга. Сцяг складаецца з дзвюх гарызантальна размеш-чаных палое чырвонага і зяленага колеру, ля дрэўка вертыкальна размешчаны беларускі нацыянальны ар-намент чырвонага колеру на белым полі.

Пасля абвяшчэння незалежнасці Беларусі пача-лася работа па фарміраванні органаў дзяржаўнага кіра-вання. Былі створаны Узброеныя Сілы. Арганізава-ны мытная служба, новая банкаўская сістэма, камітэ-ты па кіраванні дзяржаўнай маемасцю і па знешніх эканамічных сувязях. Адбываліся змены у структу­рах органаў дзяржаўнай улады і кіравання у цэнтры і на месцах.

У замацаванні суверэнітэту нашай краіны асобае месца займае Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь.