Matematika_Zaytsev_ch2
.pdfНайдём коэффициенты Ai (i = 0, 1, 2, ..., n) в этом многочлене. Для этого продифференцируем это равенство n раз подряд:
P / (x) = A1 + 2A2(x − a) + 3A3(x − a)2 +...+ nAn(x − a)n − 1 , P // (x) = 2 1 A2 + 3 2A3(x − a) +...+ n(n −1)An(x − a)n − 2 , P /// (x) = 3 2 1A3 +...+ n(n −1)(n−2)An(x – a)n − 3 ,
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
P (n) (x) = n(n −1)(n −2) ... 2 1 An.
Дальнейшие производные равны нулю. Полагая в этих равенствах x = a, получим
P(a) = A0 , |
P /(a) = A1, |
P //(a) = 2!A2 , |
P ///(a) = 3!A3, ..., |
P(n)(a) = n!An, |
||||||||
отсюда |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
A0 = P(a), A |
= |
P′( a ) |
, |
A = |
P′′( a ) |
, |
A = |
P′′′( a ) |
, ... , |
A = |
P( n )( a ) |
. |
|
|
|
|
|||||||||
1 |
1! |
|
2 |
2! |
|
3 |
3! |
|
n |
n! |
||
|
|
|
|
|
|
|
Таким образом, коэффициенты многочлена выражаются через значения многочлена и его производных в точке x = a. Подставим их выражения в P(x):
|
′ |
|
′′ |
|
P |
( n ) |
( a ) |
|
|||
P( x ) = P( a ) + |
P ( a ) |
( x − a ) + |
P ( a ) |
( x − a )2 + ...+ |
|
( x − a )n . (3) |
|||||
1! |
|
2! |
|
|
n! |
|
Полученное равенство называется формулой Тейлора для многочлена n-й степени.
Формула Тейлора даёт возможность многочлен P(x) по степеням x записать по степеням x− a. Этой формулой удобно пользоваться при вычислениях P(x) для значений аргумента, близких к а. В этом случае, начиная с некоторой степени x–a, слагаемыми из-за их малости можно пренебречь и, тем самым, упростить вычисление.
В частном случае при a = 0 формула Тейлора приобретает вид
P( x ) = P( 0 ) + |
|
P′( 0 ) |
x + |
P′′( 0 ) |
x |
2 |
+ ...+ |
P( n ) ( 0 ) |
x |
n |
(4) |
||
|
1! |
2! |
|
|
n! |
|
|||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||
− формула Маклорена для многочлена. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
Пример 7. Записать многочлен |
P(x) = 8 − 4x + 3x2 − x3 по степеням x − 2. |
||||||||||||
• P / (x) = − 4 + 6x |
− 3x2, |
P // (x) = 6 − 6x, |
|
P /// (x) = − 6. |
|
||||||||
P(2) = 4, P / (2) |
= − 4, |
P // (2) = − 6, |
|
P /// (2) = − 6. |
|
||||||||
Поэтому, P(x) = 4 − 4(x − 2) − 3(x − 2)2 − ( x − 2)3 . |
• |
|
|
|
|
Переходим к рассмотрению произвольной функции y = f(x), которая имеет производные до n - го порядка включительно в некоторой окрестности точки x = a.
Составим многочлен
129
P( x ) = f ( a ) + |
f ′( a ) |
( x − a ) + |
f ′′( a ) |
( x − a )2 + ...+ |
f ( n ) ( a ) |
( x − a )n , |
||
1! |
2! |
|
n! |
|
который будем называть многочленом Тейлора n-й степени для функции f(x).
Легко убедиться, что этот многочлен и его производные (до n-го порядка включительно) в точке x = a имеют те же значения, что и функция f(x) и её производ-
ные, т.е.
f(a) = P(a) , f( i)(a) = P( i)(a) при i =1, 2, …, n.
Однако, если сама функция f(x) не является многочленом (этот случай был рассмотрен только что), то уже нельзя утверждать, что f(x) = P(x). Часто оказывается, что разность между f(x) и P(x) мала. В этом случае многочлен Тейлора оказывается хорошим приближённым выражением для f(x). А так как P(x) − обычный алгебраический многочлен, вычисление которого не вызывает никаких затрудне-
ний, то приближенное равенство f(x) ≈ P(x) даёт средство вычислять функцию
f(x) c помощью многочлена Тейлора.
В связи с этим, приобретает интерес оценка разности rn(x) = f(x) − P(x).
Равенство f(x) = P(x) + rn(x) или, в более подробной записи,
f ( x ) = f ( a )+ |
f ′( a ) |
( x −a )+ |
f ′′( a ) |
( x −a )2 + ...+ |
f ( n )( a ) |
( x −a )n +r ( x ) (5) |
|
|
|
|
|||||
1! |
2! |
|
|
n! |
n |
||
|
|
|
|||||
называется формулой Тейлора для функции |
f(x) по степеням x – a или в окре- |
||||||
стности точки a, при этом функция rn(x) |
называется остаточным членом |
||||||
формулы Тейлора. |
|
|
|
|
|
|
Остаточный член может быть записан в разных формах, получим две из них, наиболее часто встречающиеся.
Теорема 5. Если функция f(x) непрерывно дифференцируема n раз в окрестно-
сти точки x = a (т.е. |
f(n)(x) − непрерывная функция), то |
|
|
|
|
|
||||||||||||||
|
|
|
|
|
r ( x ) = o(( x − a )n ) |
, |
|
|
|
|
|
|
||||||||
|
|
|
|
|
n |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
т. е. при |
x → a |
функция rn(x) − бесконечно малая более высокого порядка, чем |
||||||||||||||||||
(x – a)n |
(остаточный член в форме Пеано ). |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
Доказательство. Вычислим lim |
|
|
rn ( x ) |
, применяя правило Лопиталя для |
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||
|
|
|
|
|
x→a ( x − a )n |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
раскрытия неопределённости вида 0 |
|
(напомним, что r ( a ) = r( i ) ( a ) = 0 при |
||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
n |
n |
|
|
|
|||
i = 1, 2, …, n ) : |
|
|
0 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
f ′( x ) − P′( x ) |
|
|
|
|||||
lim |
|
rn ( x ) |
= lim |
|
f ( x ) − P( x ) |
0 |
|
= lim |
|
|
|
0 |
||||||||
|
|
|
|
|
|
|
= |
|
|
|
|
|
|
|
= |
|
= |
|||
|
|
|
( x − a )n |
|
|
|
|
|
n( x |
− a )n−1 |
|
|||||||||
x→a ( x − a )n |
x→a |
|
|
|
0 |
|
x→a |
|
0 |
|||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
130 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
= lim |
f ′′( x ) − P′′( x ) |
0 |
|
= ... = lim |
f ( n ) ( x ) − P( n ) |
( x ) |
|
0 |
= 0 . |
||
|
= |
|
|
|
|
|
= |
|
|||
|
|
n( n − 1 ) ... 2 |
1 |
n! |
|||||||
x→a n( n − 1 )( x − a )n−2 |
0 |
|
x→a |
|
|
||||||
Теорема доказана. Итак, формулу (5) теперь можно записать в виде: |
|
|
|
|
|
′ |
|
f |
′′ |
|
f |
( n) |
(a) |
|
|||
f( x)= f (a)+ |
|
f (a) |
( x−a)+ |
(a) |
( x−a)2 +...+ |
|
( x−a)n +o(( x−a)n ) (6) |
||||||
|
1! |
|
|
2! |
|
|
n! |
|
|||||
− формула Тейлора с остаточным членом в форме Пеано. |
|||||||||||||
Замечание. |
При n = 1 формула Тейлора имеет вид |
|
|||||||||||
|
|
|
|
f ( x ) = f ( a ) + f ′( a )( x − a ) + o( x − a ) . |
|||||||||
Так как x − a = ∆x – приращение аргумента, |
∆ f = f ( x ) − f ( a ) −прираще- |
||||||||||||
ние функции, то получим известное ранее соотношение |
|
∆ f = f ′( a )∆x + o( ∆x ) = df + o( ∆x ) .
Таким образом, от использования дифференциала (линейного приближения функции) с помощью формулы Тейлора можно перейти к более точному приближению функции многочленом n - й степени.
Пример 8. Записать для функции f(x) = lnx формулу Тейлора в окрестности точки x = 1 с остаточным членом в форме Пеано.
• Вычислим значения функции и её производных при x = 1: |
|
|
||||||||||||||||||
f(x) = lnx , f(1) = ln1 = 0; |
f |
′ |
|
|
|
|
|
′ |
|
1 |
|
f |
′ |
( 1 ) = 1 ; |
||||||
|
|
|
|
|
= x , |
|||||||||||||||
|
( x ) = (ln x ) |
|
||||||||||||||||||
|
′′ |
1 ′ |
|
−1 ′ |
|
|
|
−2 |
, |
f |
′′ |
( 1 ) |
= −1 ; |
|
|
|
||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
f |
( x ) = |
= ( x |
x |
|
|
|
|
|||||||||||||
|
) = −1 |
|
|
|
|
|
||||||||||||||
|
|
x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
f |
′′′ |
( x ) = ( −1 x |
−2 |
′ |
|
|
−3 |
, |
f |
′′′ |
( 1 ) = 1 2 ; |
|
|
||||||||
|
|
|
) = 1 2 x |
|
|
|
|
||||||||||||||||
|
|
f |
( 4 ) |
( x ) = ( 1 2 |
x |
−3 ′ |
|
|
2 |
3x |
−4 |
, |
|
|
f |
( 4 ) |
( 1 ) = −1 2 3. |
||||||
|
|
|
|
) = −1 |
|
|
|
|
|||||||||||||||
Нетрудно заметить, что |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||
|
|
|
f(n)(x) = (−1)n − 1(n−1)!x− n, |
|
поэтому f(n)(1) = (−1)n − 1(n−1)!. |
|
|||||||||||||||||
Напомним, что 0! = 1. Итак, согласно (6) |
(при a = 1): |
|
|
|
|
||||||||||||||||||
|
|
1 |
|
|
−1 |
|
2 |
|
1 2 |
|
|
|
3 |
|
−1 2 3 |
4 |
|
||||||
ln x = |
0 + |
|
( x − 1 ) + 2! |
( x − 1 ) |
+ |
|
|
|
( x − 3 ) |
|
+ |
|
4 ! |
( x − 3 ) |
+K+ |
||||||||
1! |
|
3! |
|
|
|
||||||||||||||||||
+ |
( −1 )n−1 ( n − 1 )! |
( x − 1 )n + o(( x − 1 )n |
|
) = |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||
|
|
n! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
= x −1− 21( x −1)2 + 13( x −1)3 − 41( x −1)4 +...+(−1)n−1 n1( x −1)n +o(( x −1)n ).•
Теорема 6. Если функция f(x) непрерывно дифференцируема (n + 1) раз в окрестности точки x = a , то
131
r ( x ) = |
f ( n+1 ) ( c ) |
|
( x − a )n+1 |
, |
|
||||
n |
( n + 1 )! |
|
|
|
|
|
|
где с − некоторая точка между а и x (остаточный член в форме Лагранжа).
Доказательство. Т.к. rn(x) = f(x) − P(x), то rn ( a ) = rn′( a ) = ... = rn( n ) ( a ) = 0.
Рассмотрим функцию g(x) = (x – a)n+1 . Эта функция обладает такими же свойствами: g(a) = g′(a) = ... = g(n)(a) = 0. В дальнейшем будем считать, что x > a (случай x < a аналогичен). Проведём преобразование:
|
|
rn ( x ) |
= |
rn ( x ) − rn ( a ) |
= (применяем теорему Коши) |
= |
rn′( c1 ) |
, |
|
c |
( a, x ). |
|||||||||||||||||
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||
|
|
g( x ) |
|
|
g( x ) − g( a ) |
|
|
|
|
|
|
|
g′( c1 ) |
1 |
|
|
|
|
||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
|
Повторим аналогичные преобразования: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
rn( x ) |
|
|
′ |
|
′ |
|
′ |
|
′′ |
|
( n ) |
|
|
( n ) |
(a ) |
|
( n+1 ) |
(c ) |
|
||||||||
|
= |
rn(c1 ) |
|
= |
rn |
(c1 )−rn(a ) |
= |
rn(c2 ) |
= |
...= |
rn |
(cn )−rn |
= |
rn |
|
, |
||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||
|
g( x ) g′(c1 ) g′(c1 )− g′(a ) g′′(c2 ) |
|
g( n )(c )− g( n )(a ) g( n+1 )(c ) |
|
||||||||||||||||||||||||
где a < c < c n< |
|
< c1 < x. |
|
|
|
|
|
n |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Заметим, чтоrn( n+1 ) ( c ) = f ( n+1 )( c ) − P( n+1 ) ( c ) = f ( n+1 ) ( c ) , а g(n+1)(c)=(n+1)!
|
r ( x ) |
|
|
|
f ( n+1 ) ( c ) |
|
|
|
|
|
|
|
f ( n+1 ) ( c ) |
|
|
n+1 |
|
|
||||||||
|
n |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
Поэтому |
|
|
|
= |
|
|
|
|
, |
|
отсюда r ( x ) = |
|
|
|
( x − 1 ) |
|
, что и тре- |
|||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||
|
g( x ) |
|
|
|
( n + 1 )! |
|
|
|
n |
|
|
|
( n + 1 )! |
|
|
|
|
|
|
|
||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
бовалось. В этом случае |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||
|
|
′ |
|
|
|
|
′′ |
|
|
2 |
|
f |
(n) |
(a) |
n |
f |
(n+1) |
(c) |
|
n+1 |
|
|||||
|
|
f (a) |
|
|
f (a) |
|
|
|
|
|
||||||||||||||||
f( x)= f(a)+ |
|
|
( x−a)+ |
|
|
|
( x−a) |
+...+ |
|
|
|
|
( x−a) + |
|
|
(x−a) |
(7) |
|||||||||
1! |
|
2! |
|
|
|
n! |
|
|
(n+1)! |
|
–− формула Тейлора с остаточным членом в форме Лагранжа.
Часто формула Тейлора применяется при a = 0 (т.е. в окрестности нуля). В этом частном случае её называют формулой Маклорена. Например, если остаточный член взять в форме Лагранжа, то формула Маклорена имеет вид:
|
′ |
|
′′ |
|
2 |
|
f |
( n ) |
( 0 ) |
|
n |
|
f |
( n+1 ) |
( c ) |
|
n+1 |
|
|||||
f ( x ) = f ( 0 ) + |
f ( 0 ) |
x + |
f ( 0 ) |
x |
+ ...+ |
|
x |
+ |
|
|
x |
, (8) |
|||||||||||
1! |
|
2! |
|
|
|
n! |
|
|
( n + |
1 )! |
|
|
|||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
где с − точка между нулём и x. Заметим, что такая промежуточная точка с обязательно существует, но нет способа её нахождения в общем случае.
Рассмотрим примеры разложения некоторых элементарных функций по формуле Маклорена.
Пример 9. Разложить функцию f(x) = ex в окрестности x = 0. С помощью полученного разложения вычислить e с точностью до 0,01.
• Так как (ex)(k) = ex , то f(0) = f(k)(0) = 1 k =1, 2, ... . Подставляем эти ре-
зультаты в формулу Маклорена (8):
132
e x = 1 + |
x |
+ |
x |
2 |
+ ...+ |
xn |
+ |
ec |
xn+1 . |
(9) |
1! |
|
! |
n! |
( n + 1 )! |
||||||
|
2 |
|
|
|
|
Чтобы вычислить e = e 1, нужно применить полученную формулу при x = 1:
e = 1 + |
1 |
+ |
1 |
+ ...+ |
1 |
+ |
ec |
, где 0 < c < 1. Точное значение нет возмож- |
|
1! |
2! |
n! |
( n + 1 )! |
||||||
|
|
|
|
|
ности получить, т.к. в правой части присутствует неизвестное значение с. Если отбросить остаточный член, то получим приближённое равенство
e ≈ 1 + |
1 |
+ |
|
1 |
|
+ ...+ |
1 |
|
и ошибка (погрешность) равна r ( 1 ) = |
|
|
ec |
. Ясно, |
||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
1! |
|
|
2! |
|
|
|
|
n! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
n |
|
( n + 1 )! |
|
|||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||
что rn → 0 |
при |
n → ∞ . |
Поэтому необходимо |
определить |
такое n, чтобы |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
r ≤ 0 ,01 . Т. к. 0 < c < 1, то 0 < ec < e < 3, а, значит, r < |
3 |
|
|
. Итак, должно |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
n |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
n |
( n + 1 )! |
|
|
|||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
3 |
|
|
< 0,01 ( n + 1 )! > 300 . |
|
|
|
|
|||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
( n + 1 )! |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||
При n = 5 требуемое неравенство выполняется, поэтому с заданной точностью |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
e ≈1+ |
1 |
+ |
|
1 |
|
+ |
|
1 |
+ |
|
1 |
|
+ |
|
|
1 |
= 1+1+ |
1 |
|
+ |
1 |
+ |
|
1 |
+ |
1 |
= |
|
326 |
= 2,71(6 ) ≈ 2,72 .• |
|||||||||
1! |
|
2! |
|
|
|
4! |
|
5! |
|
|
24 |
120 |
120 |
||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
3! |
|
|
|
|
|
|
|
2 |
|
6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||
Пример 10. |
Разложить функции cos x и sin x в окрестности x = 0. |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
• Вычислим вначале для функции f(x) = cos x: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||
f ( 0 ) = cos 0 = 1; |
f ′( x ) = − sin x |
= cos |
|
π |
f ′( 0 ) = 0 ; |
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||
x + |
|
, |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2 |
π |
|
, |
f ′′( 0 ) = −1; |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
f ′′( x ) = −cos x = cos x + |
2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
x + 3 |
π |
, |
|
f ′′′( 0 ) = 0 ; |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||
f ′′′( x ) = sin x = cos |
|
2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
4 |
π |
|
|
, |
f ( 4 ) ( 0 ) |
= 1; |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||
f ( 4 ) ( x ) = cos x = cos x + |
2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
|
π |
|
nπ |
|
||
f ( n ) ( x ) = cos x + n |
|
|
, f ( n ) ( 0 ) = cos |
|
. |
|
2 |
2 |
|||||
|
|
|
|
Заметим, что f (2k−1) (0) = 0, а f (2k) (0) = (−1)k.
Итак, формула Маклорена для функции cos x:
|
x2 |
|
x4 |
|
x6 |
k |
x2k |
|
|
|
|
cos x = 1 − |
|
+ |
|
− |
|
+ ...+ ( −1 ) |
|
+ r |
+1 |
( x ). |
(10) |
|
|
|
|
||||||||
|
2! |
|
4! |
|
6! |
|
( 2k )! |
2k |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||
|
|
|
|
|
|
133 |
|
|
|
|
|
Приведём вид остаточного члена: r2k+1(x) = o(x2k+1) (в форме Пеано);
|
|
|
cos( c +( 2k + 2 ) |
π ) |
|
k+1 |
cosc |
|
|
||
r |
+1 |
( x ) = |
|
|
2 |
|
x2k+2 = |
( −1) |
x2k |
+2 (в форме Лагранжа). |
|
|
|
|
|
|
|
||||||
2k |
|
( 2k |
+ 2 )! |
|
|
|
( 2k + 2 )! |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
134
Легко увидеть, что |
|
r |
|
|
( x ) |
|
≤ |
|
|
x2k +2 |
x . |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||
|
|
|
|
|
2k +1 |
|
|
|
|
|
|
|
( 2k |
+ 2 )! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||
Например, для формулы cos x ≈ 1 − |
|
x2 |
погрешность |
|
r ( x ) |
|
≤ |
x4 |
. |
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2 |
|
|
|
|
|
|
|
3 |
|
|
|
|
|
|
|
24 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||
Аналогично, для функции |
f(x) = sin x имеем (рекомендуем читателю само- |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
стоятельно получить результат): |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||
|
sin x = x − |
x3 |
+ |
x5 |
|
− |
x7 |
|
+ ...+ ( −1 )k −1 |
|
x2k −1 |
|
|
|
+ r |
|
|
|
|
( x ) , |
(11) |
|||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
3! |
|
|
5! |
|
7 ! |
|
|
|
|
|
( 2k − 1 )! |
|
|
|
|
|
2k |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||
где остаточный член r2k(x) = o(x2k) (в форме Пеано); |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||
|
|
sin( c + ( 2k + 1 )π |
) |
|
|
|
|
|
|
k |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||
r |
( x ) = |
|
|
|
|
|
|
2 |
|
|
|
|
x2k +1 |
= |
( −1 ) cos c |
x2k +1 |
(в форме Лагранжа). |
|||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2k |
|
( 2k + 1 )! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
( 2k + 1 )! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
Также, легко получить оценку для остаточного члена: |
|
|
r |
( x ) |
|
≤ |
|
|
|
|
x |
|
2k +1 |
x . |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2k |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
( 2k + 1 )! |
|
||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||
Например, формула sin x ≈ x − |
|
|
x3 |
|
имеет погрешность |
|
r ( x ) |
|
≤ |
|
|
x |
|
5 |
|
. • |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
4 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
5 ! |
|
|
|
|
|
|||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Пример 11. Разложить функцию f(x) = (1+x)a, a R в окрестности точки x = 0.
• Вычислим
|
f ( 0 ) = ( 1 + 0 )a = 1; |
f ′( x ) = (( 1 + x )a )/ = a( 1 + x )a−1 , |
f ′( 0 ) = a; |
f ′′( x ) = a( a − 1 )( 1 + x )a−2 , |
f ′′( 0 ) = a( a − 1 ); |
f ′′′( x ) = a( a − 1 )( a − 2 )( 1 + x )a−3 , |
f ′′′( 0 ) = a( a − 1 )( a − 2 ); |
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
f ( n )( x ) = a( a − 1 )( a − 2 )...( a − n + 1 )( 1 + x )a−n ,
f ( n )( 0 ) = a( a − 1 )( a − 2 )...( a − n + 1 )
Итак,
a |
|
a |
|
a( a −1 ) |
|
2 |
|
|
a( a −1 )...( a − n + 1 ) |
|
n |
|
||||
( 1 + x ) |
= 1 + |
|
x + |
|
|
x |
|
+ ...+ |
|
|
|
x |
|
+ r ( x ) , (12) |
||
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
|
|
1! |
|
2! |
|
|
|
|
|
n! |
|
|
n |
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
где остаточный член имеет вид: |
|
|
|
a( a − 1 )...( a − n ) |
|
|
|
|
|
|||||||
rn(x) = o(x n ) |
или r ( x ) = |
( 1 + c )a−( n+1 ) xn+1 . |
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
n |
|
|
|
( n + 1 )! |
|
|
|
|||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||
|
|
|
|
|
|
|
|
134 |
|
|
|
|
|
|
|
|
В частности, например, при n = 2 и a = |
|
1 |
имеем |
|
|
|||||||||
|
|
2 |
|
|
||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
1 + x = 1 + |
x |
|
− |
x2 |
+ o( x2 ) . |
• |
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
2 |
|
8 |
|
|
|
|
||
|
|
Пример 12. |
Разложить функцию f(x) = ln(1+x) в окрестности точки x = 0. |
|||||||||||||
|
|
• Имеем: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
f ( 0 ) = ln( 1 + 0 ) = 0; |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||
|
′ |
|
|
1 |
−1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
′ |
|
|
f |
( x ) = 1 |
+ x |
= ( 1 + x ) |
, |
|
|
|
|
|
|
f |
( 0 ) = 1; |
||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
f ′′( x ) = −1( 1 + x )−2 , |
|
|
|
|
|
|
|
f ′′( 0 ) = −1 = −1! |
||||||||
|
′′′ |
|
|
−3 |
, |
|
|
|
|
|
|
′′′ |
2 = 2!; |
|||
f ( x ) = ( |
−1 )( −2 )( 1 + x ) |
|
|
|
|
|
f ( 0 ) = 1 |
|||||||||
f ( 4 )( x ) = ( −1 )( −2 )( −3 )( 1 + x )−4 , |
|
|
|
|
f ( 4 )( 0 ) = −1 2 3 = −3!; |
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
f ( n )( x ) = ( −1 )( −2 )( −3 )...( −n + 1 )( 1 + x )−n , f ( n )( 0 ) = ( −1 )n−1 ( n − 1 )! .
Итак,
ln( 1 +
где rn(x) = о(xn )
|
x2 |
|
x3 |
|
x4 |
n−1 |
xn |
|
|
x ) = x − |
|
+ |
|
− |
|
+ ...+ ( −1 ) |
|
+ r ( x ) , |
(13) |
|
|
|
|
||||||
|
2 |
|
3 |
|
4 |
|
n |
n |
|
|
|
|
|
|
|
или r ( x ) = |
( −1 )n |
|
xn+1 |
. • |
|
|
|
||||
n |
( 1 |
+ c )n+1 n + 1 |
|
||
|
|
Формула Тейлора с остаточным членом в форме Пеано является эффективным
средством для вычисления пределов. Действительно, пусть дан lim |
f ( x ) |
|
0 |
|
||
|
|
= |
|
. |
||
g( x ) |
0 |
|||||
x→a |
|
|
Допустим, что функции f(x) и g(x) таковы, что их можно разложить по формуле Тейлора в точке x = a. Сделаем это, ограничиваясь в разложении лишь первым ненулевым членом:
f(x) = A(x − a)m + о((x − a)m), |
A≠0, |
g(x) = B(x − a)k + о((x − a)k), |
B≠0. |
Члены A(x − a)m и B(x − a)k называются главными частями функций f(x) и g(x)
при x→ a. Нетрудно убедиться, что
lim |
f ( x ) |
|
= lim |
A( x − a )m + o(( x − a )m ) |
= lim |
A( x − a )m |
, |
|
|
B( x − a )k + o(( x − a )k ) |
|
|
|||||
x→a g( x ) |
x→a |
x→a B( x − a )k |
|
т. е. предел отношения двух бесконечно малых функций равен пределу отношения их главных частей.
135
Это правило можно применять при вычислении пределов, если использовать известные разложения элементарных функций и их простейших комбинаций.
Пример 13. Вычислить предел lim |
|
|
|
|
|
|
x − sin x |
|
|
|
|
. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
x→0 e x − 1 − x − 0.5 x2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||
• Разложим функции x − sinx и |
|
ex − 1 − x − 0,5x2 по формуле Маклорена при |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
n = 3, используя известные разложения для sinx и ex |
(см. (9) и (11)): |
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
x |
3 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
x |
3 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||
x − sin x = x − x |
− |
|
|
+ o( x3 ) |
= |
|
|
|
|
+ o( x3 |
), |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
3! |
|
|
|
|
|
|
|
6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||
e x − 1 − x − 0 ,5 x2 = 1 + |
x |
|
+ |
|
x2 |
+ |
|
|
x3 |
|
|
+ o( x3 ) − 1 − x − 0 ,5 x2 = |
|
|
x3 |
|
+ o( x3 |
). |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
2! |
|
|
|
|
6 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
1! |
|
|
|
|
3! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||
Итак, lim |
|
|
x − sin x |
|
|
|
|
|
|
|
0 |
|
= lim |
|
|
x3 / 6 |
= 1. • |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
= |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
x3 / 6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||
x→0 e x − 1 − x − 0 ,5 x2 |
|
|
|
|
|
0 |
|
|
x→0 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 + x + |
|
1 |
ln( 1 |
− x ) − 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||
Пример 14. Вычислить предел lim |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
x2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||
• Имеем |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
x→0 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
|
|
|
1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
− |
1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
x |
|
|
|
|
x |
2 |
|
|
|
|
|
|
||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||
1 + x = ( 1 + x ) |
2 |
= 1 + |
|
2 |
|
|
x + |
|
2 2 |
|
|
|
x2 |
|
|
+ o( x2 ) = 1 + |
|
− |
|
|
+ o( x2 |
), |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
1! |
|
2! |
|
|
|
|
|
2 |
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
8 |
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||
ln( 1 − x ) = ln( 1 + ( −x )) = −x − |
x2 |
|
+ o( x2 |
). |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||
|
|
|
|
|
1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
x |
|
|
|
|
x2 |
|
|
1 |
|
|
x2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||
|
1 + x |
+ |
ln( 1 |
− x ) − |
1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 + |
|
|
− |
|
|
+ |
|
|
−x − |
|
|
|
|
−1 |
|
|
|
||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2 |
|
|
|
8 |
|
|
2 |
|
2 |
|
|
|
|
|
|
3 |
|
|
|||||||||||||||||||||||
2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
Поэтому lim |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
= lim |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
= − |
. |
• |
||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
x2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
x2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
8 |
||||||||||||||||||
x→0 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
x→0 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2. ИССЛЕДОВАНИЕ ФУНКЦИЙ И ПОСТРОЕНИЕ ГРАФИКОВ
2.1 Признаки возрастания и убывания функции
Вначале напомним определения. Пусть функция f(x) определена на отрезке [a,b] и x1, x2 – любые две точки этого отрезка, для которых выполнено условие x1 < x2. Функцию f(x) называют на [a, b]
1)возрастающей, если f(x1) < f(x2);
2)неубывающей, если f(x1) ≤ f(x2);
3)убывающей, если f(x1) > f(x2);
4)невозрастающей, если f(x1) ≥ f(x2).
Во всех четырех случаях функцию называют монотонной на [a,b], причем в
136
случаях 1) и 3) говорят, что функция строго монотонная, а в случаях 2) и 4) – просто монотонной.
Замечание. Для возрастающей функции приращение аргумента ∆x и соответ-
ствующее приращение функции ∆ f = f ( x + ∆x ) − f ( x ) |
имеют |
одинаковый |
|||||
знак, поэтому |
∆ f |
> 0. Для убывающей функции ∆x и ∆ f |
имеют разные знаки, |
||||
|
|||||||
|
∆ f |
|
∆x |
|
|
||
поэтому |
< 0. |
|
|
||||
|
|
|
|||||
|
∆x |
|
|
||||
Теорема 7 (признак монотонности функции). |
|
′ |
|||||
Пусть функция f(x) дифференцируема на отрезке |
[a,b] и |
||||||
f ( x ) ≥0 |
( f ′( x ) ≤ 0 ) x [ a ,b ] . Тогда функция f(x) – неубывающая (невозрастающая) на отрезке [a, b].
Доказательство проведём, например, для случая f ′( x ) ≥ 0 . Возьмём любые два числа x1, x2 [a, b]: x1 < x2 . Для дифференцируемой функции f(x) на [x1, x2]
можно записать |
формулу |
Лагранжа: f ( x2 ) − f ( x1 ) = f ′( c )( x2 − x1 ) , |
где |
||||
c ( x1 , x2 ). |
Так |
как |
x2 − x1 > 0, |
f ′( c ) ≥ 0 |
(по |
условию), |
то |
f ( x2 ) − f ( x1 ) ≥ 0 |
или |
f ( x1 ) ≤ f ( x2 ) , т.е функция не убывает. Доказатель- |
|||||
ство для случая |
f ′( x ) ≤ 0 аналогично. |
|
|
|
|
||
Замечание. |
Аналогично предыдущему |
доказывается, |
что |
′ |
|
||
если f ( x)>0 |
( f ′( x ) < 0 ) x [ a,b ] , то функция f(x) возрастает (убывает) на отрезке [a, b].
Сформулируем правило исследования на возрастание и убывание функции,
дифференцируемой всюду в её области определения, за исключением, быть может, конечного числа точек:
1) Находим точки из области определения функции f(x), в которых производная функции равна нулю или не существует. Эти точки называют критическими точками 1-го рода, они разбивают область определения функции f(x) на интервалы монотонности (так как на каждом из них производная f ′( x ) сохраняет знак).
|
|
2) Исследуем знак f ′( x ) на каждом из этих интервалов. Если на рассматри- |
|||||||||
ваемом интервале f ′( x ) > 0 , то это интервал возрастания, если же |
f ′( x ) < 0 , то |
||||||||||
это интервал убывания. |
|
1 |
|
|
|
||||||
|
|
Пример 15. Найти интервалы монотонности функции f ( x ) = x + |
. |
|
|
||||||
|
|
|
|
|
|||||||
|
|
|
|
|
определения функции: ( −∞, 0 ) U ( 0 , +∞ ) . Её |
|
x |
|
|
||
|
|
• |
Область |
|
производная |
||||||
|
′ |
|
|
1 |
|
существует в области определения функции f(x) |
и f |
′ |
( x ) = 0 |
||
f |
( x ) = 1 − x2 |
|
|||||||||
|
|
|
|||||||||
при |
x = ±1 . Точки (−1); 0; 1 разделяют область определения функции на интер- |
||||||||||
|
|
|
|
|
137 |
|
|
|
|
|