- •1. Ф. Яе сутнасць и эвалюцыя.
- •2. Прадмет и структура ф.
- •3. Ф.Праблематыка ,ф-ии филисофии.
- •4. Формы тлумачэння сусвету, светапогляд.
- •5. Узаемаадносины ф. И прыватных навук
- •6. Матэрыялизм и идэализм (их варыянты)
- •7. Филасофия Пифагора
- •8. Філасофія старажытнай Індыі.
- •9. Філасофія старажытнага Кітая.
- •10. Милецкая филасофия.Гераклит
- •12. Филасофия Зянона
- •13. Атамистычная филасофия
- •14. Вучэнне сафистау.
- •15. Филасофия Сакрата
- •16. Филасофия Платона.
- •17. Филасофия Арыстоцеля
- •18. Схаластыка.
- •19. Рэалізм - Наміналізм.
- •20. Филасофия адраджэння.
- •21. Филасофия новага часу.
- •22. Филасофия Канта
- •23. Филасофия Гегеля.
- •24. Филасофия Феербаха
- •26. Асноуныя катэгорыи марксизма
- •27. Быццё як филасофская катэгорыя
- •28. Гисторыка-филасофскае бачанне матэрыи.
- •30. Прыродазнаучае разуменне матэрыи
- •31. Сутнасть уяуленняу аб рэчыва-полевай матэрыи
- •32. Матэрыи и рух, асноуныя формы руху.
- •33. Виртуальнасть и карпускулярна хвалевы дуализм.
- •34. Энергетызм і пытанне цепл смерці сусвету.
- •35. Прастора и час як форма быцця матэрыи.
- •36. Тыпалогия рэальных прасторау.
- •37. Свядомасть. Варыянтнасть яе тлумачэння.
- •38. Дыялектыка и яе прынцыпы
- •39. Дыялектычныя законы
- •40. Синэрггетыка
- •41. Каэвалюцыя прыроды і грамадства.
- •42. Метафизіка, яе сутн и асн ф-мы
- •43. Филасофск разуменне исцины
- •44. Законы гнасіялаг.І прагнастычн ф-цый
- •45. Пачуццёвае и рацыянальнае пазнанне
- •46. Навука як спецыфичны тып пазнання
- •47. Логика развицця сацыяльнай филасофии.
- •48. Грамадства як систэма
- •1)Фармацыйная мадэль
- •2)Цывилизацыйная мадэль
- •50. Тэхнагенная цывілізацыя
- •51. Філасофія тэхнікі
- •52. Прыродныя асновы грам жыцця. Пасіянарнасть.
- •53. Культура.
- •55. Экзістэнцыялізм: быццё сапраўднае і несапраўднае.
- •54. Філасофія Жыцця.
- •56. Фенаменалогія
- •57. Неапазітывізм.Фізікалізм ў сацыялогіі.
- •58. Герменэутыка
- •60. Прагматызм
- •61. Філасофская думка Беларусі.
- •62. Руская ф 19-20
62. Руская ф 19-20
У Расіі 19-пачатку 20 ст.ст. існавалі два напрамкі матэрыялізма: антрапалагічны і ўтылітарны. Антрапалагізм вызнаваў М.Чарнышэўскі (1829-1889), які лічыў, што ўся прырода развіваецца ад ніжэйшага да вышэйшага, а чалавек -- частка прыроды, пагэтаму месца для Бога ў гэтай канцэпцыі адсутнічала.
Ядром этычнай дактрыны Чарнышэўскага была тэорыя г.зв. "разумнага эгаізма", у якой ён аддаваў перавагу розуму над пачуццямі і воляй. Эгаізм разглядаўся як прыродная ўласцівасць чалавека, а дабро ўяўлялася толькі як сістэма такіх паводзін, якія былі карыснымі для большасці людзей.
Утылітарны матэрыялізм.Дз. Пісараў (1840-1868) развіваў тэорыю рэалізма і лічыў, што пры вывучэнні прыроды неабходна даследваць толькі вядомыя і карысныя для чалавека з'явы і працэсы прыроды, г.зн., чалавек павінен адносіцца да прыроды утылітарна (utilitas -- з лац. карысць, выгада). Пры вывучэнні грамадства асноўную ўвагу неабходна ўдзяляць толькі тым сферам, якія спрыяюць выжыванню чалавека ў грамадстве (накшталт, сямейныя, роднасныя, суседскія адносіны).