Əsməinin hekayəti

Dövrünün xəlifəsi, Mə`munun vəziri olan Əsməi deyir: “Bir gün ova getmişdim, susuz və otsuz bir biyabanda yolu azdım. Susuzluq məni əldən salmışdı. Biyabanın ortasında bir çadır gördükdə sevindim və tez ona tərəf getdim. Bir cavan qadının çadırda oturduğunu gördüm. Ona salam verib su istədim. Bu zaman qadını rəngi qaçdı. Sonra dedi: Çadırda su var, amma sənə verməyə icazəm yoxdur. Lakin nahar üçün bir az süd varımdır. Onu sənə verərəm. Qadın südü mənə verdi, mən də içdim. Bir az keçməmişdi ki, uzaqdan bir qaraltı göründü. Qadın o qaraltını görən kimi su qabını götürüb çadırdan çıxdı və kənarda dayandı. Bu zaman qara və axsaq bir qocanın dəvəsi ilə gəldiyini gördüm. Bu, həmin qadının əri idi. Qadın ərini hörmətlə qarşılayıb onun ayaqlarını yudu. O nə qədər məhəbbət və xoşəxlaq göstərirdisə də kişi əvəzində pis rəftar edib öz yorğunluğundan yaranan acığını qadının üstünə tökürdü. Qadın nə qədər mehriban rəftar edirdisə kişi bir o qədər qadınla sərt və hirsli danışırdı. Bu təəcüblü mənzərəni müşahidə etməyə hövsələm çatmadı və çadırın kölgəsindən çəkilib günəşin qızmar istisi altında dayandım ki, qadın və kişinin belə rəftarlarını görməyim. Çadırdan çıxdıqda kişi mənə əhəmiyyət vermədi, amma arvadı ehtiram əlaməti olaraq məni müşayiət etdi. Cavan qadından bu ehtiramı görüb dedim: Cavanlıq və gözəlliyinə heyfin gəlmir?! Öz cavanlıq, gözəllik və əxlaqını nəyə görə bu bədəxlaq kişiyə qurban verirsən?! O, nə cavandır, nə gözəlliyi, nə də ki, sərvəti var. Nə üçün onun qarşısında bu qədər təvazökarlıq edib ehtiram göstərirsən?!

Qadın bu sözləri eşidib çox təəssüfləndi və dedi: “Əfsus sənə! Böyük bir İslam dövlətinin vəziri olmağınla bu puç sözlərlə ərimin məhəbbətini ürəyimdən çıxartmaq istəyirsən. Nə üçün ara vurursan.”

Əsməi deyir: Mən onun cavabına heyran qalmışdım, o isə deyirdi: “Peyğəmbəri Əkrəm (səlləllahu əleyhi və alih)-dən bir hədis eşitmişəm və istəyirəm bu hədisə əməl edəm ki, kamil imanla dünyadan gedəm. Həzrət o hədisdə buyurub:

“İmanın bir yarısı şükür, digər yarısı isə səbirdir.”

Sonra sözlərinə əlavə etdi: Dünya istər yaxşı, istər pis, istər acı, istərsə də şirin ötüb keçəcəkdir. Amma mühüm məsələ insanın dünyadan imanla getməsidir. Dünya axirətə çatmaq üçün bir körpüdür. İnsanın son və həmişəlik mənzili axirətdir. Bu dünya müvəqqəti, axirət isə insanın əbədi və daimi məkanıdır.

NƏTİCƏ

Yuxarıda qeyd etdiyimiz ibrətli hekayədən belə nəticə əldə edə bilərik ki, rəftar və hərəkət tərzimizi mütləq düzəltməliyik. İmanımızı kamil və möhkəm etmək üçün hər fürsətdən istifadə etməliyik. Nə qədər ki, fürsət var, səfər tədarükü (axirət) haqqında fikirləşək ki,

“Camaat günlərini qəflət yuxusunda keçirir, ruhları bədənlərindən çıxdığı vaxt ayılacaqlar.”

Əbədi və həqiqi yaşayış bu dünyadan sonra başlayacaqdır və qəbrin ilk gecəsi əbədi həyatın başlanğıcıdır.

Evlənməyin əsas fəlsəfəsi nəfsi paklamaqdir

Qadın və kişi ailənin isti ocağı kənarında təkamülə yol tapmalı, imanın iki əsas sütunu olan səbr və şükrlə rəftar edərək bir-birinə kömək etməlidirlər. Müqəddəs İslam şəriətinin ailə qurmaqda məqsədi təkcə cinsi qərizələrin razı və rahatlıq tapması olmayıb (hərçənd bu da evlənmək fəlsəfəsinin bir qismətidir və İslam insan cəmiyyətlərində ümumi iffət və namusu qorumaq üçün evlənməyə ehtiyacı olan, yaşı çatmış oğlan və qızlara ailə qurmaq üçün əmr etmişdir), bu işdə əsas məqsədi daha mühüm bir məsələ, nəfsi saflaşdırmaqdan ibarətdir. Çünki insan ev mühiti və isti ailə ocağını özünü islah etmək və kamala çatmaq üçün ən gözəl məktəb kimi tanımışdır. İndi əgər bu qiymətli, həyatbəxş olan islah məktəbindən düzgün istifadə etməsək və ya onu dağıtsaq, bu müqəddəs İslam şəriət hakiminin təqsiri deyildir, əksinə müqəssir özümüzük ki, müxtəlif amillərlə ailə birliyinin soyuqluğuna və ya onun dağılmasına bais olmuşuq. Çox vaxt Müqəddəs Şəriət hakiminin göstərişini nəzərə almayaraq özümüz, yoldaşımız və uşaqlarımızdan yırtıcı bir heyvan hazırlayıb cəmiyyətə təhvil verir, beləliklə də özümüzü qəbir və Qiyamət əzabına düçar edirik.

NE`MƏTLƏRİN ŞÜKRÜ

Allah təbarək və taala buyurur:

“Əgər ne`mətlərə şükür etsəniz, sizin ne`mətinizi artıracağam; yox əgər küfr-ne`mət (nankorluq) etsəniz, sizi şiddətli əzaba giriftar edəcəyəm.”¹

Amma, ne`mətlərin şükrü tənha maddi ne`mətlərin şükründə xülasələnmir. Məsələn əlimizə pul çatanda dilimizdə şükür edirik. Əlbəttə, bu şükrün yalnız bir növüdür. İnsan Allahın bütün maddi və mə`nəvi ne`mətləri müqabilində şükr etməlidir.