- •1.Уводзіны ў марфалогію. Марфалогія як раздзел мовазнаўства.
- •2.Сувязь марфалогіі з іншымі раздзеламі мовазнаўства.
- •3. Граматычнае значэнне слоў, спосабы і сродкі яго выражэння.
- •4. Граматычныя формы. Граматычныя катэгорыі.
- •6. Сістэма часцін мовы сучаснай беларускай літаратурнай мове.
- •7. Назоўнік як часціна мовы.
- •8. Лексіка-граматычныя разрады назоўнікаў
- •9. Канкрэтныя і абстрактныя назоўнікі
- •10. Рэчыўныя назоўнікі. Адзінкавыя назоўнікі.
- •11. Зборныя назоўнікі.
- •12. Катэгорыя роду.
- •13. Катэгорыя адушаўлённасці - неадушаўлёнасці.
- •14. Катэгорыя ліку назоўнікаў
- •15.) Катэгорыя склону назоўнікаў.(значэнне склонаў-гл. Пыт№ 16)
- •16. Асноўныя значэнні склонаў.
- •17. Класіфікацыя наз-ў па тыпах скланення.
- •18. Правапіс склонавых канчаткаў наз. 1 скл-ня.
- •19.Правапіс склонавых канчаткаў назоўнікаў ііі скланення.
- •20.Правапіс склонавых канчаткаў назоўнікаў іі скланення ў родным склоне.
- •21. Правапіс склонавых канчаткаў назоўнікаў іі скланення ў месным склоне.
- •26. Лексіка-граматычныя разрады прыметнікаў: агульная характарыстыка.
- •27. Якасныя прыметнікі: лексічныя і граматычныя асаблівасці.
- •28. Адносныя прыметнікі: лексічныя і граматычныя асаблівасці.
- •Прыналежныя прыметнікі: лексічныя і граматычныя асаблівасці.
- •Ступені параўнання якасных прыметнікаў: простая і складаная формы вышэйшай ступені параўнання.
- •31.Ступені параўнання якасных прыметнікаў.
- •32.Простыя і кароткія формы прыметнікаў.
- •33.Формы прыметнікаў са значэннем ацэнкі і меры якасці.
- •34. Лічэбнік як часціна мовы.
- •35. Тыпы лічэбнікаў па структуры і лексіка-граматычных асаблівасцях.
- •36.Колькасныя лічэбнікі. Лексіка-марфалагічныя асаблівасці і сінтаксічная сувязь з назоўнікамі.
- •37. Дробавыя лічэбнікі: асаблівасці скланення і ўжывання.
- •38. Парадкавыя лічэбнікі. Лексіка-марфалагічныя асаблівасці і сінтаксічная сувязь з назоўнікамі.
- •39. Зборныя лічэбнікі. Лексіка-марфалагічныя асаблівасці і сінтаксічная сувязь з назоўнікамі.
- •40.Сродкі выражэння прыблізнай колькасці. Ужыванне лічэбнікаў у ролі іншых часцін мовы.
- •41.Займеннік як часціна мовы.
- •42. Граматычныя разрады займеннікаў.
- •43. Скланенне займеннікаў. Асаблівасці ўжывання займеннікаў.
43. Скланенне займеннікаў. Асаблівасці ўжывання займеннікаў.
Характэрнай асаблівасцю асаб-х займ-ў (я, ты, мы, ён, яна, яно, яны) з'яўляецца ўтварэнне форм ускосных склонаў ад суплетыўных асноў: я — мяне, мне; ты - цябе, табе; мы — нас, нам. Займ-кі (мы і вы) ў Р.скл, В. і М.скл. маюць спецыфічны канчатак -ас: нас, в-ас, пры н-ас, пры вас. Зваротны займеннік (сябе) скланяецца на ўзор займ-іка (ты) .У Т.скл. асаб. займ-кі (я, ты, яна) і звар. займ-к (сябе) маюць варыянтныя канчаткі. Формы (мной, табой, ёй, сабой) ужываюцца ва ўсіх стылях мовы, а формы (мною, табою, ёю, сабою) — звычайна ў паэзіі.Прынал-ыя займ-кі (мой, твой, свой, іхні) скланяюцца, як прыметнікі з асновай на мяккі зычны, а займеннікі( наш, ваш, ягоны) — як прыметнікі з асновай на цвёрды зычны.Займеннікі мой (мае), твой (тваё), свой (свае) у родным і давальным склонах маюць аснову май-, твай-, свай- і адпаведна канчаткі –го и -му.У Т. і М. скл. займ-кі м. і н. роду маюць канчаткі -ім, -ым.Канчаткі займ-каў ж. роду ў Р., Д., Т., М. скл. супадаюць: -ёй (пад націскам), -ай, -яй (не пад націскам).У Р.скл. займ-кі ж. роду побач з асноўнай формай (маёй, тваёй, своей, нашай, вашай) могуць мець варыянтныя формы (мае, твае, свае, на-шае, вашае).У Т.скл. займ-кі ж. роду побач з канчаткамі -ёй, -ай, -яй- маюць канчаткі -ёю, -аю, -яю.Прынал-ыя займ-кі (яго, яе, іх) па склонах не змяняюцца. Указ-ныя займ-кі (гэты, той, такі, гэтакі) і азначальныя (самы, увесь, усякі (усялякі), кожны, іншы, любы) скланяюцца, як прыметнікі з адпаведнай асновай. Наглядаюцца адрозненні ў скланенні азначальных займ-аў (самы і сам). Займ-ік (самы) скланяецца, як прыметнікі з цвёрдай асновай. Націск ва ўсіх склонах захоўваецца на аснове. Займ-ік (сам) у мн. л. скланяецца, як прыметнікі з мяккай асновай, а ў адзіночным - з цвёрдай (за выключэннем творнага і меснага склонаў з канчаткам -ім). Націск ва ўскосных склонах падае на першы галосны канчатка. Займ-кі (столькі, гэтулькі) ва ўскосных склонах маюць канчаткі поўных прыметнікаў мн л. Займ-кі (хто, што) ўтвараюць формы ўскосных склонаў ад суплетыўных асноў. Адмоўныя і няпэўныя займ-кі скланяюцца так, як пытальныя і адносныя, ад якіх яны ўтвораны. Займ-кі (ніхто, нішто) ў Р. і Д. скл. маюць адпаведна канчаткі -ога, -ому. Націск падае на першы галосны канчатка. Націск у адмоўным займенніку ніякі ва ўсіх склонавых формах нязменны.Пры скланенні няпэўных займ-каў з постфіксам -небудзь націск пастаянны — на першым яго складзе.Пры скланенні няпэўных займ-каў (нехта, нешта, нечы, нейкі) націск захоўваецца на прыстаўцы не-. Націск у займенніку (некаторы) ва ўсіх склонах падае на апошні галосны асновы.Займеннік (колькі) скланяецца, як прыметнік з мяккай асновай у мн. л., мае пастаянны націск на аснове.