- •Асноўныя тэарэтычныя пытанні курса «Беларуская мова» Мова як сістэма
- •Гістарычныя этапы фарміравання і развіцця беларускай мовы. Тры славянскія моўныя групы
- •Агульнаславянская і агульнаўсходнеславянская мовы
- •Старажытная ўсходнеславянская народнасць і яе мова
- •Утварэнне беларускай народнасці і яе мовы
- •Беларусь у складзе Рэчы Паспалітай
- •Беларусь у складзе Расійскай імперыі
- •Развіцце беларускай літаратурнай мовы ў пачатку XX ст.
- •Літаратураня мова і дыялекты
- •Асноўныя функцыі мовы.
- •Характарыстыка функцыянальных стыляў
- •Варыянт 3.
- •Варыянт 4.
- •Варыянт 5.
- •Варыянт 6.
- •Фанетычная сістэма беларускай мовы. Арфаграфія. Галосныя гукі. Правілы іх вымаўлення .
- •Правапіс галосных Правапіс літар о, э - а.
- •Правапіс е, ё, я, і
- •Правапіс прыстаўных галосных Прыстаўная галосная і пішацца ў слове, якое пачынаецца збегам зычных, першыя з каторых л, р, м.
- •Правапіс літар і, ы, й пасля прыставак
- •Правапіс у –ў
- •Пішацца ў
- •Зычныя гукі. Правілы іх вымаўлення і перадачы на пісьме. Вымаўленне зычных
- •Вымаўленне спалучэнняў зычных
- •Правапіс зычных. Правапіс звонкіх і глухіх, шыпячых і свісцячых
- •Правапіс д –дз, т – ц
- •Правапіс спалучэнняў зычных
- •Правапіс прыстаўной літары в
- •Лексікалогія Слова як адзінка мовы
- •Асноўныя лексічныя значэнні слова
- •Сучасная беларуская лексіка паводле паходжання
- •Запазычаныя словы
- •Актыўная і пасіўная лексіка. Новыя і ўстарэлыя словы
- •Агульнаўжывальная лексіка і лексіка абмежаванага ўжывання
- •Лексікаграфія
- •Сістэма часцін мовы
- •Род назоўнікаў
- •Род некаторых назоўнікаў у беларускай і рускай мовах можа не супадаць:
- •Лік назоўнікаў
- •Скланенне назоўнікаў.
- •Прыметнік
- •Дзеяслоў
- •Правапіс суфіксаў дзеяслова.
- •Дзеепрыметнік
- •Утварэнне дзеепрыметнікаў
- •Спосабы перакладу дзеепрыметнікаў на беларускую мову
- •Дзеепрыслоўе як дзеяслоўная форма
- •Лічэбнік
- •Сінтаксічная сувязь лічэбніка з назоўнікам.
- •Асаблівасці скланення лічэбнікаў.
- •Займеннік
- •Правапіс займеннікаў.
- •Прыслоўе
- •Ступені параўнання прыслоўяў.
- •Правапіс прыслоўяў
- •Правапіс спалучэнняў, блізкіх да прыслоўяў.
- •Службовыя часціны мовы Прыназоўнік
- •Некаторыя асаблівасці ва ўжыванні прыназоўнікаў.
- •Злучнік
- •Часціца
- •Правапіс часціц не (ня) і ні (ані) з рознымі часцінамі мовы
- •Часціца (прыстаўка) не(ня) пішаца разам:
- •Часціца ні пішацца разам:
- •Сінтаксіс
- •Віды словазлучэнняў
- •Складаны сказ
- •Дзелавыя паперы
Правапіс суфіксаў дзеяслова.
1. Суфікс -ава- (-ява-) пішацца ў неазначальнай форме і прошлым часе дзеясловаў, якія ў 1-ай асобе адзіночнага ліку канчаюцца на -ую, -юю: пілаваць - пілую.
2. Суфіксы -іва-, -ыва- пішацца ў неазначальнай форме, прошлым і цяперашнім часе дзеясловаў пасля спалучэння зычных, у якім апошні р, л, н: падкрэсліваць – падкрэс-ліваю.
3. Суфікс -ва пішацца ў неазначальнай форме, прошлым і цяперашнім часе дзеясловаў пасля адзіночных зычных, а таксама пасля спалучэння зычных, у якім апошні не р, л, н : расказваць.
Спражэнне дзеяслова
Да 2 спражэння адносяцца:
- дзеясловы, якія ў форме інфінітыва заканчваюцца на -іць, (-ыць): бяліць;
- гнаць, ненавідзець, вярцець, залежаць, цярпець
Да 1спражэння :
-усе астатнія дзеясловы, у тым ліку і аднаскладовыя на -іць, (-ыць): пісаць, мыць.
Канчаткі дзеясловаў 1 спражэння
асоба |
адз. лік |
мн. лік |
1 |
-у, (-ю) |
-ем ( -ом,-ам) |
2 |
-еш (-эш, -аш) |
-еце (-яце, -аце) |
3 |
-е, (-э,-а) |
-уць (-юць) |
Канчаткі дзеясловаў 2 спражэння
асоба |
адз. лік |
мн. лік |
1 |
-у, (-ю) |
-ім ( -ым) |
2 |
-іш (-ыш ) |
-іце (-ыце) |
3 |
-іць, (-ыць) |
-аць (-яць) |
Рознаспрагальныя дзеясловы – бегчы, есці, даць.
Спражэнне дзеясловаў есці, даць, бегчы.
асоба |
адз. лік |
мн. лік |
1 |
ем, дам, бягу |
ядзім (ямо), дадзім (дамо), бяжым |
2 |
ясі, дасі, бяжыш |
ясце, дасце, бежыце |
3 |
есць, дасць, бяжыць |
ядуць, дадуць, бягуць |
Дзеепрыметнік
Дзеепрыметнік – форма дзеяслова, якая абазначае прымету прадмета паводле дзеяння: асветлены, выкананы.
Дзеепрыметнікі маюць асаблівасці дзеяслова і прыметніка. Дзеепрыметнікі ўтвараюцца ад дзеяслова, маюць з ім агульнае лексічнае значэнне і агульную аснову: прачытаць – прачытаны, звіць - звіты. Дзеепрыметніку, як і дзеяслову, уласцівы граматычныя катэгорыі часу, стану, трывання. Дзеепрыметнікі кіруюць назоўнікамі, да іх прымыкаюць прыслоўі.
Дзеепрыметнікі, як і прыметнікі, маюць форму роду, ліку і склону, поўную і кароткую формы: прачытаны ліст, прачытаная кніга, кніга прачытана.
У сказе дзеепрыметнікі выконваюць функцыю азначэння або выказніка: Казкі расказвае сцішаны лес (азначэнне). Кароткія дзеепрыметнікі ў сказах з’яўляюцца выказнікамі: У бары настоен пах смалісты (выказнік).
Дзеепрыметнік з паясняльнымі словамі ўтварае дзеепрыметнае словазлучэнне. Яно сінтаксічна непадзельнае і ў сказе з’яўляецца адным членам сказа: Пафарбаваныя марозам, абмытыя дажджом, заснулі ціхія бярозы ўночы пад акном.
Утварэнне дзеепрыметнікаў
|
Прошлага часу |
Цяперашняга часу |
Незалеж-нага стану |
Ад асноў інфінітыва дзеясловаў закончанага трывання з дапамогай суфіксаў –л-, -ш-, -ўш-: расквітнець -- расквітнеўшая |
Ад асноў дзеясловаў цяп. часу незакончанага тры-вання з дапамогай суфікса -уч-,(-юч-), -ач- (-яч-): бастую - бастуючы |
Залежнага стану |
Ад асноў інфінітыва пераходных дзеясловаў закончанага трывання з дапамогай суфіксаў –н-, -ен-, -ан-, -т-: занесці - занесены |
Ад асноў дзеясловаў цяп. часу з дапамогай суфіксаў –ем-, -ом-,-ім-: кірую - кіруемы |