40) Асноуныя тэндэнцыі індустр. Развіцця бсср ва умовах разгортвання..

У гэты перыяд галоўнай задачай развіцця эканомікі заставалася інтэнсіфікацыя вытворчасці. Галоўнымі сродкамі прызнаны:

1) распрацоўка комплексных і міжгаліновых праграм, якія прадугледжвалі рашэнне найважных навукова-технич праблем.

2) рост канцэнтрацыі, развіццё спецыялізацыі і кааперацыі

вытворчасці. Але эканоміка як і раней заставалася на экстэнсіўнай аснове. Раслі колькасцяў паказчыкі развіцця вытворчасці. Але тэндэнцыя зніжэння прадуктыўнасці працы і тэмпаў прыросту нацыянальнага прыбытку.

Прычыны паступовага запаволення тэмпаў эканамічнага росту і ўзнікнення цяжкасцей у сацыяльнай сферы.

Галоўныя чыннікі:

1) Захаванне кім-адмін сістэмы кіравання з усеагульным госуд манапалізмам. Гэта сістэма вяла да ўсталявання планавання ад дасягнутага. Вела да росту бюрократич апарата.

2) Опережальные тэмпы росту вытворчасці сродкаў вытворчасці пры недастатковай увазе да прадуктаў спажывання вялі да хранічнага дэфіцыту тавараў і паслуг.

3) Утоеная інфляцыя

4)Павелічэнне экспарту нафты і газу. Развіццё за кошт нафтадаляраў.

41)Прычыны паступовага запаволення…

- гаспадарчы механiзм стау архаiчным i ператварыуся у тормаз

- крызiс у вытворчастi - адчужэнне працоуных рабочых ад сродкау вытворчастi

- нежаданне кiраунiцтва праводзiць рэформу у гаспадарцы

- адсутнасць палiтычных свабод i прыватнай уластнасцi

- сацыяльная абыякавасць

- не хапала прадуктау, увядзенне картак

42) Савецка польская вайна….

Польшча атрымала незалежнасць у лістападзе 1918г. РП імкнулася вярнуць сябе землі ў межах 1772г. Польскае камандванне спяшалася адарваць ад сав. Расіі найперш Б., таму што праз бел. землі Чыр.Арiя найбліжэй падыходзіла да Варшавы. Б. неабходна была сав. Расіі як крыніца сыравіны і харчавання, як заходні калідор для экспарту сацыялістычнай рэвалюцыі на захад. 14 лютага 1919г. – адбывалася I польска-сав. сутычка каля Бярозы-Картузскай. 19 красавіка 1919г. – польскія войскі захапілі Вільню, урад Літвы пераехаў і Мінск. 28 красавіка 1919г. – захапілі Гродна, ліквідавалі БНР.

Польскае войска прадвінулася да р. Бярэзіны, лінія Любань-Барысаў-Полацк-Дзвінск. ЛітБелССР перастала існаваць. У жніўні 1919г. выйшаў загад аб вяртанні адчужанай бальшавікамі маёмасці былым уласнікам. Прадукты харчавання маглі атрымліваць тыя, хто ўступаў у польскія кааператывы, а ў капітальных лістах запісваўся палякам. Бел. школы закрываліся, працавалі толькі ў мінскай акрузе. Барацьбу супраць полскага рэжыму ўзначалілі левыя эсэры і бальшавікі (РСДРП(б)). Партызанскай барацьбой кіраваў Бел. Паўстанчы камітэт. Ленінскі ўрад разгарнуў падпольны рух, імкнуўся падпарадкаваць сябе Бел. нац. рух. Левыя эсэры імкнуліся атрымаць уладу ў створанай пасля выгнання палякаў сав. уладзе.

14 мая 1920г. – Чыр.А пеарйшла ў наступленне, аднак яно хутка захліпнулася. 11 ліпеня 1920г. – ЧА ўвайшла ў Мінск. 16 жніўня 1920г. – ЧА падышла да Варшавы і сустрэла жорсткае супраціўленне. Грамадзянская вайна пераканала Леніна ў тым, што без падтрымкі нац. сіл бальшавіцкую расію не ўтрымаць. 31 ліпеня 1920г. – апублікавана дэкларацыя аб абвяшчэнні незалежнасці ССРБ. 12 кастрычніка 1920г. – у Рызе сав. Расія і Україна з аднаго боку і Польшча з другога заключылі перамір’е і папярэднія ўмовы міру. Дагавор аб перамір’і прызнаваў незалежнасці сав. Украіны і Б. Мяжа падзлу бел. зямель праходзіла адразу ж на захад з Дрысы, Мінска і Турава на поўдні. Пасля падпісання перамір’я за тэр-рыей ССРБ захавалася 6 паветаў Мінскай губерні. 18 сакавіка 1921г. – у Рызе падпісаны мірны дагавор паміж Расіяй, Украінай і Польшчай. Бакі прызнавалі незалежнасць Украіны і Б. і вызначалі паміж сабой мяжу. Бакі абавязваліся не ствараць і не падтрымліваць арг-цыі, якія мелі сваёй мэтай узброеную барацьбу з другім бокам, або імкнуліся нарушыць яго тэр-ную цэласнасць.