1) Прадмет гiсторыi - падзеi I асобы на землях якiя зараз уваходзяць у межы нашай краiны.

Задачы гiсторыi - знайсцi новыя факты, iнтэрпрэтыраваць ужо вядомыя.

Гiстарыяграфiя (апiсанне гiсторыi) - сукупнасць гiстарычных даследванняу, абъяднаных агульнымi рысамi: нацыянальнымi, храналагiчнымi, тематычнымi.

Гiстарыяграфiя Беларусi зъявiлась у пачатку 1920г.

Асаблiвасцi - працяглае панаванне польскай i рускай канцэпцый - адмауленне факта iснавання беларускага народа.

2)Дапаможныя навуки

Архэалогiя - галiна гiстарычнай навукi, якая вывучае развiццё чалавека i грамадства па матерыяльных i духоуных сродках жыцця i дзейнасцi.

Нумiзматыка - вывучае гiсторыю грашовых сiстэм розных краiн i эпох.

Генеалогiя - вывучае у гiстарычнай рэтраспектыве сямейна-родавыя сувязi, заснаваныя на агульным паходжаннi, роднасцi.

Гэральдыка - вывучае гэрбы.

Сфрагiстыка - навука аб пячатках.

3) Цывiлiзацыйны падыход - у яго аснове чалавек у сукупнасцi запатрабаваных здольнасцей, вольнасцей i ведау.

Цывiлiзацыя = культура = ступень грамадскага развiцця.

Фармацыйны падыход - матэрыяльнае тлумачэнне гiсторыi.

Грамадства праходзiць праз 5 стадый:

- першабытны лад

- рабауладальнiцтва

- феадалiзм

- капiталiзм

- камунiзм

Пераход ад адной фармацыi да другой - праз сацыяльныя перамены.

4) Перыядызацыя сусветнай гiсторыi:

- каменны век

- бронзавы век

- жалезны век

- старажытная цывiлiзацыя

- антычнасць

- сярэднявечча

- новы час

- навейшы час

Асноуныя этапы развiцця Беларусi:

- старажытная грамадства ( 40 тыс. г. да н.э. - 5 ст. н.э.)

- сярэднявечча ( 5 - 15 ст.)

- новы час ( 16 - п. 20 ст.)

навейшы час (з 1917г )

5) Узнікненне першых цывілізацый.

Разам з дзяржавамі ўзнікаюць і першыя цывілізацыі, для якіх характэрны наступныя прыкметы:

1) буйныя сталыя селішчы тыпу гарадоў;

2) манументальныя грамадскія постройкі,

3) наяўнасць сістэмы падаткаабкладання;

4) вызначаны ўзровень развіцця эканомікі, наяўнасць гандлёвага абмену;

5) вылучэнне рамеснікаў-адмыслоўцаў;

6) узнікненне пісьменнасці і зародкаў навук;

7) з'яўленне мастацтва;

8) існаванне класаў і дзяржавы.

Развіццё ранніх цывілізацый ішло рознымі шляхамі. Першы шлях характарызуецца суіснаваннем двух эканамічных сектараў дзяржаўнага і супольна-прыватнага пры значным дамінаванні першага.

Другі шлях - існаванне толькі дзяржаўнага сектара Для гэтых цывілізацый было характэрна стварэнне значных ірыгацыйна-меліярацыйных сістэм пры вялікай ролі храмаў і цароў і як вынік адукацыя буйных дзяржаў.

Па трэцім шляху развіцця пайшлі тыя грамадствы, якія развіваліся не ў такіх урадлівых далінах. Тут значную ролю разам са збожжавымі культурамі гулялі жывёлагадоўлю, вінаградарства, гадоўля аліў, здабыча металаў. Тут не паўстала такіх магутных дэспатычных дзяржаў, як царства на Ніле ці ў Месапатаміі. Дзяржавы "трэцяга шляху мелі, хутчэй, характар ваенных звязаў,

Этапы ўплыву антычнай цывілізацыі на фармаванне еўрапейскіх народаў:

- Вялікая грэцкая каланізацыя (8 - 6 стст. да н.э.) - значная частка грэцкіх дзяржаў - полісаў заснавала асады па ўсім узбярэжжы Міжземнага, Чорнага, часткова Азіяцкага мораў - распаўсюд антычнай цывілізацыі, развіццё мараплаўства, струмень новых ведаў, узнікненне геаграфіі і сусветнай гісторыі, узаемная сувязь розных плямёнаў і народаў

- імперыя А. Македонскага (334 - 324 гадоў да н.э.) - узаемапранікненне еўрапейскай і ўсходняй культур

- эпоха элінізму (300-летні перыяд; да 30 гадоў да н.э.)