• Το ύφος των επίσημων εγγράφων Είναι το πιο αυστηρό, συλλογικό, στερεοτυπικό είδος κειμένου, με πολλά λόγια στοιχεία, ιδιαίτερα στην ελληνική.

Ο Galperin προτείνει τα εξής επιμέρους ύφη:

Η γλώσσα των επαγγελματικών εγγράφων (π.χ. από τα υπουργεία προς τους δημοσίους υπαλλήλους, οδηγίες, κανονισμοί, επαγγελματική αλληλογραφία.).

H γλώσσα των νομικών (νόμοι, σύνταγμα, πληρεξούσιο, μεταβιβαστικό, συμβόλαιο, καταστατικό…)

Η γλώσσα της διπλωματίας ( Συμφωνητικό, Συνθήκη..)

Η γλώσσα των στρατιωτικών

Προσθέτουμε τα επίσημα έγγραφα της καθημερινής ζωής (αίτηση, βεβαίωση, πιστοποιητικό, εξουσιοδότηση, βιογραφικό σημείωμα, επίσημη επιστολή, επίσημη πρόσκληση κ.ά.).

Όπως όλοι οι τύποι του ύφους κι αυτό το ύφος έχει ένα συγκεκριμένο επικοινωνιακό στόχο ³και συνεπώς έχει το δικό του σύστημα υφολογικών μέσων.

Οι γλωσσολόγοι εντοπίζουν τα εξής χαρακτηριστικά στα επίσημα έγγραφα:

Στερεοτυπικότητα, αντικειμενικότητα (όχι υποκειμενισμός), όχι συναίσθημα, λογική, λιτότητα, επισημότητα, απρόσωπο ύφος, ακρίβεια (είναι ιδιαίτερα σημαντική στα πολιτικά και νομικά έγγραφα, όπου πρέπει αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις και παρερμηνείες).

Αυτά τα χαρακτηριστικά επιτυγχάνονται με τα εξής γλωσσικά μέσα:

Δομή του κειμένου: Υπάρχει σταθερή, στερεοτυπική, αυστηρή δομή του κειμένου Η στερεοτυπικότητα στη δομή επιτυγχάνεται με τη σταθερή έναρξη και λήξη του κειμένου ( αξιότιμε, σεβαστέ,…..μετά τιμής, με εκτίμηση..), με τις σταθερές ενότητες του κειμένου.

Λεξιλόγιο:

• πολλές λόγιες λέξεις, ειδική ορολογία, ξενισμοί (δάνεια).

• δε χρησιμοποιούνται λέξεις χρωματισμένες συναισθηματικά (επιφωνήματα, επίθετα, ρήματα που εκφράζουν συναισθήματα), ή λέξεις με συνδηλωτική σημασία (με υπονοούμενα).

• η ακρίβεια επιτυγχάνεται με τη συχνή επανάληψη κάποιων ουσιαστικών ( αποφεύγονται τα συνώνυμα) και με τη χρήση επεξηγήσεων.

Σύνταξη:

υποτακτική σύνταξη. Οι πιο συχνές δευτερεύουσες προτάσεις είναι οι αναφορικές, ακολουθούν οι ονοματικές προτάσεις σε θέση αντικειμένου, οι υποθετικές, οι αιτιολογικές, οι χρονικές.

• λόγια σύνταξη:

-χρήση μετοχών παθητικών (ο υπογραφόμενος, οι διδασκόμενοι, οι μαθητευόμενοι, οι ενδιαφερόμενοι, δεδομένου ότι) και ενεργητικών (οι διδάσκοντες, ο αιτών / η αιτούσα, ο βεβαιών / η βεβαιούσα, λαμβάνοντας υπόψη κ.ά.).

-λόγιες προθέσεις με τη λόγια σύνταξή τους (με γενική ή δοτική): εξ αποστάσεως, εν

ολίγοις, άνευ λόγου, εν Αθήναις, εκ παραλλήλου, επ’ ωφελεία του/της, εν ονόματι

του/της, εν όψει του/της, εξ ονόματός του/της, εξ αυτού.

• Χρήση της παθητικής φωνής ( γνωστοποιείται ότι, αποφασίστηκε ότι , συμφωνήθηκε

να…)

• ρηματικές εκφράσεις ( έλαβε χώρα, έλαβαν υπόψη, ….)

• ξεκάθαρα διακριτή σύνδεση ανάμεσα στις προτάσεις (με συνδετικές λέξεις) και τις

παραγράφους (μεταβατικές λέξεις).

παπάς (ιερέας) Αιδεσιμότατος

επίσκοπος Σεβασμιότατος

Αρχιεπίσκοπος Μακαριότατος

Πατριάρχης Παναγιότατος

ηγούμενος Πανοσιολογιότατος

13. Γλωσσικές ποικιλίες σύμφωνα με το χρήστη και τη χρήση.