- •Υφολογια / стилистика основные вопросы.
- •4. Τι γνωρίζετε για τη μεταφορική χρήση της γλώσσας
- •5. Να αναφέρετε τα συστατικά μιας περίστασης επικοινωνίας
- •6. Ποιές είναι οι λειτουργίες της γλώσσας σύμφωνα με Jacobson. Να τις αντιστοιχίσετε με τα συστατικά της επικοινωνιακής περίστασης.(не из распечаток!)
- •7. Να αναφέρετε τα συστατικά μιας περίστασης επικοινωνίας.
- •8. Η επανάληψη ως σχήμα λόγου. Είδη επανάληψης.
- •9. Να εξηγήσετε γιατί τα ταυτόσημα στη γλώσσα είναι σπάνιο φαινόμενο. Σε τι διαφέρουν τα συνώνυμα. Να αναφέρετε είδη ζεύγους συνωνύμων.
- •10. Να αναφέρετε μερικά λεξιλογικά σχήματα λόγου
- •5.2.2. Σχήματα λόγου στο λεξιλογικό επίπεδο
- •11. Τι είναι ο παραδειγματικός και τι ο συνταγματικός άξονας στο λεξιλογικό επίπεδο; Πώς ονομάζονται και πώς λειτουργούν σε υφολογικό επίπεδο;
- •12. Σύμφωνα με το κανάλι (μέσο επικοινωνίας) ποιές είναι οι πιο σύγχρονες διακρίσεις;
- •6.1. Ύφος του προφορικού λόγου
- •Θα ακολουθήσουμε το διαχωρισμό της λειτουργικής υφολογίας σε
- •6.2. 1. Χρηστικά ύφη
- •6.2.1. 1. Της δημόσιας ζωής. Επίσημο χρηστικό ύφος.
- •Το ύφος των επίσημων εγγράφων Είναι το πιο αυστηρό, συλλογικό, στερεοτυπικό είδος κειμένου, με πολλά λόγια στοιχεία, ιδιαίτερα στην ελληνική.
- •13. Γλωσσικές ποικιλίες σύμφωνα με το χρήστη και τη χρήση.
- •2.1. Ποικιλίες ανάλογα με το χρήστη.
- •14. Χρηστικά ύφη και τι λογοτεχνικό ύφος.
- •Διαφήμιση
- •15. Ποιες παράμετροι οδηγούν στην γλωσσική ποικιλία και στις γεογραφικές ποικιλίες.
- •2.1. Ποικιλίες ανάλογα με το χρήστη.
- •16. Ηλεκτρονικά κείμενα. Πολυτροπικά (multimodal).
- •19. Τι είναι οι ιδιωματισμοί και τι οι ιδιωτισμοί; Αναφέρατε παραδείγματα.
- •20.Υφολογικά γνωρίσματα του προφορικού λόγου.
- •21. Ενότητα 3. Пункт 3.1.
- •25. Από ποιες επικοινωνιακές παραμέτρους προσδιορίζεται το ύφος.
- •4.1.) Θεωρία της λογοτεχνίας
- •4.1.1. Ψυχολογικοί-συναισθηματικοί ορισμοί
- •4.1.2. Το ύφος ως απόκλιση (αποκλίνουσα υφολογία)
- •4.1.3. Οι απόψεις του Michael Riffaterre για το ύφος (Συναισθηματική υφολογία).
- •4.1.4. Το ύφος ως επιλογή ( επιλεκτική υφολογία)
- •4.1.5. Στατιστική υφολογία ή υπολογιστική
- •4.2). Γλωσσολογία
- •4.2.1. Οι απόψεις του Roman Jakobson για το ύφος
- •4.2.3. Γενετική υφολογία
- •4.2.4. Κειμενικοί ορισμοί του ύφους
- •4.2.5. Δυναμική – συγκειμενική (Context) θεωρία
- •4.2.6. Κοινωνιογλωσσολογικοί ορισμοί του ύφους11
- •4.2.7. Πραγματολογικοί ορισμοί του ύφους
- •4.2.8. Λειτουργική υφολογία
- •4.3. Ύφος και σημασία
- •Αλλαγή στο ύφος δεν προκαλεί αλλαγή στη σημασία ( γενετική γλωσσολογία)
- •26. Отсутствует.
- •27. Πολλαπλή σημασία των λέξεων. Δήλωση και συνδήλωση.
- •28. Διαφορές ανάμεσα στα χρηστικά ύφη και το λογοτεχνικό ύφος
- •Дополнительные вопросы (украинские).
- •3. Стилістика мовних одиниць
21. Ενότητα 3. Пункт 3.1.
Марина-сахарный, другой цветок полей безкрайих!
Стр.12
Стр.4
Стр.12
25. Από ποιες επικοινωνιακές παραμέτρους προσδιορίζεται το ύφος.
Έχουν δοθεί διάφοροι ορισμοί για το ύφος. Μπορούμε να ταξινομήσουμε τους ορισμούς του σε δύο μεγάλες κατηγορίες: α)ορισμοί και προσεγγίσεις στο χώρο της θεωρίας της λογοτεχνίας, β) ορισμοί και προσεγγίσεις στο χώρο της γλωσσολογίας.
Όπως αναφέρθηκε στο κεφάλαιο 1., οι παραδειγματικές / συνταγματικές σχέσεις των στοιχείων του γλωσσικού συστήμστος στην υφολογία ονομάζονται επιλογή / συνδυασμός αντίστοιχα.
Η επιλογή είναι η πρώτη φάση της γλωσσικής κωδικοποίησης. Επιλέγουμε από το σύνολο των γλωσσικών σημείων του κώδικα, αυτά που ταιριάζουν στο υφολογικό επίπεδο που επιδιώκουμε. Τα στοιχεία ανάμεσα στα οποία μπορούμε να επιλέξουμε, έχουν μεταξύ τους σχέση υποκατάστασης: ισοδυναμία, ομοιότητα / ανομοιότητα, συνωνυμία / αντωνυμία.
Ο συνδυασμός συνδέει μεμονωμένα στοιχεία σε μια ανώτερη γλωσσική ενότητα, αποτελεί βασικό παράγοντα της κειμενικής συνοχής (βλ. κειμενογλωσσολογία και συγκειμενική θεωρία).
4.1.) Θεωρία της λογοτεχνίας
4.1.1. Ψυχολογικοί-συναισθηματικοί ορισμοί
Buffon: Το ύφος αναφέρεται στην τέχνη, τη λογοτεχνία (όπως Γαλλία, Γερμανία, 18ος αι.).
Εκφράζει την προσωπικότητα του συγγραφέα, είναι η υπογραφή του πνεύματός του.
Είναι η προσωπική έκφραση ενός μεγάλου συγγραφέα
Goethe: το ύφος ενός συγγραφέα αντανακλά τον εσωτερικό του κόσμο
Marcel Proust: το ύφος είναι για το συγγραφέα, όπως το χρώμα για το ζωγράφο, όχι θέμα τεχνικής, αλλά τρόπος να βλέπει τα πράγματα
Το ατομικό ύφος ποιητών είναι το πιο ανάγλυφο (το πιο χαρακτηριστικό) είδος ύφους.
Κριτική: Επικεντρώνεται ατομικά στο συγγραφέα και το έργο του και μπαίνουν στο περιθώριο ευρύτεροι συλλογικοί παράγοντες (ιστορικοί, κοινωνικοί, πολιτικοί και πολιτισμικοί) που διαμορφώνουν μια λογοτεχνική γενιά.
4.1.2. Το ύφος ως απόκλιση (αποκλίνουσα υφολογία)
Πρώτα προσδιορίζεται η νόρμα, δηλαδή ο μέσος όρος, το συνηθισμένο.
Στη συνέχεια ορίζεται ως ύφος η απόκλιση από τη νόρμα
Οι Wellek-Warren στο έργο τους θεωρία της λογοτεχνίας υποστηρίζουν ότι το πρώτο βήμα της υφολογικής ανάλυσης είναι η παρατήρηση των αποκλίσεων.
Κριτική:
Πώς καθορίζεται η νόρμα; Τι είναι νορμάλ και τι όχι;
αν δεν υπάρχει απόκλιση δεν υπάρχει ύφος; Οι αποκλίσεις δεν ταυτίζονται με τα υφολογικά γνωρίσματα. Υπάρχουν μη αποκλίνοντα γλωσσικά στοιχεία με μεγάλη υφολογική σπουδαιότητα.
Αφορά ένα μέρος της λογοτεχνίας, τα λογοτεχνικά πειράματα.
Παραμελεί το κείμενο ως σύνολο και τη γενική δομή του.
4.1.3. Οι απόψεις του Michael Riffaterre για το ύφος (Συναισθηματική υφολογία).
Το ύφος γίνεται κατανοητό ως έμφαση (εκφραστική, συναισθηματική ή αισθητική) η οποία προστίθεται στην πληροφορία που μεταφέρει η γλωσσική δομή, χωρίς αλλαγή στη σημασία, πράγμα που σημαίνει ότι η γλώσσα εκφράζει και το ύφος τονίζει.
Ο συγγραφέας προσελκύει την προσοχή του αναγνώστη με τη μη προβλεψιμότητα.
Επομένως, παραπέμπει στην αποκλίνουσα υφολογία.
Διαπιστώνει ότι η υφολογική εντύπωση ( stylistic impression) δεν ανήκει στο συγγραφέα αλλά στον αναγνώστη. Ο αναγνώστης (ο δέκτης του μηνύματος) είναι αυτός που αποκωδικοποιεί το μήνυμα και το ερμηνεύει. Εισάγει τον όρο μέσος αναγνώστης. Αυτή η προσέγγιση παραπέμπει στη γνωστή θεωρία της πρόσληψης στο χώρο της θεωρίας της λογοτεχνίας, η οποία υποστηρίζει ότι η ερμηνεία του κειμένου εξαρτάται από τον αναγνώστη. (Χαρακτηριστικά ο Γ. Σεφέρης έλεγε ότι το ποίημα δεν ανήκει στο δημιουργό του, αλλά ακολουθεί διαφορετική, αυτόνομη πορεία όταν φτάνει στα χέρια του κάθε αναγνώστη-δέκτη).
Κριτική: Απροσδιόριστος ποιοτικά και ποσοτικά ο μέσος αναγνώστης. Μήπως τελικά ταυτίζεται με τον ερευνητή; Ο ερευνητής δίνει τη δική του ερμηνεία με βάση την υποκειμενική του αντίδραση.
Να θυμάσαι.
Μέσος αναγνώστης , θεωρία της πρόσληψης
Προβλέπω > πρόβλεψη > προβλέψιμος> προβλεψιμότητα