- •Фармацыйны і цывілізацыйны падыходы да вывучэння гісторыі. Перыядызацыя сусветнай гісторыі.
- •Асноўныя этапы развіцця Беларусі ў кантэксце еўрапейскай і сусветнай гісторыі. Перыядызацыя курса гісторыі Беларусі.
- •Перадумовы рассялення і гаспадарчай дзейнасці першабытных людзей на тэрыторыі Беларусі. Гаспадарчая дзейнасць людзей на тэрыторыі Беларусі ў першабытную эпоху.
- •Рэлігійныя вераванні старажытных беларусаў, іх адлюстраванне ў міфалагічных вобразах. Культура старажытнай Беларусі.
- •Першыя цывілізацыі. Антычная цывілізацыя, яе роля ў гісторыі.
- •Асноўныя этапы этнічнай гісторыі Беларусі. Балты, славяне, іх роля ў этнагенезе беларусаў.
- •7. Станаўленне феадалізму ў Еўропе ( у кантэксце сярэднявечнай цывілізацыі). Асноўныя рысы феадальнага спосабу вытворчасці
- •Пачатак пераходу да класавага грамадства і ўзнікненне раннефеадальных дзяржаўных утварэнняў усходніх славян. Кіеўская Русь.
- •9. Полацкае княства - выток беларускай дзяржаўнасці.
- •10. Пераварот у духоўным жыцці ўсходніх славян з прыняццем хрысціянства. Культура Беларусі іх-хііі стст.
- •11. Утварэнне Вялікага княства Літоўскага, Рускага, Жамойцкага. Роля ўсходнеславянскіх зямель у працэсе дзяржаўнага будаўніцтва ў вкл.
- •12. Рост Вялікага княства Літоўскага ў геаграфічнай і палітычнай прасторы. Барацьба супраць агрэсіі крыжакоў, набегаў ардынцаў, суперніцтва паміж Вялікім княствам Маскоўскім і Вялікім
- •13. Эвалюцыя сацыяльна-эканамічных адносін на тэрыторыі Беларусі ў кантэксце аграрна-рамеснай цывілізацыі.
- •14. Адраджэнне і Рэфармацыя ў Еўропе.Рэнесанс і рэфармацыйны рух у вкл.
- •15. Асноўныя дасягненні беларускай культуры. Роль і месца культуры Беларусі ў еўрапейскім культурна-цывілізацыйным працэсе.
- •16. Барацьба за гегемонію ва Усходняй Еўропе. Утварэнне Рэчы Паспалітай.
- •17. Дзяржаўна-прававое становішча вкл у Рэчы Паспалітай. Пачатак паланізацыі сацыяльных вярхоў беларускага грамадства.
- •18. Асаблівасці складвання канфесійных адносін на тэрыторыі Беларусі ў XVI- XVIII стст. Роля уніяцтва ў гісторыі беларускага народа.
- •19. Рэч Паспалітая ў еўрапейскай геапалітыцы. Падзелы Рэчы Паспалітай
- •20. Фармаванне перадіндустрыяльнай цывілізацыі. Зацвярджэнне капіталізму як грамадска-эканамічнай фармацыі.
- •21. Фармаванне індустрыяльнай цывілізацыі ў Еўропе і Амерыцы.
- •22. Расійскі шлях палітычнай мадэрнізацыі. Саслоўная, нацыянальная, канфесійная палітыка Расіі ў беларускіх губерніях.
- •24. Буржуазныя рэформы 60-70-х гадоў хіХст., асаблівасці іх правядзення на Беларусі. Станаўленне індустрыяльнага грамадства на Беларусі.
- •24. Разлажэнне феадалізму і зараджэнне капіталістычных адносін на бел землях у першай палове 19 ст. Перадумовы і наступствы сялянскай рэформы 1861г на б. См. Вопрос 23 (там то же самое)
- •26. Асаблівасці працэсу станаўлення і развіцця капіталістычных адносін у сельскай гаспадарцы і прамысловасці Беларусі ў парэформенны час.
- •27. Пачатак Беларускага нацыянальнага Адраджэння. Афармленне беларускай нацыянальнай ідэі і фарміраванне беларускай нацыі.
- •28. Барацьба палітычных партый Беларусі за выбар шляхоў грамадскага развіцця (1917г.)- Мэты і задачы беларускага палітычнага руху.
- •29. Абвяшчэнне бнр, яе гістарычнае месца.
- •30. Утварэнне бсср, яе дзяржаўна-прававы статус.
- •31. Усталяванне савецкай грамадска-палітычнай сістэмы ў бсср і яе асноўныя характарыстыкі..
- •32. Беларусь у гады замежнай ваеннай інтэрвенцыі і грамадзянскай вайны. Палітыка "ваеннага камунізму". Перадумовы нэПа.
- •33. Нацыянальна-дзяржаўнае будаўніцтва ў Беларусі ў 1920-1926 гг.
- •35. Асаблівасці здзяйснення індустрыялізацыі і калектывізацыі ў бсср.
- •36. Станаўленне і развіццё савецкай беларускай культуры. Палітыка беларусізацыі
- •37. Фарміраванне адміністрацыйна-каманднай эканомікі і аўтарытарна-таталітарнага рэжыму ў бсср.
- •38. Грамадска-палітычнае, эканамічнае, нацыянальна-культурнае становішча Заходняй Беларусі ў складзе Польскай дзяржавы.
- •39. Пачатак Другой сусветнай вайны. Уз'яднанне Заходняй Беларусі з бсср.
- •40. Пачатак Вялікай Айчыннай вайны. Захоп Беларусі гітлераўскімі войскамі.
- •41.Нямецкі акупацыйны рэжым на Беларусі ў гады Вялікай Айчыннай вайны.
- •Партызанскі рух і падпольная барацьба на Беларусі ў гады Вялікай Айчыннай вайны. Вызваленне Беларусі. Вынікі вайны для беларускага народа і яго ўклад у перамогу над фашызмам.
- •43. Спецыфіка сацыяльна-эканамічнага і палітычнага развіцця бсср ў першае пасляваеннае дзесяцігоддзе (1944 - 1954 гг).
- •45. Эканоміка Беларусі ў 70-я - першай палове 80-х гадоў. Прычыны паступовага запавольвання тэмпаў эканамічнага росту і ўзнікнення цяжкасцей у сацыяльнай сферы.
- •46. Складанасці і супярэчнасці культурнага развіцця Беларусі ў пасляваенны час. Асноўныя дасягненні беларускай мастацкай культуры, адукацыі, навукі ў 1960-я-1980-ягады.
- •47. Змены ў сістэме міжнародных адносін на мяжы XX - XXI стст. Стварэнне перадумоў для пабудовы постканфрантацыйнага свету.
- •48. Спробы мадэрнізацыі савецкай грамадска-палітычнай сістэмы падчас палітыкі перабудовы. Прычыны крызісу і распаду ссср.
- •49. Абвяшчэнне Рэспублікі Беларусь. Заканадаўча-прававое афармленне і шляхі далейшага ўмацавання яе дзяржаўнага суверэнітэту.
- •50. Нацыянальна-культурнае адраджэнне канца хХст. Далейшае фарміраванне беларускай нацыянальнай ідэі і роля гэтага працэсу ва ўмацаванні дзяржаўнага суверэнітэту.
- •51.Першыя спробы перабудовы эканомікі, прычыны іх правалу (1985-1990 гг). Прычыны крызісу савецкай эканамічнай сістэмы.
- •52. Пошук шляхоў пераходу да рыначнай эканомікі. Распрацоўка нацыянальнай стратэгіі ўстойлівага эканамічнага развіцця краіны.
16. Барацьба за гегемонію ва Усходняй Еўропе. Утварэнне Рэчы Паспалітай.
Перадумовы Люблінскай уніі:
1)Доўгае існаванне персанальнай уніі ВКЛ і Польшчы (з Крэускай уніі)
2)Паступовае збліжэнне паліт. і дзярж. інстытутаў абедзвюх дзяржаў
3)Адзіная палітыка ў межнар. адносінах
4)Адзіная адміністрацыя каталіцкай царквы
Прычыны заключэння вунii памiж ВКЛ i Польшчай:
1. Iмкненне беларуска-лiтоускай шляхты да набыцця "залатых шляхецкiх вольнасцей";
2. Цяжкае стапновiшча ВКЛ на мяжы страты незалежнасцi у Лiвонскай вайне(1558-1583),страта Полацка(1563);
3. Польшча сама дамагалася вунii.Польскай шляхце ВКЛ мроiлася у якасцi багатага прыдатка да вялiкай Польшчы.
4. уплыў каталіцтва у ВкЛ.
1563 на Варшаўскім сейме палякі склалі дыкларацыю аб з’яднанні ВКЛ з Польшчай, прапанавалі літоўцам падпісаць дэкларацыю, але яны адмовіліся і пакінулі сейм(1563)
1564-чарговы сойм(чарговая хваля) ВКЛ з аднаго боку была уцягнута ў вайну за Лівонскую спадчыну, з другога- Польскае каралеўства об’явіла, што жадае заключыць унію без вайны, шляхам сеймавай пастановы і мае намер далучыць да сваёй тэрыторыі ўсе княства цалкам.
У гэты час магнаты Польшчы пачалі больш актыўна дзейнічаць, каб павялічыць колькасць у уніі ў княтсве. У сувязі з тым праводзілася:
1)Ураўнаванне ў правах праваслаўных с катал. шляхтай літоўскага паходжання (1563)
2)Прапаганда касцелаў шляхецкіх вольнасцей у Польшчы і абяцанне гэтых жа вольнасцей і для шляхты княства пасля уніі
3)Абяцанне караля, што саюз дзвюх дзяржаў будзе заснаваны на “міласці” і братэрскім узаемаразуменнем
4)Абвяшчэнне Ж. Аугуста, што дзякуючы уніі шляхта атрымае дапамогу ў Лівонскай вайне
Значны ўклад ВКЛ да Польшчы адыграл Ватыкан (некалькі гадоў). 10 студзеня 1563 у Любліне адкрыўся агульны сейм Польшчы і ВКЛ.
17. Дзяржаўна-прававое становішча вкл у Рэчы Паспалітай. Пачатак паланізацыі сацыяльных вярхоў беларускага грамадства.
ВКЛ вымушана было прыняць многія з польскіх умоў аб'яднання дзвюх дзяржаў. Вышэйшым агульным органам улады станавіўся сойм, які мог збірацца толькі на тэрыторыі Польшчы. Кіраўнік саюза дзяржаў, якога маглі выбіраць феадалы Польшчы і ВКЛ, таксама быў агульным.. Асобнымі
Асобнымі ў ВКЛ і Польшчы захоўваліся:
— адміністрацыйны апарат;
— заканадаўства (у ВКЛ яно было прадстаўлена Статутам 1588 г.);
— судовая арганізацыя;
— войска;
— тытул (захоўваліся афіцыйныя назвы дзяржаў пры існаванні агульнай назвы Рэч Паспалітая);
— пячатка з сімвалам дзяржавы (у ВКЛ — выява «Пагоні»);
— мова афіцыйнага справаводства.
Адбываецца пераход шляхты ў прывіліяванае каталіцтва. Берасцейская царкоўная унія 1596г з мэтаю акаталічвання простага насельніцтва.
18. Асаблівасці складвання канфесійных адносін на тэрыторыі Беларусі ў XVI- XVIII стст. Роля уніяцтва ў гісторыі беларускага народа.
З сярэдзіны XVI у. у Беларусі і Літве распаўсюджваецца рэфармацыйны рух. Хутка знаходзіць сабе прыхільнікаў пратэстанцызм, для якога былі характэрныя адмова ад складанай царкоўнай іерархіі, спрошчаны культ і г.д. Пратэстанцызмам успрынялі ў асноўным магнаты (Радивилы, Сапегі, Глебавічы і інш.). З дапамогай пратэстанскай веры яны жадалі захаваць незалежнасць ВКЛ -ад каталіцкай Польшчы,
Найбольшае распаўсюджванне атрымаў каль-винизм.
Рэфармацыя спрыяла актывізацыі духоўнай ... :^ жыцці грамадства, развіццю асветы, распаўсюджванню гуманістычных ідэй, пашырэнню кантактаў з іншымі народамі. Але такога размаху і падтрымкі, як у Заходняй Еўропе, Рэфармация на Беларусі не атрымала.. Кіравальныя кругі Рэчы паспалітай сталі аказваць усё большую падтрымку контррэфармацыі, у пёр-вую чарга езуітам - чальцам каталіцкага манаскага ордэна. Да канца XVII у. контр-рвформация перамагла.
Берасцейская вунія - гэта пагадненне, падпісанае ў кастрычніку 1596 года на царкоўным саборы ў Берасці паміж найвышэйшымі праваслаўнымі і каталіцкімі герархамі Вялікага Княства Літоўскага.
Галоўная прычына, дзеля якой праваслаўная і каталіцкая цэрквы Вялікага Княства імкнуліся да ўз'яднання, - агульная патрэба супрацьстаяць даволі моцнаму на той час рэфармацыйнаму руху, які прыкметна ўплываў на жыццё вернікаў. Беларуская праваслаўная царква імкнулася да вуніі з каталіцкаю яшчэ й таму, што над ёю паўстала пагроза з боку ўтворанай у 1589 годзе Маскоўскай патрыярхіі, што абвясціла сябе пераемніцай улады Канстанцінопаля.
Урад Вялікага Княства гэтаксама падтрымліваў ідэю царкоўнай вуніі, бо разлічваў праз яе дасягнуць спакою ў гаспадарстве, спыніць нарастанне канфліктаў на рэлігійнай глебе.
Паводле ўмоваў прызнавалася выключная ўлада папы рымскага. Разам з тым у праваслаўнай царкве Княства захоўвалася ўсходняе грэцка-візантыйскае набажэнства і рытуалы, заставаліся непарушнымі ўсе зямельныя ўладанні, у царкоўнай практыцы па-ранейшаму прадугледжвалася карыстанне старым юліянскім календаром.
Пазней на працягу ХVІІ стагоддзя амаль усе праваслаўныя жыхары Вялікага Княства схіліліся да вуніяцтва.
Да вуніяцтва людзей цягнула яго ўвага да мясцовых нацыянальна-культурных традыцый, шырокае выкарыстанне ў рэлігійным жыцці, асабліва ў часе казанняў, беларускай мовы. Існавала вялікая вуніяцкая літаратура на беларускай мове: творы Іпата Пацея, Язэпа Руцкага, Язафата Кунцэвіча. У вуніяцкіх друкарнях - Віленскай і Супраслеўскай - друкаваліся шматлікія богаслужбовыя кнігі. Вуніяцкія манастыры, якіх у ХVІІІ стагоддзі налічвалася блізу 90, з'яўляліся буйнымі асяродкамі нашае старадаўнае культуры.
Вуніяты ў адрозненне ад беларусаў праваслаўнай і каталіцкай канфесіяў былі найбольш устойлівыя і да паланізацыі, і да русіфікацыі. Гэта добра ведалі ўрадавы Сінод і афіцыйныя ўлады Расейскай імперыі. Таму, калі на парадак дня была пастаўлена суцэльная русіфікацыя карэннага насельніцтва акупаванай Беларусі, яны ў першую чаргу намерыліся нанесці смяротны ўдар па вуніятах. Пачалі са схілення ў праваслаўную веру сама высокіх кіраўнікоў вуніяцкай рэлігіі. І не памыліліся. У лютым 1839 года тыя падпісалі акт аб «уз'яднанні» беларускай вуніяцкай царквы з расейскай праваслаўнай. Шматлікія культурныя каштоўнасці, кананічная літаратура вуніяцкай царквы сталі аб'ектам вынішчэння, ахвяраю агню.
Вернікі з абурэннем сустрэлі вестку аб далучэнні да праваслаўя, яны не жадалі маліцца паводле яго правілаў і яшчэ доўга трымаліся сваіх былых царкоўных рытуалаў. Асабліва не пагаджаліся, што ў часе літургіі гучала малазразумелая для іх царкоўнаславянская мова, а казанні выконваліся па-расейску. Значная частка (больш за мільён) вуніятаў, незадаволеных учыненым гвалтам, добраахвотна далучылася да каталіцкай рэлігіі.