- •Фармацыйны і цывілізацыйны падыходы да вывучэння гісторыі. Перыядызацыя сусветнай гісторыі.
- •Асноўныя этапы развіцця Беларусі ў кантэксце еўрапейскай і сусветнай гісторыі. Перыядызацыя курса гісторыі Беларусі.
- •Перадумовы рассялення і гаспадарчай дзейнасці першабытных людзей на тэрыторыі Беларусі. Гаспадарчая дзейнасць людзей на тэрыторыі Беларусі ў першабытную эпоху.
- •Рэлігійныя вераванні старажытных беларусаў, іх адлюстраванне ў міфалагічных вобразах. Культура старажытнай Беларусі.
- •Першыя цывілізацыі. Антычная цывілізацыя, яе роля ў гісторыі.
- •Асноўныя этапы этнічнай гісторыі Беларусі. Балты, славяне, іх роля ў этнагенезе беларусаў.
- •7. Станаўленне феадалізму ў Еўропе ( у кантэксце сярэднявечнай цывілізацыі). Асноўныя рысы феадальнага спосабу вытворчасці
- •Пачатак пераходу да класавага грамадства і ўзнікненне раннефеадальных дзяржаўных утварэнняў усходніх славян. Кіеўская Русь.
- •9. Полацкае княства - выток беларускай дзяржаўнасці.
- •10. Пераварот у духоўным жыцці ўсходніх славян з прыняццем хрысціянства. Культура Беларусі іх-хііі стст.
- •11. Утварэнне Вялікага княства Літоўскага, Рускага, Жамойцкага. Роля ўсходнеславянскіх зямель у працэсе дзяржаўнага будаўніцтва ў вкл.
- •12. Рост Вялікага княства Літоўскага ў геаграфічнай і палітычнай прасторы. Барацьба супраць агрэсіі крыжакоў, набегаў ардынцаў, суперніцтва паміж Вялікім княствам Маскоўскім і Вялікім
- •13. Эвалюцыя сацыяльна-эканамічных адносін на тэрыторыі Беларусі ў кантэксце аграрна-рамеснай цывілізацыі.
- •14. Адраджэнне і Рэфармацыя ў Еўропе.Рэнесанс і рэфармацыйны рух у вкл.
- •15. Асноўныя дасягненні беларускай культуры. Роль і месца культуры Беларусі ў еўрапейскім культурна-цывілізацыйным працэсе.
- •16. Барацьба за гегемонію ва Усходняй Еўропе. Утварэнне Рэчы Паспалітай.
- •17. Дзяржаўна-прававое становішча вкл у Рэчы Паспалітай. Пачатак паланізацыі сацыяльных вярхоў беларускага грамадства.
- •18. Асаблівасці складвання канфесійных адносін на тэрыторыі Беларусі ў XVI- XVIII стст. Роля уніяцтва ў гісторыі беларускага народа.
- •19. Рэч Паспалітая ў еўрапейскай геапалітыцы. Падзелы Рэчы Паспалітай
- •20. Фармаванне перадіндустрыяльнай цывілізацыі. Зацвярджэнне капіталізму як грамадска-эканамічнай фармацыі.
- •21. Фармаванне індустрыяльнай цывілізацыі ў Еўропе і Амерыцы.
- •22. Расійскі шлях палітычнай мадэрнізацыі. Саслоўная, нацыянальная, канфесійная палітыка Расіі ў беларускіх губерніях.
- •24. Буржуазныя рэформы 60-70-х гадоў хіХст., асаблівасці іх правядзення на Беларусі. Станаўленне індустрыяльнага грамадства на Беларусі.
- •24. Разлажэнне феадалізму і зараджэнне капіталістычных адносін на бел землях у першай палове 19 ст. Перадумовы і наступствы сялянскай рэформы 1861г на б. См. Вопрос 23 (там то же самое)
- •26. Асаблівасці працэсу станаўлення і развіцця капіталістычных адносін у сельскай гаспадарцы і прамысловасці Беларусі ў парэформенны час.
- •27. Пачатак Беларускага нацыянальнага Адраджэння. Афармленне беларускай нацыянальнай ідэі і фарміраванне беларускай нацыі.
- •28. Барацьба палітычных партый Беларусі за выбар шляхоў грамадскага развіцця (1917г.)- Мэты і задачы беларускага палітычнага руху.
- •29. Абвяшчэнне бнр, яе гістарычнае месца.
- •30. Утварэнне бсср, яе дзяржаўна-прававы статус.
- •31. Усталяванне савецкай грамадска-палітычнай сістэмы ў бсср і яе асноўныя характарыстыкі..
- •32. Беларусь у гады замежнай ваеннай інтэрвенцыі і грамадзянскай вайны. Палітыка "ваеннага камунізму". Перадумовы нэПа.
- •33. Нацыянальна-дзяржаўнае будаўніцтва ў Беларусі ў 1920-1926 гг.
- •35. Асаблівасці здзяйснення індустрыялізацыі і калектывізацыі ў бсср.
- •36. Станаўленне і развіццё савецкай беларускай культуры. Палітыка беларусізацыі
- •37. Фарміраванне адміністрацыйна-каманднай эканомікі і аўтарытарна-таталітарнага рэжыму ў бсср.
- •38. Грамадска-палітычнае, эканамічнае, нацыянальна-культурнае становішча Заходняй Беларусі ў складзе Польскай дзяржавы.
- •39. Пачатак Другой сусветнай вайны. Уз'яднанне Заходняй Беларусі з бсср.
- •40. Пачатак Вялікай Айчыннай вайны. Захоп Беларусі гітлераўскімі войскамі.
- •41.Нямецкі акупацыйны рэжым на Беларусі ў гады Вялікай Айчыннай вайны.
- •Партызанскі рух і падпольная барацьба на Беларусі ў гады Вялікай Айчыннай вайны. Вызваленне Беларусі. Вынікі вайны для беларускага народа і яго ўклад у перамогу над фашызмам.
- •43. Спецыфіка сацыяльна-эканамічнага і палітычнага развіцця бсср ў першае пасляваеннае дзесяцігоддзе (1944 - 1954 гг).
- •45. Эканоміка Беларусі ў 70-я - першай палове 80-х гадоў. Прычыны паступовага запавольвання тэмпаў эканамічнага росту і ўзнікнення цяжкасцей у сацыяльнай сферы.
- •46. Складанасці і супярэчнасці культурнага развіцця Беларусі ў пасляваенны час. Асноўныя дасягненні беларускай мастацкай культуры, адукацыі, навукі ў 1960-я-1980-ягады.
- •47. Змены ў сістэме міжнародных адносін на мяжы XX - XXI стст. Стварэнне перадумоў для пабудовы постканфрантацыйнага свету.
- •48. Спробы мадэрнізацыі савецкай грамадска-палітычнай сістэмы падчас палітыкі перабудовы. Прычыны крызісу і распаду ссср.
- •49. Абвяшчэнне Рэспублікі Беларусь. Заканадаўча-прававое афармленне і шляхі далейшага ўмацавання яе дзяржаўнага суверэнітэту.
- •50. Нацыянальна-культурнае адраджэнне канца хХст. Далейшае фарміраванне беларускай нацыянальнай ідэі і роля гэтага працэсу ва ўмацаванні дзяржаўнага суверэнітэту.
- •51.Першыя спробы перабудовы эканомікі, прычыны іх правалу (1985-1990 гг). Прычыны крызісу савецкай эканамічнай сістэмы.
- •52. Пошук шляхоў пераходу да рыначнай эканомікі. Распрацоўка нацыянальнай стратэгіі ўстойлівага эканамічнага развіцця краіны.
13. Эвалюцыя сацыяльна-эканамічных адносін на тэрыторыі Беларусі ў кантэксце аграрна-рамеснай цывілізацыі.
Паступова ўся зямля ў ВКЛ падзялілася на катэгорыі ў залежнасці ад таго ці іншага ўладальніка: дзяржаўную, прыватнауласніцкую і царкоўную. Разам з тым сяляне падзяляліся на катыгорыі ў аднапеднасці са сваім маемасным і падатным становішчам.
Поўнай уласнасцю феадалаў была чэлядзь нявольная. Яна не мела сваёў уласнай гаспадаркі і жыла пры двары феадала. Акрамя працы на полі чэлядзь выконвала і інш. ф-цыі ў гаспадарцы: апрацоўвала агароды, сады, пасвіла статкі. За працу давалі месяцыну хлебам.
Асноўную частку сялян складалі цяглыя сяляне. Яны мелі меньшую ступень асабітсай залежасці ад уладальніка, карысталіся зямельнымі надзеламі.
За карыстанне зямлей сяляне былі плаціць уласніку пэўную рэнту. Формы рэнты былі розныя: адработачная, граўшовая, прадуктовая. Адработачная рэнта – паншчыная. Часцей за ўсе гэта былі палявыя работы. Некаторая частка сялянства ў якасці асноўнай павіннасці абкладалася чыншам-грашовую форму рэнты. Разам з паншчына і чыншам сяляне выконвалі і дадатковыя: талокі-агульныя сезонныя рабочыя работы, гвалты, ці згоны-агульныя тэрміновыя асновы.
Цяглыя сяляне падзяляліся на “пахожых”і “непахожых”. Цяглыя сяляне мелі права пераходу ад аднаго ўладара да другога
Людзі служэбныя, ці служкі, складалі трэцюю катэгорыю. Па сваім эканам. становішчы яны былі блізкія да цяглавага сялянства. яны таксама былі землекарыстальнікамі, сядзелі на сваіх вотчынах. Але ад сялян яны адрозніваліся сваёй асаблівай службай. Галоўнай іх павіннасцю была вясковая служба. Аграрная рэформа 1529г канчаткова замацавала сялян за зямлёй - была створана так званая фольваркава-паншчынная сістэма - другое выданне прыгоніцтва.
Жыгімонт 2 Аўгуст у 1557г. абвясціў аб правядзенні ў дзярж. землях рэформы, якая ўвайшла ў гісторыю пад назвай “валочная памера”. Уся зямля падзялялася на роўныя надзелы, валокі, памерам 21.3 га. Лепшыя землі забіралі княжацкія фальваркі, у якіх сяляне адбывалі паншчыну. У выніку валочнай памеры прыбыткі феадалаў ад маенткаў значна выраслі. Сялян стала можна прадаваць, мяняць, аддаваць у якасці закладу як усю сям’ю, так і асобных яе членаў. У зах. і цэнт. Б. ажыццяўленне рэформы прывяло да змены абшчыннага землекарыстання падворным.
У 14-16ст. адбываецца значны рост гарадоў і гарадскога насельніцтва. Гарады былі цэнтрамі рамяства і гандлю. Найбольш буйнымі гарадамі на тэрыторыі Б. з’яўляліся Полацк, Магілёў, Віцебск, Мінск, Брэст, Слуцк. Раслі і паселішчы гарадскога тыпы-мястэчкі. Каля 40% усіх гарадоў былі прыватнаўласніцкімі. Разам з прыватнауласнымі былі і дзяржаўныя гарады. Іх насельніцтва лічылася вольным. Прыватныя ўладанні ў вялкакняжацкіх гарадах атрымалі назву “юрыдык”.
З ростам гарадоў гараджане імкнуліся пазбавіцца ад феадальнай залежнасці і атрымаць свабоду, а таксама права на самакіраванне. Феадальная залежнасць перашкаджала развіваць гарадскія промыслы і гандаль. Таму з канца 14ст. літоўскія князі сталі дараваць гарадам права на самакіраванне, названае магдэбурскім.
Насельніцтва гарадоў фарміравалася за кошт беглых сялян, а таксама з рамеснікаў, пераселеных феадаламі ў горад. Сярод жыхароў гарадоў каля 80% былі беларусы. Тут жылі таксама рускія, украінцы, літоўцы, яўрэі, палякі, татары, немцы.