Uchebnik-latinskogo

3Miserēre meī, Deus, secundum magnam misericordiam Tuam et secundum multitūd nem miserātiōnum Tuārum dēlē inīquitātem meam. 4Amplius lavā mē ab inīquitāte meā et ā peccātō meō mundā mē. 5Quōniam inīquitātem meam egō cognōscō, et peccātum meum contrā mē est semper. 6Tibī sōlī peccāvī et malum cōram Tē fēcī, ut iūstificēris in sermōn bus Tuīs et vincās, cum iūdicāris. 7Ecce enim in inīquitāt bus conceptus sum, et in peccātis concēpit mē māter mea. 8Ecce enim vēritātem dīlēxistī, incerta et occulta sapientiae Tuae manifestāstī mihī. 9Aspargēs mē hysōpō, et mundābor; lavābis mē, et super nivem dealbābor. 10Audituī meō dabis gaudium et laetitiam, exultābunt ossa humiliāta. 11Averte faciem Tuam ā peccātīs meīs et omnēs inīquitātēs meās dēlē. 12Cor mundum creā in mē, Deus, et spir tum rēctum innovā in viscer bus meīs. 13Nē prōiciās mē ā faciē Tuā et Spir tum Sānctum Tuum nē auf rās ā mē. 14Redde mihī laetitiam salutāris Tuī et Spir tū prīncipālī cōnfirmā mē. 15Docēbō inīquōs viās Tuās, et impiī ad Tē convertentur. 16Līb rā mē dē sanguin bus, Deus, Deus, salūtis meae, exultābit lingua mea iūstitiam Tuam. 17Dom ne, labia mea aperiēs, et ōs meum adnuntiābit laudem Tuam. 18Quōniam sī voluissēs sacrificium, dedissem ut que; holocaustīs nōn delectāb ris. 19Sacrificium Deō spir tus contribulātus; cor contrītum et humiliātum Deus nōn spernet. 20Benigne fac, Dom ne, in bonā voluntāte Tuā Sion et aedificentur murī Hierusălem. 21Tunc acceptābis sacrificium iūstitiae, oblātiōnēs et holocausta; tunc inpōnent super altāre Tuum vit lōs.

PSALMUS NŌNĀGĒSĬMUS

1Laus cant cī David

Quī hab tat in adiūtōriō Altiss mī, in prōtectiōne Deī caelī commorāb tur. 2Dīcet Dom nō: “Susceptor meus es Tū et refugium meum, Deus meus, spērābō in Eum!” 3Quōniam Ipse līberābit mē dē laqueō venantium et ā verbō asp rō; 4in scap līs Suīs obumbrābit tē et sub pinnīs Eius spērābis; scūtō circumdābit tē vēr tās Eius. 5Nōn timēbis ā timōre nocturnō, ā sagittā volante in diē, 6ā negōtiō perambulante in ten brīs, ab incursū et daemoniō meridiānō. 7Cadent ā lat re Tuō mīlle et decem mīlia ā dextrīs Tuīs, ad Tē autem nōn adpropinquābit. 8Vērumtămen oc līs Tuīs cōnsiderābis et retribūtiōnem peccātōrum vidēbis. 9“Quōniam Tū, Dom ne, spēs mea”; Altiss mum posuistī refugium tuum. 10Nōn accēdent ad tē mala, et flagellum nōn adpropinquābit tabernac lō tuō. 11Quōniam ang līs Suīs mandābit dē tē, ut custōdiant tē in omn bus viīs tuīs. 12In man bus portābunt tē, nē forte offendās ad lap dem pedem tuum. 13Super asp dem et basiliscum ambulābis et conculcābis leōnem et dracōnem. 14“Quōniam in Mē spērāvit et līberābō eum; prōt gam eum, quia cognōvit nōmen Meum. 15Clāmābit ad Mē, et exaudiam eum; cum ipsō sum in tribulātiōne; ēripiam eum et clārificābō eum; 16longitūd ne diērum replēbō eum et ostendam illī salūtāre Meum”.

SĀNCTUS

Sānctus, sānctus, sānctus Dom nus Deus Sabaoth. Plēnī sunt caelī et terra glōriā Tuā. Hosanna in excelsīs, benedictus, Quī venit in nōm ne Dom nī. Hosanna in excelsīs.

Sānctus, sānctus, sānctus Dom nus exercituum, plēna est omnis terra glōriā Deī. Dīrigātur, Dom ne, ōrātiō mea.

Inclīnā cor meum, Deus, in testimōnia Tua. Egō dīxī: Dom ne, miserēre meī. Sānā an mam meam, quia peccāvī Tibī.

Dom ne, exaudī ōrātiōnem meam, et clāmor meus ad Tē veniat.

201

Grātiam Tuam quaes mus, Dom ne, ment bus nostrīs īnfunde: ut quī, Ang lō nuntiante, Chrīstī Fīliī Tuī incarnātiōnem cognōv mus; per passiōnem Eius et crūcem, ad resurrēctiōnis glōriam perdūcāmur. Per Eumdem Chrīstum Dom num nostrum. Amēn.

Dīvīnum auxilium maneat semper nōbīscum.

Dom ne labia mea aperiēs et ōs meum adnuntiābit laudem Tuam. Deus, in adiūtōrium meum intende. Dom ne, ad adiuvandum mē festīnā.

Mundī Redemptor, quaes mus Tū probra nostra dīluās, nōbīsque largus comm da vītae perennis cōnf rās. Praestā, Pater piiss me, Patrīque compar Ūn ce, cum Spir tū Paraclētō rēgnāns per omne saec lum. Amēn.

Dom nus rēgnāvit, decōre indūtus est. Indūtus est Dom nus fortitūd ne et praecīnxit Sē virtūte.

Benedīcat et custōdiat nōs omnip tēns et miser cors Dom nus, Pater, et Fīlius, et Spir tus Sānctus. Amēn.

In manūs Tuās, Dom ne, commendō spir tum meum.

NUNC DĪMITTIS

Nunc dīmittis servum Tuum, Dom ne, secundum verbum Tuum in pāce, quia vīdērunt oc lī meī salūtāre Tuum, quod parāstī ante faciem omnium populōrum, lūmen ad revelātiōnem gentium et glōriam plēbis Tuae Isrāhel.

CHRĪSTUS RESURRĒXIT

Chrīstus resurrēxit ē mortuīs, morte mortem calcāvit et ent bus in sepulchrīs vītam dōnāvit.

GLŌRIA (GLŌRIFICĀTIŌ GRANDIS)

Glōria in excelsīs Deō, et in terrā pāx, homin bus benevolentia.

Laudāmus Tē, benedīc mus Tē, adōrāmus Tē, glōrificāmus Tē, grātiās ag mus Tibī propter magnam glōriam Tuam, Dom ne Deus, Rēx caelestis, Deus Pater Omnip tēns, Dom ne Fīlī Ūnigen te Iesū Chrīste, et Sāncte Spir tus.

Dom ne Deus, Āgne Deī, Fīlī Patris, Quī tollis peccāta mundī, miserēre nostrī; Quī tollis peccāta mundī, susc pe dēprecātiōnem nostram; Quī sedēs ad dextram Patris, miserēre nostrī, quoniam Tū sōlus Sānctus, Tū sōlus Dom nus, Iesus Chrīstus in glōriā Deī Patris. Amen.

Hymnus sānctī Ambrosiī (340-397)

Tē Deum laudāmus, Tē Dom num cōnfitēmur; Tē aeternum Patrem omnis terra venerātur;

Tibī omnēs ang lī, Tibī caelī et ūniversae potestātēs, Tibī Cher bim et Serăphim incessab lī vōce prōclāmant:

Sānctus, sānctus, sānctus Dom nus Deus Sabaoth, Plēnī sunt caelī et terra maiestātis glōriae Tuae. Tē glōriōsus apostolōrum chorus,

Tē prophētārum laudab lis num rus,

Tē martyrum candidātus laudat exerc tus,

Tē per orbem ferrārum sāncta cōnfitētur Ecclēsia: Patrem immēnsae maiestātis,

Venerandum Tuum vērum et ūn cum Fīlium,

202

Sānctum quoque Paraclētum Spir tum. Tū, Rēx glōriae Chrīste,

Tū Patris sempiternus es Fīlius,

Tū ad līberandum susceptūrus hom nem nōn horruistī Virg nis ut rum, Tū, dēvictō mortis aculeō, aperuistī crēdent bus rēgna caelōrum,

Tū ad dextram Deī sedēs in glōriā Patris, Iūdex crēd ris esse ventūrus.

Tē ergō quaes mus, Tuīs fam līs subv nī, quōs pretiōsō sangu ne redēmistī, Aeternā fac cum sānctīs in glōriā numerārī,

Salvum fac pop lum Tuum, Dom ne, et benedīc hereditātī Tuae, Et rēge eōs, et extolle illōs usque in aeternum.

Per sing lōs diēs benedīc mus Tē

Et laudāmus nōmen Tuum in saec lum et in saec lum saec lī. Dignāre, Dom ne, diē istō sine peccātō nōs custōdīre. Miserēre nostrī, Dom ne, miserēre nostrī.

Fiat misericordia Tua, Dom ne, super nōs, quemadm dum sperāv mus in Tē. In Tē, Dom ne, sperāvī — nōn cōnfundar in aeternum. Amen.

ORATIONES ALIAE

Avē, Marīa

Avē, Marīa, grātiā plēna, Dom nus Tēcum. Benedicta Tū in mulier bus et benedictus fructus ventris Tuī Iesus. Sāncta Marīa, Māter Deī, ōrā prō nōbīs peccātōr bus nunc et in hōrā mortis nostrae. Amēn.

Avē, Rēgīna caelōrum. Avē, Dom na angelōrum. Salvē, Radīx, salvē, Porta, ex quā mundō lūx est orta. Gaudē, Virgō glōriōsa, super omnēs speciōsa; valē, ō valdē decōra, et prō nōbīs exōrā. Dignāre mē laudāre Tē, Virgō sacrāta. Dā mihī virtūtem contrā hostēs Tuōs. Rēgīna coelī, laetāre, alleluia. Gaudē et laetāre, Virgō Marīa, alleluia.

Salvē, Rēgīna, Māter misericordiae, vīta, dulcēdō, et spēs nostra, salvē. Ad Tē clāmāmus, exs lēs fīliī Hevae, ad Tē suspīrāmus gementēs et flentēs in hāc lacrymārum valle. Eia ergō, Advocāta nostra, illōs Tuōs misericordēs oc lōs ad nōs converte. Et Iesum, benedictum fructum ventris Tuī, nōbīs post hoc exsilium ostende. Ō clēmēns, ō pia, ō dulcis Virgō Marīa. Ōrā prō nōbīs, sāncta Deī Gen trīx, ut dignī efficiāmur prōmissiōn bus Chrīstī.

Deīpăra Virgō

Deīpăra Virgō, āve, grātiā plēna Marīa, Dom nus Tēcum! Benedicta Tū in mulier bus, et benedictus fructus ventris Tuī, quia Salvātōrem peperistī animārum nostrārum.

Sub Tuum praesidium

Sub Tuum praesidium cōnfug mus, sāncta Deī gen trīx, nostrās dēprecātiōnēs nē dēspiciās in necessitāt bus nostrīs, et ā perīc līs cūnctīs līb rā nōs semper, glōriōsa et benedicta.

Sub Tuam misericordiam

Sub Tuam misericordiam cōnfug mus, Deīpăra Virgō, nostrās dēprecātiōnēs nē dēspiciās in dolōr bus nostrīs, sed ā perīc līs līb rā nōs, ūna puriss ma et benedicta.

203

Cantĭcum Deīpărae

Magnif cat an ma Mea Dom num, et exultāvit spir tus Meus in Deō salūtārī Meō. Quia respēxit humilitātem Ancillae Suae: Ecce enim ex hōc1 beātam Mē dīcent omnēs

generātiōnēs.

Quia fēcit Mihī magna, Quī potēns est et sānctum nōmen Eius. Et misericordia Eius in prōgeniēs et prōgeniēs timent bus Eum.

Fēcit potentiam in brachiō Suō, dispersit superbōs mente cordis suī. Dēposuit potentēs dē sede et exaltāvit hum lēs.

Esurientēs implēvit bonīs et dīv tēs dīmīsit inānēs Suscēpit Isrāhel puerum Suum memorārī misericordiae.

Sicut locūtus est ad patrēs nostrōs, Abrăham, et sēm nī eius in saec la (Lc. 1, 46-55). Post partum, Virgō, inviolāta permānsistī. Deī Gen trīx, intercēde prō nōbīs.

Sānctus Aurelius Augustīnus (354-430)

Cōnfessiōnēs. Lib. IX.

Cap. 1. Ō Dom ne, egō servus Tuus, egō servus Tuus, et fīlius ancillae Tuae; disrūpistī vinc la mea, Tibī sacrificābō sacrificium laudis (Ps 115, 16-17). Gaudet Tē cor meum, et lingua mea, et omnia ossa mea dicant: Dom ne, quis sim lis Tibī? Dicant, et responde mihī, et dīc an mae meae: Salūs tua Egō sum (Ps 34, 3, 10). Quis egō et quālis egō? Quid nōn malī aut facta mea, aut sī nōn facta, dicta mea, aut sī nōn dicta, voluntās mea fuit? Tū autem, Dom ne, bonus et miser cors, et dext ra Tua respiciēns prōfunditātem mortis meae, et ā fundō cordis meī exhauriēns abyssum corruptiōnis. Et hoc erat tōtum: nolle quod volēbam, et velle quod volēbās. Sed ubī erat tam annōsō temp re, et dē quō īmō altōque sēcrētō ēvocātum est in momentō līb rum arbitrium meum, quō subd rem cervīcem lēnī iugō Tuō, et um rōs levī sarc nae Tuae (Mt 11, 29), Chrīste Iesū, adiūtor meus, et redemptor meus? Quam suave mihī sub to factum est, carēre suavitāt bus nūgārum, et quās amitt re metus fu rat, iam dīmitt re gaudium erat! Ēiciēbas enim eās ā mē, vēra Tū et summa suav tās ēiciēbās, et intrābās prō eīs, omnī voluptāte dulcior, sed nōn carnī et sangu nī; omnī lūce clārior, sed omnī sēcrētō interior; omnī honōre sublīmior, sed nōn sublīm bus in sē. Iam līber erat an mus meus ā cūrīs mordāc bus ambiendī, et acquīrendī, et volutandī, atque scalpendī scabiem libīd num: et garriēbam Tibī, clāritātī meae, et dīvitiīs meīs, et salūtī meae, Dom nō Deō meō.

Sānctus Le ō Magnus, Papa Rōmānus (395-461)

Sermō ūnus et vīcēsĭmus.

In Nātivitāte Domĭnī nostrī

Iesū Chrīstī, prīmus.

Cap. 1.

Salvātor noster, dīlectiss mī, hodiē nātus est, gaudeāmus. Neque enim locum fas est ibī esse trīstitiae, ubī nātālis est vītae; quae cōnsumptō mortālitātis timōre, nōbīs ing rit dē prōmissā aeternitāte laetitiam. Nēmō ab huius alacritātis participatiōne sēcern tur, ūna

1 Scil. ex hōc tempŏre.

204

cūnctīs laetitiae commūnis est ratiō, quia Dom nus noster, peccātī mortisque dēstructor, sicut nūllum ā reātū līberum rep rit, ita līberandīs omn bus venit. Exsultet sānctus, quia propinquat ad palmam. Gaudeat peccātor, quia invītātur ad veniam. Animētur gentīlis, quia vocātur ad vītam. Deī namque Fīlius secundum plēnitūd nem temp ris, quam dīvīnī cōnsiliī īnscrūtāb lis altitūdō disposuit, reconciliandam auctōrī suō nātūram gen ris assūmpsit humānī, ut inventor mortis diab lus, per ipsam quam vīc rat vincerētur. In quō cōnflictū prō nōbīs in tō, magnō et mīrāb lī aequitātis iūre certātum est: dum omnip tēns Dom nus cum saeviss mō hoste, nōn in suā maiestāte, sed in nostrā congred tur humilitāte, obiiciēns eī eandem fōrmam eandemque nātūram, mortālitātis quidem nostrae partic pem, sed peccātī tōtīus expertem. Aliēnum quippe ab hāc nātīvitāte est, quod dē omn bus leg tur:

Nēmō mundus ā sorde, nec īnfāns, cuius est ūnīus diēī vīta super terram. Nihil ergō in istam singulārem nātīvitātem dē carnis concupīscentiā trānsīvit, nihil dē peccātī lege mānāvit. Virgō rēgia David cae stirpis ēlig tur, quae sacrō gravidanda fētū dīvīnam humānamque prōlem prius concip ret mente quam corp re. Et nē supernī ignāra cōnsiliī ad inūsitātōs pavēret effectūs, quod in Eā operandum erat ā Spir tū Sānctō, colloquiō discit angel cō. Nec damnum crēdit pudōris, Deī Gen trīx mox futūra. Cūr enim dē conceptiōnis novitāte dēspēret, Cuī efficientia dē Altiss mī virtūte prōmitt tur? Cōnfirmātur crēdentis fidēs etiam praeeuntis attestātiōne mīrāc lī, donātūrque Elizăbeth inopīnāta fēcund tās, ut Quī conceptum ded rat ster lī, datūrus nōn dubitārētur et Virg nī.

Cap. 2

Verbum ig tur Deī, Deus, Fīlius Deī, Quī in prīncipiō erat apud Deum, per Quem facta sunt omnia, et sine Quō factum est nihil, propter līberandum ab aeternā morte hom nem, factus est homō: ita Sē ad susceptiōnem humilitātis nostrae sine dīminūtiōne Suae maiestātis inclīnāns, ut manēns quod erat, assūmēnsque quod nōn erat, vēram servī fōrmam et fōrmae in quā Deō Patrī est aequālis ūnīret, et tantō foed re utramque cōnser ret, ut nec īnferiōrem cōnsūm ret glōrificātiō, nec superiōrem minu ret assumptiō. Salva ig tur proprietāte utrīusque substantiae, et in ūnam coeunte persōnam, suscip tur ā maiestāte humil tās, ā virtūte īnfirm tās, ab aeternitāte mortāl tās, et ad dēpendendum nostrae conditiōnis dēb tum, nātūra inviolāb lis nātūrae est ūnīta passib lī, Deusque vērus et homō vērus, in ūnitātem Dom nī temperātur; ut quod nostrīs remediīs congruēbat, ūnus atque idem Deī hominumque mediātor, et morī posset ex ūnō, et resurg re posset ex alt rō. Mer tō ig tur virgineae integritātī nihil corruptiōnis int lit partus salūtis, quia custōdia fuit pudōris ēditiō vēritātis. Tālis ig tur, dīlectiss mī, nātīv tās decuit Deī virtūtem et Deī sapientiam, Chrīstum, quā nōbīs et humānitāte congru ret, et dīvīnitāte praecell ret. Nisi enim esset Deus vērus, nōn afferret remedium; nisi esset homō vērus, nōn praebēret exemplum. Ab exsultant bus ergō ang līs, nascente Dom nō, Glōria in excelsīs Deō can tur, et pāx in terrā bonae voluntātis homin bus nuntiātur. Vident enim caelestem Ierusălem ex omn bus mundī gent bus fabricārī, dē quō inēnārrāb lī dīvīnae pietātis op re quantum laetārī dēbet humil tās hom num, cum tantum gaudēbat sublīm tās angelōrum?

Cap. 3.

Agāmus ergō, dīlectiss mī, grātiās Deō Patrī, per Fīlium Eius, in Spir tū Sānctō, Quī propter multam misericordiam Suam, quā dīlēxit nōs, misertus est nostrī; et cum essēmus mortuī peccātīs convīvificāvit nōs in Chrīstō, ut essēmus in Ipsō nova creātūra novumque

205

figmentum. Dēpōnāmus ergō vet rem hom nem cum āct bus suīs, et adeptī participātiōnem generātiōnis Chrīstī, carnis renuntiēmus oper bus. Agnōsce, ō Chrīstiāne, dignitātem tuam, et dīvīnae cōnsors factus nātūrae, nōlī in vet rem vīlitātem dēgen rī conversātiōne redīre. Mementō, Cuius cap tis et Cuius corp ris sīs membrum. Reminīsc re quia ēr tus dē potestāte tenebrārum trānslātus es in Deī lūmen et rēgnum. Per baptismătis sacrāmentum Spir tūs Sānctī factus es templum; nōlī tantum habitātōrem pravīs dē tē āct bus effugāre, et diab lī tē it rum subiic re servitūtī, quia pretium tuum sanguis est Chrīstī, quia in vēritāte tē iūdicābit, Quī in misericordiā tē redēmit, Quī cum Patre et Spir tū Sānctō rēgnat in sēc la sēculōrum. Amen.

Thomas ā Kempīs (1380-1471)

Admonitiō spirituālis

Ab exteriōr bus pervenītur ad interiōra, ab īnferiōr bus ad superiōra, ā corporāl bus ad spirituālia. Paulātim prōf cit homō et hoc per cottidiāna exercitia. Et licet prīmō multa sint gravia, tamen in cōnsuetūd nem ducta, fiunt levia et sap da. Tria sunt omnī religiōsō necessāria, sine quibus nōn potest diū stāre in bonā vītā. Haec sunt ōrātiō, lectiō, operātiō. In istīs omnī diē sē exercēre dēbet et semper in al quō hōrum occupārī.

Ōrātiō

Ōrātiō illūm nat, ōrātiō purgat; ōrātiō cōnsōlātur, ōrātiō laetif cat, ōrātiō imp rat favōrem, ōrātiō all vat labōrem, ōrātiō nutrit dēvōtiōnem; ōrātiō praebet fīdūciam, ōrātiō expellit pigritiam; ōrātiō fugat daem nem, ōrātiō vincit temptātiōnem. Ōrātiō semper est necessāria sicut et grātia, sine quā vīv re spirituāl ter nōn poss mus. Melius est ōrāre quam leg re et in temp re suō utrumque est agendum.

Lectiō

Lectiō dēbet esse quasi ōrātiō. Lectiō ignōrantiam nostram ēr dit, dubia solvit, errōrem corr git, bonōs mōrēs īnstruit; facit cognōsc re vitia, hortātur ad virtūtēs, exc tat ad fervōrem, inc tit timōrem, coll git mentem, recreat fastidiōsum an mum. Et quia nōn potes continuē ōrāre vel leg re, dēbēs al quid ūt le exterius operāre. In quā operātiōne ōrātiō sit prior et sit fīnis omnium.

Operātiō

Operārī man bus bonum est corp rī, dēservit spirituī, aedificātiō est prox mī et reparātiō est sēnsūs nostrī. Et sī interdum pigrī sumus, tamen perseverantiā vinc mus. Ō quam dēvōtī fuērunt sānctī, quī sine intermissiōne ōrant; quam studiōsī, quī numquam sacrā lectiōne satiārī potuērunt; quam ferventēs, quī frangī labōr bus nōn potuērunt. Quī propter Deum sibī al quam violentiam facit, Deum sibī grātiam dat et cito in virum perfectum mūtātur. Cōnsuetūdō mala per bonam cōnsuetūd nem vinc tur, et bona cōnsuetūdō tandem in nātūram vert tur, ut quid prīmō fuit diffic le, posteā leve ac fac le sit.

Fragmenta Missae

Dom nus vōbīscum. Et cum spir tū tuō. Sursum corda.

Habēmus ad Dom num.

206

Grātiās agāmus Dom nō Deō nostrō. Dignum et iustum est.

Vērē dignum est Tibī grātiās ag re, vērē iūstum est Tē glōrificāre, Pater Sāncte, quia ūnus es Deus vīvus et vērus, Quī es ante saec la et permănēs in aeternum, inaccessib lem lūcem inhab tāns; sed et Quī ūnus bonus atque fōns vītae cūncta fēcistī, ut creātūrās Tuās benedictiōn bus adimplērēs multāsque laetificārēs Tuī lūm nis clāritāte.

Et ideō cōram Tē innum rae astant turbae angelōrum, quī diē ac nocte serviunt Tibī et, vultūs Tuī glōriam contemplantēs, Tē incessanter glōrif cant. Cum quibus et nōs et, per nostram vōcem, omnis quae sub caelo est creātūra nōmen Tuum in exsultātiōne cōnfitēmur, canentēs:

Sānctus, sānctus, sānctus Dom nus Deus Sabaoth. Plēnī sunt caelī et terra glōriā Tuā. Hosanna in excelsīs. Benedictus, Quī venit in nōm ne Dom nī. Hosanna in excelsīs.

Confitēmur Tibī, Pater Sāncte, quia magnus es et omnia op ra Tua in sapientiā et cāritāte fēcistī. Hom nem ad Tuam imāg nem condidistī, eīque commīsistī mundī cūram ūniversī, ut, Tibī sōlī Creātōrī serviēns, creātūrīs omn bus imperāret.

Et cum amīcitiam Tuam, nōn oboediēns, amīsisset, nōn eum dērelīquistī in mortis imperiō. Omn bus enim misericord ter subvēnistī, ut Tē quaerentēs invenīrent. Sed et foed ra plūriēs homin bus obtulistī eōsque per prophētās ērudistī in exspectātiōne salūtis. Et sīc, Pater Sāncte, mundum dīlēxistī, ut, complētā plēnitūd ne temp rum, Ūnigen tum Tuum nōbīs mitt rēs Salvātōrem. Quī, incarnātus dē Spir tū Sānctō et nātus ex Marīā Virg ne, in nostrā condiciōnis fōrmā est conversātus per omnia absque peccātō; salūtem evangelizāvit pauper bus, redemptiōnem captīvīs, maestīs corde laetitiam.

Ut Tuam vērō dispēnsātiōnem implēret, in mortem trād dit Sēmet Ipsum ac, resurgēns ā mortuīs, mortem dēstrūxit vītamque renovāvit.

Et, ut nōn amplius nōbīsmet ipsīs vīverēmus, sed Sibī Quī prō nōbīs mortuus est atque surrēxit, ā Tē, Pater, mīsit Spir tum Sānctum prīmitiās crēdent bus, Quī, opus Suum in mundō perficiēns, omnem sānctificātiōnem complēret.

207

Stābat Māter

Grātia Dom nī nostrī Iesū Chrīstī et cār tās Deī Patris et commūnicātiō Spir tūs Sanctī sit cum omn bus nōbīs. Amen.

208

ЛАТИНСКОРУССКИЙ СЛОВАРЬ