Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:
latyn_metodichka_1novaya.doc
Скачиваний:
417
Добавлен:
16.02.2016
Размер:
1.61 Mб
Скачать

Летоисчисление

У римлян велись списки консулов. Консулов избирали ежегодно, по два консула на год, и год обозначался именами тех консулов, которые выполняли свои обязанности (Marco Crasso et Gnaeo Pompejo consulibus – в консульство). С эпохи Августа (с 16 г. до н.э.) наряду с датировкой по консулам в употребление входит летоисчисление от предполагаемого года основания Рима (753 г. до н.э.) – ab Urbe condita (ab U.c.; a.u.c.) – от основания города. После падения Римской империи и с распространением христианства в Европе церковь приурочила летоисчисление к рождению Иисуса Христа, время которого определил в VI веке н.э. Dionysius Exiguus. Так возникло понятие «наша эра» – anno Domini = a.D. (в год господа).

Имена римских граждан

В классическое время имя римского гражданина обычно состояло из 3 компонентов:

1) Praenomen – личное имя, подобное нашему мужскому имени, писалось сокращенно (A. – Aulus, App. – Appius, D. – Decimus, Ser. – Servius);

2) Nomen (gentis) – родовое имя в форме прилагательного мужского рода на -ius (Tullius – Туллий=род Туллиев, Julius – Юлий=род Юлиев);

3) Cognomen – прозвище, данное некогда кому-либо из представителей рода, и ставшее названием ветви рода: Cicero – Цицерон, Caesar – Цезарь.

Женским именем была женская форма: дочь Цицерона – Tullia, дочь Цезаря – Julia. К имени первой дочери добавлялось Major, второй – Minor, третьей – Tertia и т.д.

ТЕКСТЫ ДЛЯ ДОМАШНЕГО ЧТЕНИЯ

(I семестр)

De ossibus

Complexus ossium corporis sceleton vocatur. Forma et magnitudine ossa diversa sunt: distinguimus ossa longa, lata, brevia. Tibia est os longum, scapula os latum, vertebra os breve. In ossibus distinguimus corpus ossis et extremitates. Ossa inter se ligamentis et cartilaginibus junguntur. In osse foramina nutritia sunt. Foramina nutritia ossium plerumque in corpore ossis et in extremitatibus locata sunt.

Sternum

Sternum e tribus partibus constat: parte superiore — manubrio, parte me­dia — corpore sterni, parte inferiore — processu xiphoideo. Manubrium habet in margine superiore incisuram jugularem. Margo inferior manubrii et margo superior corporis angulum sterni formant. In margine corporis sterni incisurae costales sunt.

Hepar

Hepar glandula maxima corporis humani est. Substantia hepatis mollis rubrofusca est. Hepar in cavo abdominalis sub diaphragmate locatur et secretioni bilis inservit. Illud in lobos duos impares dividitur: lobum dextrum majorem et lobum sinistrum minorem. Lobus sinister dextro tenuior est. In hepate facies tres distinguimus: faciem superiorem, inferiorem, posteriorem. Facies superior convexa, facies inferior concava sunt. In hepate margines duo sunt: margo anterior acutus, qui impressiones duas seu incisuras habet – incisuram vesicalem et umbilicalem, et margo posterior obtusus. Fel per ductum choledochum in intestinum duodenum intrat. Usus hepatis est, ut fel secernat.

De abdomine

Corpus hominis e capite, trunco et membris constat. Abdomen, trunci pars, inter pectus et pelvim siturn est. Pectus ab abdomine diaphragmate, membrana solida et musculosa, seiungitur. Regio abdominis dividitur in partes tres: epigastrium, mesogastrium, hypogastrium. Varii musculi cavum abdominis tegunt, ut musculus rectus abdominis, musculus externus, internus, transversus abdominis et ceteri. In cavo abdominis viscera locata sunt: hepar, stomachus, renes, lien, intestina et cetera. Morbi viscerum interdum aegre dignoscuntur.

Соседние файлы в предмете [НЕСОРТИРОВАННОЕ]