QarşIdurma və KeşməKeş

Mədyən camaatı iki dəstəyə bölündülər. Bir dəstəsi Şüeybə (ə) və onun gətirdiyi ilahi dinə iman gətirdilər. Bunlar kasıb və yoxsullardan ibarət idi. O biri dəstə isə Mədyənin sərvətli və lovğa insanlarından təşkil olunmuşdu. Bu dəstə Şüeyb (ə) və ona iman gətirənlərlə mübarizə aparırdılar. Onlar Şüeybi (ə) hədələyərək deyirdilər:

-Ey Şüeyb, biz bilmirik sən nə deyirsən? Digər tərəfdən də sənin heç bir qüdrətin yoxdur. Əgər qəbilənin bir neçə nəfəri olmasaydı, biz səni ya öldürərdik, ya da Mədyəndən qovardıq.

Şüeyb (ə) buyurdu:

-Siz mənim qəbiləmin bir neçə nəfərindən qorxursunuz, Amma, Allahdan qorxmursunuz? Mənim bu şəhərin camaatını islah etməkdən başqa bir məqsədim yoxdur və buna görə də heç bir muzd və mükafat istəmirəm. Əgər siz beləcə fəsaddan, fırıldaqdan, bütpərəstlikdən və bazarda aldatmaq kimi pis işlərdən əl çəkməsəniz xəbərdarlıq edirəm ki, Allahın əzabı gələcəkdir.

Təkəbbürlü insanlar dedilər:

-Biz bütün işlərimizdə azadıq. Biz öz mallarımızı istədiyimiz kimi işlətməkdə ixtiyar sahibiyik. Bütpərəstlərdən biri güldü və məsxərə ilə dedi:

-Namazın sənə əmr edir ki, biz allahlarımızdan əl çəkək və öz mallarımızdan azad və ürəyimiz istədiyi kimi istifadə etməyək.

Şüeyb (ə) onlara buyurdu:

-Mən sizi özüm etdiyim bir işdən çəkinməyə də’vət etmirəm. Azadlığın mə’nası bu deyil ki, insan öz malından istifadə edərək digər qardaşına zülm etsin.

Mallarınızdan istədiyiniz kimi istifadə edin, Amma, digərlərinə zülm etməyin, ticarətdə onlara fırıldaq gəlməyin, ölçü və çəkidə onları aldatmayın. Siz yalnız bir şəhərdə yaşayırsınız, gərək bir-birinizlə həmkarlıq edəsiniz. Sizin hər biriniz başqalarının azadlığına hörmət qoymalıdır.

Ey Qəbilə! Allahdan bağışlanmaq istəyin və onun dərgahına qayıdın. Çünki, mənim Allahım bağışlayan və mehribandır. O, sizin xeyrinizi istəyən Allahdır. Elə ona görə də məni sizin tərəfinizə göndərmişdir.

Onlardan biri dedi:

-Ey Şüeyb! Sən cadu olunmusan. Biz sənin dediklərindən heç nə anlamırıq. Əgər qohumlarından bir neçə nəfər olmasaydı səni öldürərdik. Bu işi istədiyimiz vaxt edə bilərik.

Şüeyb qəbiləsinin onunla inadkarlıq etdiyini, heç bir nəsihətinə qulaq asmadığını gördükdə onlara xəbərdarlıq edərək buyurdu:

-Ey qəbilə! Nə istəyirsinizsə edin! Mən də öz vəzifəmi yerinə yetirəcəyəm, Amma, tezliklə görəcəksinis ki, xaredici əzab kimə nazil olacaqdır.

Onlar məsxərə ilə dedilər:

-Biz səni yalançı bilirik. Əgər doğru deyirsənsə, göydən bizim üçün bir əzab göndər!

Şüeyb (ə) buyurdu:

-Tezliklə kimin yalançı olduğunu biləcəksiniz.

Beləliklə onları buraxıb, Əykə kəndinə yola düşdü.

ƏyKə saKİnlərİ

Şüeyb (ə) özü bu kəndin sakinlərindən deyildi. O, Mədyəndən idi. Amma, Əykə kəndinə çatanda gördü ki, bu diyarın camaatı da Mədyən camaatı kimi yaşayırlar.

Sıx və biri-birinə dolaşmış ağaclarla meyvə dolu bağları və bolluca ne’mətləri gördü. Torpaq və daşların arasından bulaqlar qaynayır və əkin sahələrini suvarırdı. Amma, onlar da bütpərəst olub, alış-verişdə fırıldaq işlədirdilər. Ona görə də Şüeyb (ə) onlara buyurdu:

-Siz Allahdan və onun əzabından qorxmursunuzmu? Mən sizin üçün Allahın əzabından qorxuram. Allah fəsadı və fəsad əhlini sevməz. Yerdə fəsad və pozğunçuluqla məşğul olmayın. Əykə camaatı Şüeybin (ə) peyğəmbərliyinə iman gətirmədilər, onu sehrkar və yalançı adlandırıb, dedilər:

-Əgər doğru deyirsənsə, göydən bizim üçün daş yağdır.

Şüeyb (ə) çox ədəblə buyurdu:

-Allah sizin gördüyünüz işlərdən agahdır. Mən Allahın risalətini sizə yetirirəm və imkanım daxilində islah üçün çalışacağam.

Dedilər:

-Sən yalançı və cadugərsən. Səninlə bizim nə fərqimiz var. Sən də bizim kimi insansan.

Bu minvalla Şüeyb (ə) Mədyənə qayıtdı və Əykə camaatı öz yaşayışlarını imandan, ədalətdən və insafdan uzaq halda davam etdirdilər.

Mədyəndə imanlı insanlarla bütpərəstlər arasında qarşıdurma yarandı. Kafirlər Allahın risalətinə iman gətirməməklə kifayətlənməyib, mö’min insanlara əziyyət vermək və hədələməklə məşğul olurdular. İş o yerə gəlib çatdı ki, mö’minləri bütpərəstliyə qayıtmağa də’vət etdilər.

Şüeyb peyğəmbər (ə) öz qəbiləsinə nəsihət etdi ki, iman yolunu bağlamasınlar. Çünki, iman qaranlıqlar arasında çox işıqlı bir yoldur və əgər belə etsələr, Allah onları bağışlamayacaqdır.

Bir gün kafirlər Şüeybin (ə) yanına gəlib dedilər:

-Biz tezliklə səni və sənə iman gətirənləri, sənə itaət edənləri şəhərdən qovacağıq.

Mö’minlərin biri dedi:

-Biz bir iş görməmişik ki, ona görə bizi şəhərdən çıxarasınız.

Kafirlər dedilər:

-Tezliklə biz sizi öz dininizə qayıtmağa məcbur edəcəyik.

Allahın peyğəmbəri onları məzəmmət edərək buyurdu:

-Hətta əgər biz bu əqidəni sevməsək də heç vaxt mö’min insan Allah onun qəlbini iman nuru ilə işıqlandırdıqdan sonra bütpərəstliyə qayıtmaz.

Şüeyb (ə) əllərini göyə qaldırdı və təvazökarlıqla dedi:

-İlahi, bizimlə qəbiləmiz arasında haqq olaraq mühakimə et! Sən ən gözəl hakimsən.