Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:
shporki_Moi(1)1.doc
Скачиваний:
21
Добавлен:
01.03.2016
Размер:
185.86 Кб
Скачать

21. Активизация партизанского двжения в 1942-1943 гг. : партизанские зоны и партизанские края.

Партизанское движение в Белоруссии.

22-23 июня 1941 года немецкие источники известили о фактах партизанских вылазок и диверсий против немецких войск в западных районах Беларуси. К концу июня 1941 г. на оккупированной врагом территории Беларуси действовало 4 партизанских отряда (без учета стихийно возникших партизанских групп), в июле их было 35, а в августе - уже 61. В числе первых партизанских отрядов Беларуси были Пинский партизанский отряд (командир - В.3.Корж) и партизанский отряд "Красный Октябрь" (командир - Т.П.Бумажков), которые начали свои операции в конце июня 1941 года. Вслед за ними были созданы отряды "Батьки Миная" (командир - М.Ф.Шмырев) и М.И.Жуковского. 20 июля 1941 года немецкое агентство "Трансокеан" сообщило, что белорусские партизаны напали на штаб 121-й пехотной дивизии вермахта, убили многих солдат и офицеров, в том числе командира дивизии генерала Ланселя. Совинформбюро подтвердило это 24 июля 1941 года. Отряд М.И.Жуковского прославился в конце июля 1941 года дерзким разгромом немецких гарнизонов в райцентрах Слуцк и Красная Слобода.Первое партизанское соединение (прообраз бригады) было создано в январе 1942 года в Октябрьской партизанской зоне и объединяло 14 отрядов.Соединение действовало зимой и весной 1942 года под названием "гарнизон Ф.И.Павловского".

Военное руководство партизанским движением в годы войны осуществляли Центральный штаб партизанского движения (ЦШПД) при Ставке ВГК и его республиканский орган - Белорусский штаб партизанского движения (БШПД).; начальники - П.З.Калинин, полковник А.А.Прохоров. На протяжении всего периода оккупации в Беларуси действовали 199 партизанских бригад и 14 партизанских полков (997 отрядов) и 258 отдельных партизанских отрядов, в которых насчитывалось 374 тысячи бойцов; скрытые партизанские резервы достигали 400 тысяч человек. Наряду с этим, в подпольных организациях и группах насчитывалось свыше 70 тысяч человек, в том числе 10 тысяч сотрудников агентурной разведки. Из 440 тысяч народных мстителей Беларуси 130 тысяч человек были коммунистами и комсомольцами.С июня 1941 по июль 1944 года партизаны Беларуси вывели из строя около 500 тысяч военнослужащих оккупационных войск и марионеточных формирований, чиновников оккупационной администрации, вооруженных колонистов и пособников.

.

19. Экономическая политика немецких властей на белорусских землях.

Па распрацаваным нацыстамі плане "ОСТ", які тычыўся Усходняй Еўропы, павінна было быць знішчана і выслана 75 % беларускага насельніцтва, а астатніх планавалася анямечыць і выкарыстоўваць для абслугоўвання нямецкага грамадства, якое павінна было засяліць новыя тэрыторыі. На захопленай тэрыторыі ўсталёўваўся "новы парадак" – сістэма палітычных, ваенных, эканамічных мер, накіраваных на знішчэнне дзяржаўнага ладу і грамадства. Уся ўлада на акупіраванай тэрыторыі належала нямецкай ваеннай і цывільнай адміністрацыі, якая абапіралася на атрады СС, СД, СА, гестапа, крымінальную і ахоўную паліцыю. На захопленай тэрыторыі БССР пражывала каля 9 мільёнаў чалавек. Для масавага знішчэння "непаўнацэннага" (з пункту гледжання акупантаў) насельніцтва будаваліся спецыяльныя месцы прымусовага ўтрымання: на Беларусі налічвалася каля 300 лагераў смерці. Найбуйнейшы – у Малым Трасцянцы – займаў трэцяе месца па колькасці загубленых пасля Асвенціма і Майданака (звыш 200 тыс. чал.). Пад прымусовае пражыванне людзей па расавых, прафесійных, рэлігійных і іншых прыкметах адводзіліся цэлыя гарадскія кварталы – гета. На тэрыторыі нашай рэспублікі дзейнічала толькі 155 гета для яўрэйскага насельніцтва, – ва ўсіх гарадах і мястэчках, дзе пражывалі яўрэі. Акрамя гэтага, татальнаму знішчэнню на ўсёй тэрыторыі СССР падлягалі цыгане, гомасексуалісты, псіхічна хворыя людзі і г. д. Супраць партызан і мірных жыхароў Беларусі было арганізавана, па няпоўных дадзеных, звыш 120 буйных карных экспедыцый, падчас якіх было спалена разам з жыхарамі 628 вёсак.

У ідэалагічным плане акупанты імкнуліся падзяліць насельніцтва і супрацьпаставіць адно аднаму. Чацвёртая частка нашай тэрыторыі ўвайшла ў склад генеральнай акругі "Беларусь", якая ўваходзіла ў склад рэйхскамісарыята "Остланд". Палессе адышло да рэйхскамісарыята "Украіна", частка Брэсцкай і Беластоцкай абласцей – да Усходняй Прусіі, паўночна-заходнія раёны Віленскай вобласці – да Літвы, Усходняя частка Беларусі ўвайшла ў зону тылу групы армій "Цэнтр".

Спачатку нямецкія ўлады імкнуліся захаваць калгасны лад для больш пільнага кантролю і ўліку сельгаспрадукцыі. Але пасля бітвы пад Масквой зямля перадавалася абшчынным гаспадаркам; у 1943 годзе сяляне атрымалі зямлю ў часовае карыстанне. На акупіраванай тэрыторыі працавалі навучальныя ўстановы: семінарыі, гімназіі і прагімназіі (у Вільні і інш.). Прамысловыя прадпрыемствы працавалі на патрэбы Трэцяга рэйха. Частка прадукцыі, а таксама неэвакуіраваныя прадпрыемствы, музейныя каштоўнасці, буйная рагатая жывёла і прадукты харчавання, людзі вывозіліся ў Германію (на прымусовыя работы было вывезена каля 380 тыс. чал.).

Пэўную ролю ў нямецкай акупацыйнай палітыцы адыгралі калабарацыяністы – асобы, палітычныя партыі, грамадскія рухі і арганізацыі, якія супрацоўнічалі з захопнікамі.

20. Германская пропаганда и агитация на оккупированных территориях. Коллаборационизм. Неудачи вермахта на советско-германском фронте, активная борьба партизан и подпольщиков в тыле оккупантов вынуждали германские власти искать поддержку среди местного населения. Агрессоры стремились создать на захваченных территориях хорошо налаженную стр-ру общественной власти и армейско-полицейских формирований с притяжением лояльно настроенных к германской власти местных жителей.

22 октября 1941г. была создана Бел народная самопомощь, ее возглавил Ермаченко. 29 июня 1942г. Кубэ объявил об основании Бел корпуса самоохраны (весной 1943г. он был ликвидирован).

27 июня 1943г. германские власти объявили о создании совещательного органа из представителей бел общественности – Бел совета доверия.

22 сентября 1943г. в Минске подпольщики уничтожили В.Кубэ.

В декабре 1943г. оккупационные власти объявили о создании Бел Центр Совета (БЦС) – марионеточного правительства, в котором захватчики видели средство для мобилизации сил бел народа для борьбы с партизанами, более полного использования экономики Беларуси в своих интересах.

Особенно активную деятельность лидеры совета развернули по созданию Бел краевой обороны.

Последней акцией коллаборационистов стал ход бургомистров, начальников полиции, членов БЦС и др «делегатов бел народа» - Второй Всебелорусский конгресс, который произошел 27 июня 1944г. в Минске, когда Красная Армия уже подходила к городу.

Соседние файлы в предмете [НЕСОРТИРОВАННОЕ]