5.4. Творчасць прадстаўнікоў пакалення "тутэйшых"

Уладзімір Бутрамееў (нар. у 1953 г.). Новыя аспекты ў раскрыцці тэмы калектывізацыі, вобраза селяніна-працаўніка (драма "Страсці па Аўдзею"). П'еса "Новыя прыгоды Несцеркі" ў кантэкце беларускап рымейкавай літаратуры. Наследаванне, запазычванні і аўтарская трансфармацыя вядомых фальклорных вобразаў, матываў, сітуацый. Рысы паэтыкі постмадэрнізму ў празаічным творы "Карона Вялікага княства. Дысертацыя ў поўным сэнсе гэтага слова на тэму: хто ж такія беларусы, адкуль яны ўзяліся і што яны робяць у сусветнай гісторыі".

Алесь Пісьмянкоў (1957 - 2004). Мастакоўскае ўвасабленне вобраза малой радзімы ў зборніках "Белы камень", "Чытаю зоры", "Планіда". Напружаны лірычны роздум над праблемамі сучаснасці. Зварот да гістарычнага мінулага ("Трызненне паўстанца", "Дума Вітаўта", "Якаў Палачанін"). Выхад на філасофскую тэматыку ў апошніх кнігах (вершы "Недарэчнае, спрэчпае...", "Просьба", "Крок за крокам...", інш.). Тэмы, матывы, ключавыя вобразы пасмяротнага зборніка "Думаю вершы".

Леанід Дранько-Майсюк (нар. у 1957 г.). Вясковыя і гарадскія рэаліі жыцця ў зборніках "Вандроўнік", "Над пляцам", "Тут". Спалучанасць у творах інтэлектуальна-медытатыўнай заглыбленасці з канкрэтна-пачуццёвай вобразнасцю. Грунтоўнае веданне традыцый сусветнага мастацтва. Вобраз героя-вандроўніка ў зборніку "Акропаль". Свядомае сцвярджэнне ідэі "мастацтва для мастацтва", арыентацыя на красу, прыгажосцг снету і чалавека, чалавечых узаемаадносін. Глыбокі псіхалагізм інтымнай лірыкі. Цыкл вершаў "Маёй цудоўнай А."

Анатоль Сыс (1959 - 2005). Скіраванасць маладога паэта ў глыб нацыянальнай культуры і гісторыі. Культурныя рэмінісцэнцыі ў першых кнігах "Агмень" і "Пан Лес" ("Маналог Каруся Каганца", "гапалог Апанаса Філіповіча", "Маналог Уладзіміра Жылкі", інш.). Зварот да фальклорна-міфалагічных вытокаў ("Неапаленая купіна", "Змяіны цар", інш.). Скандэнсаванасць паэтычнай думкі, філасофская змястоўнасць твораў зборніка "Сыс". Лёс Беларусі, яе сучаснасць, мінулае, будучыня як стрыжпявая тэма творчасці ("Маналог "Тутэйшага", "Беларускія Ікары", "Мы - чарада самотных птахаў..."). Форматворчасць паэта.

Алесь Наварыч (нар. у 1960 г.). Спалучэнне традыцыянальсці са смелым наватарствам у зборніках прозы "Рабкова ноч" і "Ноч пацалункаў незалежнасці". Моўныя асаблівасці твораў. Паэтызацыя і міфалагізацыя вобраза роднага Палесся ў апавяданнях і аповесцях. Зварот да філасофскай праблематыкі (аповесці "Забівец", "Цкаванне вялікага звера"). Літаратурныя і гістарычныя рэмінісцэнцыі ў рамане "Літоўскі воўк". Раскрыццё ідэйнага зместу паўстання 1863 - 1864 гг. праз інтымна-прыгодніцкую канву падзей. Плённае выкарыстанне прыёмаў паэтыкі постмадэрнісцкага пісьма.

Андрэй Федарэнка (нар. у 1964 г.). Тэматычная шматстайнасць творчасці. Зварот да надзённых праблем сучаснасці і мінулага (аповесці і апавяданні "Вёска", "Бляха", "Нічые", "Шчарбаты талер" і інш.). Традыцыйнае (увага да асобы чалавека, грамадзянская праблематыка, псіхалагічная заглыбленасць) і наватарскае (увядзенне ўмоўных і фантастычных сітуацый, вобразаў, шырокае выкарыстанне літаратурных рэмінісцэнцый і алюзій) у творах "Рэвізія", "Сіняя кветка", "Смута, альбо 12 фантазій на адну тэму", інш.).