Przechodnie

- napisał Juliusz Wasilewski

Po wszystkich ulicach w mieście od rana chodzą przechodnie, w

powszednie dni i świąteczne, w pogodne i niepogodne.

Chodzą i grubi, i szczupli, dorośli, młodzież

I dzieci, weseli chodzą I smutni,

blondyni oraz bruneci.

Chodzą i latem i zimą, wyspani i nie

wyspani, wysocy chodzą i niscy,

spokojni, zdenerwowani.

Wszędzie ich możesz zobaczyć, oni nadają rytm miastu: alejom,

skwerom i placom, szerokim ulicom i ciasnym.

Po wszystkich ulicach w mieście od rana chodzą

przechodnie, mogą iść wolno lub

szybko, lecz zawsze muszą

ostrożnie.

Chrząszcz

W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie

I Szczebrzeszyn z tego słynie

Wół go pyta: „Panie chrząszczu,

Po co pan tak brzęczy w gąszczu?"

„Jak to - po co? To jest praca!

Każda praca się opłaca"

Wół pomyślał: „Znakomicie!

Też rozpocznę takie życie".

Wrócił do dom i wesoło Zaczął brzęczeć pod todołą.

Po wolemu, tęgim basem.

A tu Maciek szedł tymczasem,

„Ja ci tu pobrzęczę, wole!

Dosyć tego, jazda w pole!"

I dał taką mu robotę,

Że się wół oblewał potem.

Po robocie pobiegł w gąszcze.

„Już ja to na chrząszczu pomszczę!

Lecz nie zastał chrząszcza w trzcinie,

Bo chrząszcz właśnie brzęczał w Pszczynie

ПРИВІТАННЯ, ЗНАЙОМСТВО

Cześć, jak się masz?

To jest Agnieszka. Agniesz­ka Nowak. Studentka. Studiuje język i literaturę hiszpańską. Ma 20 lat. Jest ładna, ambitna i inteligentna.

To jest pani Maria Nowak, matka Agnieszki. A to - pan Jan No­wak, ojciec Agnieszki. Ona to historyk sztuki, on - profesor historii.

To jest Robert. Robert Ko­walski. Student. Studiuje ekonomię. Ma 23 lata. Jest przystojny i inteligentny. Robert to chłopiec Agnieszki.

Warszawa. Lotnisko Okęcie. Dużo ludzi. Jest tu też Robert. Robert czeka na Agnieszkę. Agnieszka wraca z Hiszpanii.

Lotnisko Okęcie. Robert wita Agnieszkę.

Robert: Agnieszka! Cześć, kocha­nie!

Agnieszka: Cześć, Robert.

Robert: Jak się masz?

Agnieszka: Cudownie. A ty?

Robert: Fajnie. Cieszę się, że już jesteś.

Lotnisko Okęcie. Agnieszka telefonuje do domu.

Nowak:Halo.

Agnieszka:Dzień dobry, tato.

Nowak:Dzień dobry, Agnieszko. Jesteś wreszcie!

Agnieszka:Tak, jestem już. Co słychać w domu?

Nowak:Wszystko w porządku. A co u ciebie?

Agnieszka:Cudownie. Wszystko opo­wiem.

ЛЮДИНА, РОДИНА

Człowiek

człowiek, ludzie
1. dziecko	7. pani
2. chłopczyk	kobieta
3. dziewczynka	8. znajomy
4. chłopiec	znajoma
chłopak	9. kolega
5. dziewczyna	koleżanka
6. pan	10. przyjaciel
mężczyzna	przyjaciółka