36. Фактары, якія вызначаюць фарміраванне мікраклімату на раўніне, ва ўзгоркавым рэльефе, на асушаных тарфяніках.

  На равнинах днем наблюдаются более высокие, а ночью более низкие температуры, чем на возвышенностях, чаще бывают туман, роса, иней и заморозки. Влияет на микроклимат равнин также наличие по контуру лесополосы, способствующее задерживанию воздушных масс и осадконакоплению, уменьшению скорости ветра, большему охлаждению поверхности. Наличие вблизи водоема способствует отеплению и увлажнению климата летом и охлаждению зимой. Прежде всего, для микроклимата характерна своя амплитуда температур в течение суток. Неровности рельефа с изменениями высот в пределах десятков метров действуют прежде всего на распределение солнечной радиации и количество осадков. Склоны южной экспозиции нагреваются больше, поэтому в ясные дни без ветра температура склона южной экспозиции может быть на 10^оС выше, чем северного. Колебания температур в понижениях больше, чем на возвышенностях. Ночью температура опускается ниже за счет стекания в понижения холодного воздуха, что может вызвать заморозки, которых не будет на высокой ровной поверхности. Сумы тэмператур вышэй за 10 ^оС для ўчасткаў на паўднёвых схілах большыя, чым на паўночных, прыкладна на 500 ^оС. У замкнёных катлавінах і на балотах часцей здараюцца познія веснавыя і раннія асеннія замаразкі, на вяршынях узгоркаў яны пачынаюцца ў сярэднім на 20 дзён пазней, чым у далінах. У нізкіх месцах павялічваецца вільготнасць паветра, верагоднасць утварэння расы, інею і туману. Перад узгоркам і на яго бакавых схілах скорасць ветру павялічваецца, а за ўзгоркам – зніжаецца. Рельеф также влияет на распределение снежного покрова (с холмов снег сдувается в низины) и скорость его таяния. В результате, почвы на вершинах и склонах южной экспозиции будут иметь меньший запас влаги, по сравнению с северными склонами и понижениями. Таким образом, микроклимат может влиять на сроки сева (раньше на южных склонах), условия произрастания растений. У выніку асушэння балот адбываюцца істотныя змяненні ўсіх уласцівасцей, працэсаў і рэжымаў у геасістэме. Пры гэтым трансфармуюцца радыяцыйны і цеплавы балансы, гідратэрмічны рэжым глебы і прыземнага слоя паветра, глебавыя працэсы, торфаназапашванне змяняецца дэструкцыяй арганічнага рэчыва. Трансфармацыя балотнай геасістэмы прыводзіць да фарміравання неспрыяльных мікракліматычных умоў: нізкія начныя і высокія дзённыя тэмпературы на паверхні глебы, дэфіцыт цяпла і вады, познія веснавыя і раннія асеннія замаразкі, больш кароткі (на 10–15 дзён) вегетацыйны перыяд, глыбокае прамярзанне зімой і позняе адтайванне глебы вясной. Працэсы награвання і ахаладжэння балот залежаць ад цеплаёмістасці і цеплаправоднасці глебы, якія, у сваю чаргу, вызначаюцца суадносінамі паміж цвёрдай, вадкай і газападобнай фазамі глебы. У гэтых суадносінах вялікую ролю адыгрывае ўтрыманне ў глебе вільгаці, якая мае большую цеплаёмістасць. На ступень награвання глебы значна ўплывае яе колер. Так, асушаныя і ворныя тарфяныя глебы цёмнага колеру маюць нязначную адбівальную здольнасць (альбеда 8 %) у параўнанні са светлымі пясчанымі і супясчанымі глебамі (альбеда 30–40 %). З гэтай прычыны тарфяныя глебы паглынаюць значна больш сонечнай радыяцыі і днём мацней награваюцца, чым мінеральныя.