- •3. Каменны век
- •4. Бронзовый и железный век
- •5. Рассяленне славян на тэрытории Беларуси
- •6. Киеуская русь и беларуския земли
- •7. Полацкае и Тураускае княствы
- •8. Феадальная раздробленнасть. Крыжаки и мангола-татары
- •9.Духоунае жыццё. Прыняцце хрыстиянтсва
- •10.Сацыяльна-эканом. Разв. Бел. У 9 – 13 стст.
- •1385Г. У Крэве было падпісана пагадненне-Крэўская унія, з боку Літвы падпісалі-Ягайла і яго 4 браты, Вітаўт.
- •13. Дынастычная барацьба вкл. Витаут.
- •14. Грамадска-палит. Лад вкл
- •15.Развитё феадальных адносин. Гарады и мястэчки
- •16.Аграрная рэформа
- •17.Форм. Бел. Нар.
- •18. Культура Бел. 13-16.
- •19.Канфес. Адносины. Рэфарм. И контррэф.
- •20.Прычыны утвар. Рп
- •21.Люблинская уния .
- •22. Берасцейская уния
- •24. Асаблів. Сац.-эканам. Развіцця Бел. У складзе рп.
- •25,26. Падзел рп .Паглыбленне палит. Кризису рп.
- •27.Паустанне Касцюшки
- •28.Развицё культуры у складе рп.
- •29.Палитыка Рус. Сасадзяржауя на бел. Землях. Паустанне 1830-31
- •30.Крызис феад.-прыгон. Сист. И зарадж. Капит. Адн.
- •31.Адмена прыгоннага права.
- •32.Паустанне 1863-64 гг.
- •33.Культура 19 пач 20 ст. Асабл. Форм. Бел. Нац.
- •34.Разв. Капитал. Сталып. Реформ.
- •35. Рэвалюция 1905-07.
- •36.Першая сусветная вайна.
- •38.Абвяшчэнне бнр
- •39.Утварэнне бсср. Лит-Бел.Сср
- •40.Савецка-польск. Вайна.1919-20
- •41.Стварэнне ссср. Узбуйн. Бсср
- •43.Индустрял. И калектвиз.
- •44.Культура бсср 1920-30 гг. Беларусизац.
- •47.Пач. Дугой Сусв. Вайны.
- •3 Верасня Англія і Францыя аб’явілі вайну Германіі. Зша заявілі аб сваім нейтралітэце.
- •17 Верасня, Ствалін аддаў загад перайсці граніцу Польшчы і “узяць пад сваю абарону жыцце і маёмасць насельніцтва Заходняй Украіны і Заходняй Беларусі.
- •22 Кастрычніка 1939 г. Адбыліся выбары ў Народны Сход.
- •28 Кастрычніка яго дэпутаты адзінадушна прагаласавалі за ўз’яднанне Заходняй Беларусі з бсср.
- •48. Пач. Вяликай Айчын. Вайны.
- •22 Чэрвеня 1941 года, ў 400, у цеплую летнюю нядзельную раніцу, без прад’яўлення Савецкаму Саюзу якіх-небудзь прэтэнзій, нават без арганізаваных правакацый, нямецкая армія абрушылася на ссср.
- •49.Акупацыйеы рэж. У Бел.
- •50.Партызанския бая.Калабарацыя
- •51.Вызывоенне Бел.
- •52.Аднауленне нар. Гаспад.
- •53.Асноун. Тэнд. Грамад-палит. Жыцця. У ссср и бсср
- •54.Знешнепалит. Дейнасть и мижнар. Сувязи бсср у 1945-85гг
- •55.Супярэчнасци у сац.-эканом. Жыцци ссср
- •56.Дасягнени у развици навуки адукацыи…
- •57.Рэформа Гарбачова.
- •58.Распад ссСр утварэнне рб
- •59.Эвалюцыя грамад.-палит. Сист. Рб
- •60.Асаблив. Соц-эканом. Развицця Бел.
- •61.Духоунае жыццё и культ. Бел
- •62.Рб у сусв. Супольнасци
29.Палитыка Рус. Сасадзяржауя на бел. Землях. Паустанне 1830-31
Пасля падзелаў РП тэрыторыя Беларусi ўвайшла ў склад Расii. На беларускiя землi распаўсюдзiлiся агульныя прынцыпы расiйскага кiравання. Былi створаны наступныя губернi: Мiнская, Магiлеўская, Вiцебская, Гродзенская, Вiленская – Заходнiя губернi Расii. Усе насельнiцтва прыводзiлася да пырсягi, хто быў нязгодны прысягаць – павiнен быў ў трохмесячны тэрмiн пакiнуць межы i меў права прадаць нерухомасць.
Умацоўваючы свае пазiцыi, урад Расii лiчыўся з гiстарычнымi адрозненнямi Расii ад Заходнiх губерняў. Такiмi адрозненнямi былi: узровень развiцця вытворчых адносiн у Расii быў вышэйшы; Расiя развiвалася ў цэнтралiзацыi, а РП – дэцэнтралiзацыi.
Пагэтаму палiтыка царызму на першым этапе ў Беларусi была вернi памяркоўнай, асцярожнай. Захоўвалiся практычна ўсе ранейшыя правы i прывiлеi. Аднак было лiквiдавана права вета, шляхта згубiла правы на канфедэрацыi i права мець прыватнае войска i ўласную крэпасць.
У 1777 г. адбылiся выбары павятовых, губернскiх кiраўнiкоў, былi створаны павятовыя цi губернскiя органы кiравання.
У адносiнах да каталiцкай царквы праводзiлася вельмi асцярожная палiтыка. Нават была ўтворана каталiцкая епархiя. Маемасць заставалася недатыкальнай. Забаранялася хрысцiць у сваю веру праваслаўных.
У 1794 г. была ўстаноўлена мяжа яўрэйскай аседласцi на тэрыторыi Беларусi i iншых землях. Яны сялiлiся толькi ў гарадах i мястычках, займалiся рамяством i гандлем, забаранялася займацца земляробствам i купляць зямлю. Яны маглi запiсвацца ў мяшчанскае i купецкае саслоўi з умовай выплаты падаткаў у двайным памеры.
Асноўным заканадаўчым кодэксам быў статут ВКЛ 1588 года (да 1840 г.).
Аднак рост незадаволенасцi шляхты, каталiцкага дваранства прымусiла царызм дзейнiчаць больш актыўна: на беларусi ўводзiцца землеўладанне расiйскага дваранства; паступова абмяжоўвалiся правы дваранства, канфiскоўвалiся маенткi за ўдзел у антыўрадавай дзейнасцi. Асаблiва жорсткiя меры сталi прымацца ў 30-я гады XIX ст. Гэта было абумоўлена дзвюма прычынамi: рост апазiцыйных грамадска-палiтычных настройу i разлажэнне феадальна-прыгоннiцкага права. Першымi праявамi беларускага нацыянальнага руху было стварэнне i дзейнасць тайных таварыстваў фiламатаў i фiларэтаў.
Культурна-нацыянальныя iмкненнi выявiлiся ў новай беларускай лiтаратуры (Баршчэўскi, Чачот, Багрым, Сыракомля, Дунiн-Марцiнкевiч). Гэта сведчыла аб фармiраваннi беларуская народная iнтэлiгенцыi.
Пасля падаўлення паўстання ў 1831 г. у Беларусi, як у Расii, пачынаецца рух рэвалюцыянераў-дэмакратаў разначынцаў.
Усе гэта прымусiла расiйскi ўрад дзейнiчаць больш рашуча. Царызм праводзiў разбор шляхты; быў адменены статут на тэрыторыi Вiцебскай i Магiлеўскай вобласцi; усiм пасадам i дзяржаўным установам былi дадзены расiйскiя назвы.
У 1832 г. быў створаны асобны камiтэт па справах Заходнiх губерняў. На кiруючыя пасады сталi прызначацца чыноўнiкi з Расii.
У 1832 г. быў закрыты Вiленскi ўнiверсiтэт. Усе справаводства было перакладзена на рускую мову.
У 1839 г. была аб`яднана ўнiяцкая царква з праваслаўнай. Мэта – аслабiць польска-каталiцкi ўплыў на беларускiя землi. Усе духавенства пазбаўлялася зямлi.
Паустанне
Для кіраўніцтва паўстаннем на тэрыторыі сучаснай Беларусі і Літве ў пачатку 1831 года быў створаны Віленскі цэнтральны паўстанцкі камітэт пры падтрымцы эмісараў з Варшавы. Пачаць паўстанне было вырашана з Віленскай губерні, дзе знаходзілася невялікая колькасць расійскіх войскаў. Аднак створаны камітэт не змог забяспечыць адначасовае выступленне паўстанцкіх сіл у паветах і іх узаемадзеянне. Пытанне аб адносінах да паўстання вырашала шляхта кожнага павета асобна. Пры станоўчым рашэнні яна выбірала павятовы ўрад і вайсковага камандзіра. Гэтыя ўрады прыводзілі насельніцтва да прысягі, аб'яўлялі рэкруцкія наборы ў паўстанцкае войска, выдавалі адозвы з заклікамі да барацьбы. У сакавіку-красавіку паўстанне ахапіла Літву, паўночна-заходнюю частку сучаснай тэрыторыі Беларусі (Ашмянскі, Браслаўскі, Свянцянскі і Дзісенскі паветы); у красавіку паўстанне ахапіла ўсю Віленскую губерню, але сувязь паміж паветамі была перарвана. У Гродзенскай губерні паўстанне пачалося ў маі, на поўдні Мінскай губерні - толькі ў чэрвені-ліпені, калі ў Царстве Польскім ужо прадвызначылася паражэнне паўстанцкіх сіл. У Беларусі і Літве было арганізавана каля трыццаці партызанскіх атрадаў, якія налічвалі 12 тыс. чалавек. Найбольш буйнымі былі атрады:
пад кіраўніцтвам С.Радзішэўскага ў Вілейскім павеце - 3,3 тыс. чалавек,
В. Брахоцкага ў Дзісенскім павеце - 3 тыс. чалавек,
К. Пшаздецкага ў Ашмянскім павеце - 2,5 тыс. чалавек,
Я. Кашыца і М. Мяржэўскага ў Навагрудскім павеце - 1 тыс. чалавек.
Апалячаная шляхта, каталіцкае, часткова уняцкае духавенства падтрымалі лозунг барацьбы за аднаўленне Рэчы Паспалітай як польскай дзяржавы. Пытанне аб дзяржаўнасці свайго краю не ставілася. Сяляне актыўнага ўдзелу у паўстанні не прымалі.
Указам ад 6 мая 1831 года былі выдзелены тры разрады «злачынцаў»:
да першага адносілі кіраўнікоў,
да другога — тых. хто ўдзельнічаў у баявых дзеяннях,
да трэцяга — усіх іншых.
Сваіх маёнткаў пазбавіліся буйныя магнаты — Агінскія, Плятэры, Радзівілы, Сапегі, Чартарыйскія і інш. Ад секвестру пазбаўляліся тыя, хто сам з’явіўся на працягу месяца пасля публікацыі ўказа і пакаяўся або даказаў, што яго прымусілі далучыцца да паўстання. Увогуле да следства за ўдзел у паўстанні ў беларуска-літоўскіх губернях было прыцягнута 2878 чалавек.
У 1832 г. быў зачынены Віленскі універсітэт, які быў адкрыты толькі ў 1804 г.
У 1837 г. цар патрабаваў, каб усе паступаючыя ў расійскія універсітэты мелі пасведчанне аб недачыненні да паўстанцкага руху.
У 1839 г. на Полацкім царкоўным саборы была скасавана Берасцейская унія з аўтаматычным пераводам усіх уніятаў у праваслаўе.
У 1840 г. на ўсёй тэрыторыі Беларусі было скасавана дзеянне Статута 1588 г.
Яшчэ аднім вынікам паўстання сталі першыя крокі палітыкі русіфікацыі (дэпаланізацыі) беларускіх земляў