- •1. Прадмет вывучэння гісторыі Беларусі ў кантэксце цывілізацыйнага развіцця агульнарускай і еўрапейскай гісторыі.
- •2. Фармацыйны і цывілізацыйны падыходы да вывучэння гісторыі. Перыядызацыя сусветнай гісторыі і гісторыі Беларусі.
- •3. Перыядызацыя сусветнай гісторыі і гісторыі Беларусі.
- •4. Гістарыяграфія гісторыі Беларусі.
- •5. Крыніцы вывучэння гісторыі Беларусі.
- •6. Пачатак рассялення славян на тэрыторыі Беларусі і славянізацыя балтаў. Старажытнаруская народнасць.
- •7. Фарміраванне беларускага этнасу ў XIV – XVIII стст.: эканамічныя, палітычныя і рэлігійныя фактары.
- •8. Беларускі этнас ва ўмовах складвання і развіцця рынкавых адносін у XIX – пачатку хх ст. Фарміраванне беларускай нацыі.
- •9. Паходжанне назвы "Белая Русь" (Беларусь). Саманазвы беларускага этнасу: рускія, русіны, "тутэйшыя", беларусы.
- •10.Зараджэнне і развіццё беларусазнаўства.
- •11. Беларускае нацыянальнае адраджэнне ў пачатку XX ст.
- •12. Асноўныя тэндэнцыі развіцця Еўропы ў Сярэднявеччы.
- •13. Станаўленне ранніх дзяржаўных утварэнняў на ўсходнеславянскіх землях. Кіеўская Русь.
- •14. Першыя дзяржавы-княствы на тэрыторыі Беларусі. Полацкае і Тураўскае княствы.
- •15. Феадальная раздробленасць на тэрыторыі Беларусі (XII - першая палова XIII ст.)
- •16. Утварэнне вкл.
- •17. Асноўныя тэндэнцыі развіцця сусветнай гісторыі ў Новы час.
- •18. Уключэнне беларускіх зямель у склад вкл. Роля ўсходнеславянскіх зямель у працэсе дзяржаўнага будаўніцтва вкл.
- •19. Утварэнне Рэчы Паспалітай.
- •20 Вопрос.
- •21. Эпоха Адраджэння, Рэфармацыя, Асветніцтва на беларускіх землях.
- •22. Крызіс Рэчы Паспалітай і яе падзелы. Уключэнне беларускіх зямель усклад Расійскай імперыі.
- •23.Асноўныя напрамкі палітыкі самадзяржаўя ў Беларусі (апошняя чвэрць XVIII – пачатак XIX ст.).
- •24.Беларускія землі ў перыяд Айчыннай вайны 1812 г.
- •25. Польскае паўстанне 1830-1831 гг. І яго наступствы.
- •26. Паўстанне 1863-1864 гг., яго ўплыў на палітыку ўладаў у Беларусі.
- •27. Адмена прыгоннага права. Рэформы 60-70-х гг. XIX ст. І асаблівасці іх здзяйснення на Беларусі.
- •28. Сацыяльна-эканамічнае развіццё Беларусі ва ўмовах прамысловага перавароту (1861 г. – пачатак хх ст.).
- •29. Сталыпінская аграрная рэформа.
- •30. Узнікненне агульнарасійскіх і беларускіх партый (канец XIX – пачатак XX ст.).
- •31. Рэвалюцыя 1905-1907 гг. І пачатак расійскага парламентарызму.
- •32. Першая сусветная вайна і яе наступствы для Беларусі
- •33. Беларусь у перыяд Лютаўскай рэвалюцыі 1917 г.
- •34. Устанаўленне Савецкай улады ў Беларусі. Першыя рэвалюцыйныя пераўтварэнні.
- •35. Праблемы фарміравання беларускай дзяржаўнасці ў 1917 – 1918 гг. Абвяшчэнне бнр.
- •36. Утварэнне бсср.
- •37. Беларусь у перыяд савецка-польскай вайны.
- •38. Утварэнне ссср. Узбуйненне тэрыторыі бсср у 20-я гг. Хх ст.
- •39.Усталяванне савецкай грамадска-палітычнай сістэмы ў бсср.Дэфармацыі ў грамадска-палітычным жыцці бсср.
- •40. Асаблівасці нэпа ў бсср.
- •41.Індустрыялізацыя і калектывізацыя ў бсср.
- •42.Станаўленне беларускай савецкай культуры. Палітыка беларусізацыі.
- •43.Дасягненні і супярэчнасці развіцця культуры і навукі ў 30-я гг. XX ст.
- •44. Грамадска-палітычнае становішча Заходняй Беларусі ў складзе Польскай дзяржавы (1921 – 1939 гг.).
- •45. Сацыяльна-эканамічнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
- •46. Нацыянальна-культурнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
- •47. Рэвалюцыйны і нацыянальна-вызваленчы рух на заходнебеларускіх землях(1921 – 1939 гг.).
- •48.Пачатак Другой сусветнай вайны. Аб’яднанне беларускага народа ў складзе бсср.
- •49.Пачатак Вялікай Айчыннай вайны.Абарончыя баі на тэрыторыі Беларусі
- •50.Устанаўленне нямецка-фашысцкага акупацыйнага рэжыму і яго мэты. Фашысцкі генацыд народа ў перыяд акупацыі Беларусі
- •51. Баявая дзейнасць беларускіх партызан і падпольшчыкаў у гады Вялікай Айчыннай вайны
- •52. Пачатак вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Аперацыя “Баграціён”
- •53.Вынікі Вялікай Айчыннай вайны для беларускага народа і яго ўклад у Перамогу над фашызмам.Захаванне памяці аб гераізме савецкага народа
- •54.Бсср на міжнароднай арэне ва ўмовах супрацьборства дзвюх сацыяльна-палітычных сістэм пасля Другой сусветнай вайны (1945-1991гг.)
- •55 Вопрос
- •56.Асноўныя тэндэнцыі развіцця эканомікі бссРу1946-1985
- •57.Грамадска-палітычнае жыццё ў сссРіБсср(1945-1985гг.)
- •58. Адукацыя, навука і культура бсср у 1946 – 1991 гг: дасягненні і праблемы
- •59. Палітыка перабудовы (1985 – 1991 гг.) і яе вынікі.
- •60. Абвяшчэнне Рэспублікі Беларусь. Распад ссср і ўтварэнне снд.
- •61. Станаўленне і развіццё палітычнай сістэмы Рэспублікі Беларусь.
- •62. Распрацоўка і рэалізацыя беларускай мадэлі сацыяльна-эканамічнага інавацыйнага развіцця краіны (канец хх – пачатак ххі ст).
- •63. Адукацыя, навука і культура Рэспублікі Беларусь. Узаемаадносіны дзяржавы і царквы, адраджэнне рэлігійна-канфесійнага жыцця.
- •64. Геапалітычнае становішча Рэспублікі Беларусь ва ўмовах сусветных глабалізацыйных працэсаў.
26. Паўстанне 1863-1864 гг., яго ўплыў на палітыку ўладаў у Беларусі.
Причина: стремление белорусской шляхты возродить Речь Посполитую в границах 1772 г.
Участники: шляхта, студенческая и гимназическая молодежь, католическое духовенство, мещане, небольшая часть крестьян (18% от всего количества крестьян).
Политические течения в восстании:
- «Белые» (консерваторы). Действовали в Польше, Варшаве
Вернуть РП, достигнуть этого мирным путем без участия крестьянства.
Руководящий орган: Центральный национальный комитет.
- «Красные». Действовали в Литве, Беларуси.
Установление республики и проведение демократических реформ, осуществление своих целей с подготовкой и проведением вооруженного восстания против самодержавия при поддержке крестьян
Руководящий орган: Литовский провинциальный комитет.
Руководителем «красного» течения шляхетских революционеров в Беларуси был Константин Викентий Калиновский, позже, в белорусской советской науке, получивший имя Кастусь. Родился он на Гродненщине в семье безземельного шляхтича. К революционной деятельности приобщился во время учебы на юридическом факультете Петербургского университета. Вернувшись после учебы на Родину, он стал председателем Литовского провинциального комитета (ЛПК) в Вильно — центре «красных» в Литве и Беларуси, который возглавил подготовку вооруженного восстаний против царских властей, начавшегося в Польше в 1863 г. раньше времени и неожиданно для революционеров Литвы и Беларуси.
Свои взгляды К. Калиновский высказал в нелегальной революционно-демократической газете «Мужыцкая прауда», которую вместе со своими соратниками издавал в 1862— 1863 гг. В ней Калиновский пропагандировал идею народной крестьянской революции и сформулировал идею демократического народного государства: «...не народ для правительства, а правительство для народа». Призывы в газете он подписывал псевдонимом «Яська — гаспадар з-пад Вильни».
Однако отсутствие единого плана боевых действий, недостаток сил и оружия, объявление военного положения в белорусско-литовских губерниях и проведение карательной операции против повстанцев под руководством виленского генерал-губернатора М. Муравьева, разногласия между участниками восстания привели к поражению. Осенью 1863 г. вооруженное восстание в Беларуси было подавлено.
Арестованный К. Калиновский, находясь в тюрьме, написал и передал на волю три письма, известные под названием «Письма из-под виселицы» («Письма з-пад шыбеницы»). Из них следовало, что К. Калиновский не признавал московское или польское правительство своим для белорусов. Он призывал белорусский народ воевать «за свое человеческое и народное право, за свою веру, за свою родную землю». В последние минуты жизни, стоя под виселицей, К. Калиновский после объявления ему смертного приговора, в котором его назвали «дворянином», произнес: «У нас нет дворян — все равны!»
Среди участников восстания был уроженец Беларуси Зыгмунт Минейко, приговоренный сначала к расстрелу, позже замененного на 12 лет каторги в Сибири. В будущем он получил звание почетного гражданина Греции. Во время археологических раскопок Минейко обнаружил древний город, где находилось святилище Зевса. Как выдающийся инженер участвовал в строительстве спортивных объектов в Афинах к первым Олимпийским играм 1896 г. Как военный специалист принимал участие в Балканской войне 1912—1913 гг., за что удостоился высшей воинской награды Греции — Золотого креста заслуги.
Сосланный в Сибирь за участие в восстании 18-легний уроженец Витебщины Иван Черский составил первую геологическую карту побережья озера Байкал. Черский был помилован после 22-летней ссылки, получил за свои исследования три золотые медали Русского географического общества, его именем назван горный хребет в Забайкалье.
Политика российских властей после восстания:
ссылки, аресты, конфискации имущества;
разбор шляхты;
закрытие костелов и передача их православным, строительство «муравьевок» (православные церкви и храмы);
закрытие Горе-горецкого земледельческого института;
на государственные должности назначались чиновники из России;
буржуазные реформы 1860-70-х гг. в Беларуси были проведены либо с опозданием, либо с ограничениями.