- •2. Сістэма мсфо
- •3. Дзяржаўная праграма пераходу на міжнародныя стандарты фінансавай справаздачнасці ў Рэспубліцы Беларусь
- •4.Фундаментальныя канцэпцыі падрыхтоўкі і падачы фінансавай справаздачнасці
- •5. Дапушчэнне безупыннай дзейнасці арганізацыі і прынцып налічэнняў як канцэптуальная аснова міжнародных стандартаў фінансавай справаздачнасці
- •6. Метады ацэнкі актываў і абавязацельстваў, рэкамендаваныя міжнароднымі стандартамі
- •7. Прычыны выкарыстання для ацэнкі актываў і абавязацельстваў дыскантаванай вартасці
- •8. Ацэнка па справядлівай вартасці і яе выкарыстанне ў міжнароднай практыцы рахункаводства
- •9. Спосабы пераўтварэння фінансавай справаздачнасці ў фармат міжнародных стандартаў і атрыманне дадатковай інфармацыі для трансфармацыі рахунковага балансу
- •10. Варыянты трансфармацыі фінансавай справаздачнасці ў фармат міжнародных стандартаў
- •11.Метадычныя і арганізацыйныя асновы канверсіі фінансавай справаздачнасці
- •12. Структура трансляцыйнага плана рахункаў для трансфармацыі фінансавай справаздачнасці і рахункі для адлюстравання актываў, якія адпавядаюць патрабаванням міжнародных стандартаў
- •13 Рэкласіфікацыя рахункаў актываў, для трансфармацыі балансавай справаздачы ў фармат міжнародных стандартаў
- •14. Рэкласіфікацыя рахункаў абавязацельстваў і капіталу для трансфармацыі балансавай справаздачы ў фармат міжнародных стандартаў
- •15. Агульная характарыстыка міжнароднага стандарту ias-1 Падача фінансавай справаздачнасці
- •16. Міжнародны стандарт ifrs-1 “Прыняцце міжнародных стандартаў фінансавай справаздачнасці ўпершыню: мэта і асноўныя палажэнні”
- •17. Працэдура трансфармацыі фінансавай справаздачнасці ў фармат міжнародных стандартаў
- •18. Рабочыя дакументы трансфармацыі фінансавай справаздачнасці ў фармат міжнародных стандартаў
- •19. Структура трансляцыйнага плана рахункаў для трансфармацыі фінансавай справаздачнасці і рахункі для адлюстравання актываў, якія адпавядаюць патрабаванням міжнародных стандартаў
- •20. Асаблівасці трансфармацыі фінансавай справаздачнасці дыграфічным метадам
- •21.Уліковая палітыка ў сістэме міжнародных стандартаў фінансавай справаздачнасці
- •22. Класіфікацыя запасаў і адаптацыя рахункаў для іх уліку да патрабаванняў міжнародных стандартаў
- •23. Метадалагічныя асновы вызначэння велічыні выдаткаў, падлеглых прызнанню ў якасці актываў
- •24. Мэты і прыярытэты, вызначаныя Саветам па міжнародных стандартах фінансавай справаздачнасці, у дачыненні да ўліку запасаў
- •25. Рэкамендаваныя стандартам ias-2 “Запасы” спосабы вызначэння сабекошту скарыстаных матэрыялаў і рэалізаванай прадукцыі
- •26. Абмежаванні свабоды выбару метадаў ацэнкі запасаў, прадугледжаныя міжнароднымі стандартамі
- •27.Каэфіцыентны спосаб выдзялення пастаянных і пераменных выдаткаў, іншыя выдаткі, панесеныя для забеспячэння бягучага месцазнаходжання і стану запасаў
- •28. Карэкціровачныя разлікі, рэкласіфікацыйныя і трансфармацыйныя праводкі, абумоўленыя рознымі падыходамі да вызначэння сабекошту запасаў у айчынным і міжнародным уліку
- •29. Сутнасць перыядычнай сістэмы і яе варыянты на аснове метадаў фіфо і сярэднеўзважанай вартасці
- •30. Сутнасць безупыннай сістэмы і методыка вызначэння слізготнага сабекошту запасаў
- •31. Айчынныя мадэли улику запасау , их недахопы и прапановы дасканалення
- •32. Расходы на фінансаванне і працэнты па крэдытах і пазыках у сабекошце запасаў: айчынны і міжнародны падыходы, методыка трансфармацыі паказчыкаў справаздачнасці
- •33. Міжнародны метад уліку “выдаткі-выпуск” і наменклатура рахункаў эканамічных элементаў выдаткаў
- •34. Рэкласіфікацыя выдаткаў, адлюстраваных на рахунках для іх уліку па прызначэнні ўнутры арганізацыі, у наменклатуру рахункаў эканамічных элементаў
- •35. Канверсія ўліку запасаў у фармат міжнародных стандартаў па метадзе “выдаткі-выпуск”
- •36. Інтэграваная канцэпцыя ўліку выдаткаў на вытворчасць і рэалізацыю прадукцыі, работ і паслуг
- •37. Абясцэньванне запасаў і іх адлюстраванне ў рахункаводстве
- •38. Прызнанне і першапачатковая ацэнка асноўных сродкаў
- •39. Амартызацыя асноўных сродкаў: падыход Савета па міжнародных стандартах фінансавай справаздачнасці
- •40.Метады налічэння амартызацыі і яе адлюстраванне ў рахункаводстве
- •41.Сутнасць мадэлей ўліку асноўных сродкаў па першапачатковай і пераацэненай вартасцях
- •42. Метад прапарцыянальнага змянення назапашанай амартызацыі пасля пераацэнкі асноўных сродкаў
- •43.Метад спісання назапашанай амартызацыі пасля пераацэнкі асноўных сродкаў
- •44.Спыненне прызнання асноўных сродкаў, асаблівасці ўліку і раскрыцця інфармацыі аб доўгатэрміновых актывах, прызначаных для продажу
- •45. Карэкціроўка фінансавай справаздачнасці айчынных арганізацый пры яе трансфармацыі ў фармат міжнародных стандартаў на велічыні амартызацыйных разыходжанняў
- •46. Патрабаванні стандарту ias-16 “Асноўныя сродкі” да раскрыцця інфармацыі ў фінансавай справаздачнасці
- •47. Працэдура тэсціравання актываў на абясцэньванне і методыка вызначэння магчымай сумы кампенсацыі
- •48. Прызнанне страт ад абясцэньвання асноўных сродкаў і парадак іх адлюстравання ў рахункаводстве
- •1 Прафесійныя арганізацыі бухгалтараў
23. Метадалагічныя асновы вызначэння велічыні выдаткаў, падлеглых прызнанню ў якасці актываў
МС IAS-2 "Запасы" в отчетности запасы могут признаваться как активы и как расходы. В качестве активов запасы признаются тогда, когда существует вероятность притока будущих экономических выгод в компанию от их использования или продажи и запасы имеют стоимость или оценку , которая может быть измерена. Признание запасов в качестве расхода происходит после их продажи. Стоимость запасов списывается на расходы в том отчетном периоде, когда признается соответствующий доход. Первоначальная оценка запасов может осуществляться по себестоимости, нормативных расходах и розничным ценам. Себестоимость запасов в обязательном порядке должен включать все затраты на приобретение и переработку. Затраты на приобретение включают цену покупки , импортные пошлины и другие налоги, а также расходы на транспортировку, погрузку и разгрузку , обработку и другие расходы, непосредственно связанные с приобретением запасов. Для определения фактической себестоимости материалов в отечественной практике используются счета 10 "Материалы", 15 "Заготовка и приобретение ценностей" и 16 "Отклонения в стоимости материалов". Данные счета не противоречат требованиям МС ФО к методике определения фактической себестоимости запасов. Поэтому после соответствующей рэкласификацыи, могут использоваться для трансформации финансовой отчетности в формат МС.Расходы на переработку запасов включаются затраты, непосредственно связанные с единицами продукции. Это прямые производственные затраты , а также косвенные производственные затраты , нужные для преобразования сырья и материалов в готовую продукцию. Для удобства проведения учетных процедур может использоваться метод оценки запасов по нормативамным расходам . Нормативные затраты учитывают условия и уровни использования сырья и материалов, работы, мощности и эффективности. Они регулярно проверяются и при необходимости корректируются. В розничной торговле для оценки запасов, состоящих из большого количества изделий, ассортимент которых быстро меняется, используюется метод оценки по розничным ценам . Суть этого метода заключается в добавлении к покупной стоимости товаров определенной маржи, которая в отечественной практике называется торговой надбавкой. Кроме расходов на приобретение и переработку в себестоимость запасов могут включаться и другие расходы. Другие расходы включаются в себестоимость запасов только в той части, в которой они связаны с доведением запасов до современного местоположения и состояния.
24. Мэты і прыярытэты, вызначаныя Саветам па міжнародных стандартах фінансавай справаздачнасці, у дачыненні да ўліку запасаў
Совет по МС финансовой отчетности придерживается мнения, в соответствии с которым целью учета запасов заключается в правильном определении прибыли. Исходя из этого , при продаже запасов их балансовая стоимость должна быть признана как расход в том отчетном периоде, в котором признается выручка от их продажи. Это дает возможность выполнить такой международный принцип бухгалтерского учета, как соответствие доходов расходам. Второй целью учёта запасов является определение наиболее реальной их стоимости. Эти две цели иногда несовместимы. При их несовместимости приоритет должен отдаваться правильному определению прибыли. Обусловлено это следующей причиной. Прибыль определяется как разность между нетто-выручкой от реализации продукции и ее себестоимостью. Приоритет правильного определения прибыли четко раскрывается в подходе стандарта IAS-2 "Запасы" к оценке запасов в финансовой отчетности. В соответствии со стандартом IAS-2 "Запасы" для оценки запасов должна использоваться наименьшая величины из их себестоимости и чистой стоимости реализации. Это правило, которое в международной учетной практике называется правилом наименьшего значения из себестоимости и рыночной стоимости может применяться с использованием двух основных методов. Первый называется постатейным методом . При использовании этого метода сравнивается себестоимость и рыночная стоимость каждой единицы запасов , после чего каждая единица оценивается по наименьшей стоимости. Второй метод называется методом основных категорий . При этом методе сравнивается общая себестоимость и общая рыночная стоимость каждой категории запасов. После такого сравнения каждая категория оценивается по наименьшей стоимости. Себестоимость запасов в обязательном порядке должен включать все затраты на приобретение, переработку и прочие затраты, понесенные организации для доведения запасов до их текущего состояния и местоположения. Однако указанный стандарт не предусматривает включение всех затрат на переработку в себестоимость запасов. С себестоимости запасов исключаются следующие расходы: а) сверхнормативные потери сырья, оплата труда и другие производственные расходы, б) проценты по займам, в) расходы на хранение, г) административно-управленческие расходы д) расходы на продажу. Стандарт IAS-2 "Запасы" отражает общий подход, принятый в МС, в соответствии с которым выделяются две категории расходов - затраты на продукт и расходы периода . Исходя из такого подхода выделяются постоянные и переменные накладные производственные расходы . При таком подходе в условиях низкого объема производства часть постоянных накладных производственных расходов не распределяется между видами продукции, а списывается на расходы отчетного периода. Это ведет к уменьшению стоимости запасов и признания определенной суммы убытков.