- •2. Сістэма мсфо
- •3. Дзяржаўная праграма пераходу на міжнародныя стандарты фінансавай справаздачнасці ў Рэспубліцы Беларусь
- •4.Фундаментальныя канцэпцыі падрыхтоўкі і падачы фінансавай справаздачнасці
- •5. Дапушчэнне безупыннай дзейнасці арганізацыі і прынцып налічэнняў як канцэптуальная аснова міжнародных стандартаў фінансавай справаздачнасці
- •6. Метады ацэнкі актываў і абавязацельстваў, рэкамендаваныя міжнароднымі стандартамі
- •7. Прычыны выкарыстання для ацэнкі актываў і абавязацельстваў дыскантаванай вартасці
- •8. Ацэнка па справядлівай вартасці і яе выкарыстанне ў міжнароднай практыцы рахункаводства
- •9. Спосабы пераўтварэння фінансавай справаздачнасці ў фармат міжнародных стандартаў і атрыманне дадатковай інфармацыі для трансфармацыі рахунковага балансу
- •10. Варыянты трансфармацыі фінансавай справаздачнасці ў фармат міжнародных стандартаў
- •11.Метадычныя і арганізацыйныя асновы канверсіі фінансавай справаздачнасці
- •12. Структура трансляцыйнага плана рахункаў для трансфармацыі фінансавай справаздачнасці і рахункі для адлюстравання актываў, якія адпавядаюць патрабаванням міжнародных стандартаў
- •13 Рэкласіфікацыя рахункаў актываў, для трансфармацыі балансавай справаздачы ў фармат міжнародных стандартаў
- •14. Рэкласіфікацыя рахункаў абавязацельстваў і капіталу для трансфармацыі балансавай справаздачы ў фармат міжнародных стандартаў
- •15. Агульная характарыстыка міжнароднага стандарту ias-1 Падача фінансавай справаздачнасці
- •16. Міжнародны стандарт ifrs-1 “Прыняцце міжнародных стандартаў фінансавай справаздачнасці ўпершыню: мэта і асноўныя палажэнні”
- •17. Працэдура трансфармацыі фінансавай справаздачнасці ў фармат міжнародных стандартаў
- •18. Рабочыя дакументы трансфармацыі фінансавай справаздачнасці ў фармат міжнародных стандартаў
- •19. Структура трансляцыйнага плана рахункаў для трансфармацыі фінансавай справаздачнасці і рахункі для адлюстравання актываў, якія адпавядаюць патрабаванням міжнародных стандартаў
- •20. Асаблівасці трансфармацыі фінансавай справаздачнасці дыграфічным метадам
- •21.Уліковая палітыка ў сістэме міжнародных стандартаў фінансавай справаздачнасці
- •22. Класіфікацыя запасаў і адаптацыя рахункаў для іх уліку да патрабаванняў міжнародных стандартаў
- •23. Метадалагічныя асновы вызначэння велічыні выдаткаў, падлеглых прызнанню ў якасці актываў
- •24. Мэты і прыярытэты, вызначаныя Саветам па міжнародных стандартах фінансавай справаздачнасці, у дачыненні да ўліку запасаў
- •25. Рэкамендаваныя стандартам ias-2 “Запасы” спосабы вызначэння сабекошту скарыстаных матэрыялаў і рэалізаванай прадукцыі
- •26. Абмежаванні свабоды выбару метадаў ацэнкі запасаў, прадугледжаныя міжнароднымі стандартамі
- •27.Каэфіцыентны спосаб выдзялення пастаянных і пераменных выдаткаў, іншыя выдаткі, панесеныя для забеспячэння бягучага месцазнаходжання і стану запасаў
- •28. Карэкціровачныя разлікі, рэкласіфікацыйныя і трансфармацыйныя праводкі, абумоўленыя рознымі падыходамі да вызначэння сабекошту запасаў у айчынным і міжнародным уліку
- •29. Сутнасць перыядычнай сістэмы і яе варыянты на аснове метадаў фіфо і сярэднеўзважанай вартасці
- •30. Сутнасць безупыннай сістэмы і методыка вызначэння слізготнага сабекошту запасаў
- •31. Айчынныя мадэли улику запасау , их недахопы и прапановы дасканалення
- •32. Расходы на фінансаванне і працэнты па крэдытах і пазыках у сабекошце запасаў: айчынны і міжнародны падыходы, методыка трансфармацыі паказчыкаў справаздачнасці
- •33. Міжнародны метад уліку “выдаткі-выпуск” і наменклатура рахункаў эканамічных элементаў выдаткаў
- •34. Рэкласіфікацыя выдаткаў, адлюстраваных на рахунках для іх уліку па прызначэнні ўнутры арганізацыі, у наменклатуру рахункаў эканамічных элементаў
- •35. Канверсія ўліку запасаў у фармат міжнародных стандартаў па метадзе “выдаткі-выпуск”
- •36. Інтэграваная канцэпцыя ўліку выдаткаў на вытворчасць і рэалізацыю прадукцыі, работ і паслуг
- •37. Абясцэньванне запасаў і іх адлюстраванне ў рахункаводстве
- •38. Прызнанне і першапачатковая ацэнка асноўных сродкаў
- •39. Амартызацыя асноўных сродкаў: падыход Савета па міжнародных стандартах фінансавай справаздачнасці
- •40.Метады налічэння амартызацыі і яе адлюстраванне ў рахункаводстве
- •41.Сутнасць мадэлей ўліку асноўных сродкаў па першапачатковай і пераацэненай вартасцях
- •42. Метад прапарцыянальнага змянення назапашанай амартызацыі пасля пераацэнкі асноўных сродкаў
- •43.Метад спісання назапашанай амартызацыі пасля пераацэнкі асноўных сродкаў
- •44.Спыненне прызнання асноўных сродкаў, асаблівасці ўліку і раскрыцця інфармацыі аб доўгатэрміновых актывах, прызначаных для продажу
- •45. Карэкціроўка фінансавай справаздачнасці айчынных арганізацый пры яе трансфармацыі ў фармат міжнародных стандартаў на велічыні амартызацыйных разыходжанняў
- •46. Патрабаванні стандарту ias-16 “Асноўныя сродкі” да раскрыцця інфармацыі ў фінансавай справаздачнасці
- •47. Працэдура тэсціравання актываў на абясцэньванне і методыка вызначэння магчымай сумы кампенсацыі
- •48. Прызнанне страт ад абясцэньвання асноўных сродкаў і парадак іх адлюстравання ў рахункаводстве
- •1 Прафесійныя арганізацыі бухгалтараў
21.Уліковая палітыка ў сістэме міжнародных стандартаў фінансавай справаздачнасці
На международном уровне принципы формирования и изменения учётной политики раскрывает стандарт IAS -8 " Учетная политика . В указанном стандарте определение термина " учетная политика " сформулировано следующим образом. Учетная политика - это конкретные принципы , основы , соглашения , правила и практика , используемых организацией для подготовки и подачи финансовой отчетности. Указанный стандарт обязательно должен использоваться компаниями , которые обязаны трансформировать свою отчётность по МС. Между трактовкой учётная политика принятой указанным стандартом и отечественным термином , имеют место расхождения. Национальным стандартом который регламентирует подходы для разработки учётной политики организации РБ, является положение по бухгалтерскому учёту. По результатам документа , учётная политика , представляет собой совокупность способов ведения учёта. Учётная политика РБ является ключевым инструментом формирования методики бухгалтерского учёта в конкретной организации. Перед аудиторами организации , которые приняли решение составлять свою финансовую отчётность по МС стоит задача выяснить, соответствует ли отчётность таких организаций МС. При формировании учётной политики для цели трансформации ФО ориентироваться нужно не национальным законодательством , а всей совокупностью МС. Очень важным моментом при формировании учётной политики является её последовательность . Это означает , что организация должна из года в год сохранять основные положения учётной политики , однако существуют причины , которые обуславливают необходимость изменения учётной политики. Эти причины изложены в стандарте IAS -8 и в национальных нормативных документах. Стандарт IAS -8 не предусматривает неизменность учётной политики на протяжении года. Этим он отличается от требований нормативных документов в РБ,РФ. , где изменения учётной политики вводится только сначала года. Указанный стандарт допускает как ретроспективное , так и перспективное применение изменений в учётной политике. Ретроспективное применение предусматривает корректировку всех входящих сальдо за предыдущие отчётные периоды по каждому компоненту актива, обязательств и капитала. На практике это означает внесение корректировок в предыдущую отчётность. Но осуществить такое изменение на практике не всегда возможно и оправдано. Поэтому данный стандарт допускает ретроспективное применение новой учётной политики так далеко назад во время , насколько это практично осуществимо. Допускается также внесение изменений в отчёты только текущего периода . С предоставлением необходимых разъяснений в дополнение к финансовой отчётности.
22. Класіфікацыя запасаў і адаптацыя рахункаў для іх уліку да патрабаванняў міжнародных стандартаў
Для раскрытия информации о материально- производственных запасах используется МС учёта IAS -2 " Запасы" . Указанный стандарт определяет общие подходы оценки и отражения запасов в финансовой отчетности. Цель стандарта заключается в том , чтобы определить порядок учета запасов. Главная задача учета запасов заключается в определении величины производственных затрат , подлежащих признанию в качестве актива и перенесения их на последующие периоды до признания выручки . Стандарт дает указания по определению затрат и их последующим признания в качестве расходов. Он также дает представление о способах расчета себестоимости , которые используются при определении стоимости запасов. Международный стандарт IAS -2 " Запасы" применяется ко всем запасам за исключением:1) незавершенного производства , возникающей по договорам на строительство;2) финансовых инструментов 3) биологических активов связанных с сельскохозяйственной деятельностью 4) долгосрочных активов , предназначенных для продажи. Соответственно стандарту IAS -2 " Запасы" , в качестве запасов признаются активы , которые предназначены для продажи в ходе деятельности , используемых в процессе производства или находятся в форме сырья и материалов , предназначенных для использования в производственном процессе или при оказании услуг. Стандарт IAS -2 " Запасы" предусматривает раскрытие в финансовой отчетности не только общей балансовой стоимости запасов , но и в разрезе групп и подгрупп согласно классификации , принятой в организации , которая должна соответствовать рекомендациям МС. Классификация запасов , определяемая отечественными методиками учёта , в общем виде представлено в типовом плане счетов , который необходимо адаптировать к требованиям МС . Большинство счетов для учета запасов по типовому плану счетов организаций РБ соответствует требованиям к классификации запасов , предъявляемым МС финансовой отчетности. Следует отметить , что в отечественном типовом плане счетов некоторые позиции предусмотренные МС отсутствуют. Например , сельскохозяйственной продукции , которая в отечественном учёте учитываться на счетах 10 " Материалы " (если ее большая часть предназначена для внутреннего потребления ) или 43 " Готовая продукция" (если ее большая часть предназначена для реализации ) . В отечественном учёте не выделяется отдельный счет " незавершенное производство ".