Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:

МАТ_АНАЛІЗ_1_курс_2_семестр_Інтэграл_3

.pdf
Скачиваний:
13
Добавлен:
18.03.2015
Размер:
2.11 Mб
Скачать
O

Такім чынам, мы пабудавалі дзве паслядоўнасці кубавальных цел, якія

адпаведна змяшчаюцца ў целе

V

і змяшчаюць цела

V , аб’ёмы якіх маюць

 

 

b

 

 

 

агульны ліміт: lim Uk

lim Zk

P x

dx .

 

k

k

a

 

 

 

 

 

 

 

 

Калі скарыстаць тэарэму 4, то атрымаем, што цела V

з’яўляецца

 

 

b

 

 

 

кубавальным, а аб’ём V роўны

P

x

dx :

 

 

 

a

 

 

 

 

 

 

b

 

 

 

 

V

 

P x dx .

 

a

Тэарэму даказалі.

Заўвага 1. З даказанай тэарэмы вынікае праўдзівасць наступнага сцвярджэння: калі целы I і II размяшчаюцца паміж паралельнымі пласкасцямі α і β і валодаюць той уласцівасцю, што пры перасячэнні іх любой плоскасцю γ, паралельнай пласкасцям α і β, атрымліваюцца фігуры, якія маюць роўныя плошчы, то целы I і II маюць роўныя аб’ёмы (незалежна ад іх формы). Гэта сцвярджэнне носіць назву прынцыпу Кавальеры. Упершыню яго сфармуляваў італьянскі матэматык Кавальеры.

Прыклад 1. вылічыць аб’ём піраміды,

 

 

 

 

 

 

 

 

у якой плошча асновы роўная P, а

 

 

 

 

 

 

 

 

вышыня роўная H (рыс. 2.3).

 

 

x

 

 

 

 

Рашэнне. Праз вяршыню О праводзім

 

 

 

 

 

 

 

 

вось, перпендыкулярную плоскасці

 

 

 

 

 

 

 

 

асновы. Назавём яе воссю Ох. На

 

 

 

 

 

 

 

 

гэтай восі возьмем пункт х. Праз гэты

 

 

 

 

x

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

пункт праводзім плоскасць,

 

 

 

 

 

 

 

 

перпендыкулярную восі Ох. Плошчу

 

 

Рыс.2.3

 

 

атрыманага пры гэтым сечыва

y

 

 

 

 

)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

x

 

 

абазначым праз P x .

 

 

y

f(

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

З элементарнай геаметрыі вядома,

 

 

 

 

f(x)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

P x

x2

 

 

 

 

 

 

 

 

што

P

H2 ,

O

a

 

x

 

 

b

x

адкуль P x

P x2 .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

H2

 

 

 

 

 

 

 

 

Скарыстаўшы формулу (2), атрымаем:

Рыс. 2.4

H

 

P

x2dx

P x3

 

H

1

 

 

V

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PH .

 

H2

H2 3

 

 

 

3

0

 

 

 

 

 

 

 

 

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Заўвага 2. Няхай функцыя f

x вызначаная, непарыўная і неадмоўная на

адрэзку a, b . Разгледзім крывалінейную трапецыю, абмежаваную графікам

дадзенай функцыі і прамымі x a , x b , y 0 . Дадзеную крывалінейную трапецыю будзем круціць вакол восі Ох. Атрыманае пры гэтым цела назавём целам вярчэння (рыс. 2.4).

Дакажам, што гэта цела з’яўляецца кубавальным. Знойдзем формулу для вылічэння аб’ёму V цела вярчэння.

На адрэзку a, b возьмем пункт х і правядзём праз яго плоскасць, пер-

пендыкулярную восі Ох . Пры перасячэнні цела V гэтай плоскасцю атрымаем

круг радыуса f x . Плошча P x атрыманага сечыва роўная

f 2 x :

P

f 2 x .

 

Калі скарыстаць тэарэму 6, то атрымаем, што цела вярчэння V

з’яўляецца

кубавальным, а аб’ём V гэтага цела вылічваецца па формуле

 

y

 

 

 

y

2 x

 

 

 

H

r

 

 

 

 

O

H

 

x

 

 

 

 

Рыс. 2.5

 

 

y

 

 

y

r 2

x2

 

r

O

r

x

 

Рыс. 2.6

 

 

b

 

V

f 2 x dx .

(5)

a

Прыклад 2. Вылічыць аб’ём V конуса вярчэння, у якога радыус асновы роўны r, а вышыня Н (рыс. 2.5).

Рашэнне. Спачатку знойдзем раўнанне ўтваральнай. Яно мае наступны выгляд: y Hr x .

Дадзены конус атрымаецца, калі крывалінейную трапецыю, абмежаваную

прамымі y

r

x , y 0 , x r , круціць вакол восі Ох.

H

 

 

Калі скарыстаць заўвагу 2, то атрымаем, што разглядаемы конус з’яўляецца кубавальным целам. Знойдзем яго аб’ём. Маем:

H

r

2

 

r 2

 

x3

 

H

 

 

 

V

x

dx

 

 

 

H

H2

3

 

 

0

 

 

 

0

 

 

 

 

 

 

 

31 r 2H .

Прыклад 3. Вылічыць аб’ём шара радыуса r.

Рашэнне. Шар радыуса r мы атрымаем, калі паўкруг, абмежаваны паўакружнасцю

y r 2 x2 і прамой y 0 , будзем круціць вакол восі Ох (рыс. 2.6).

Калі скарыстаць заўвагу 2, то атрымаем, што шар з’яўляецца кубавальным

 

r

4

 

целам. Знойдзем аб’ём шара. Маем: V

r 2 x2 dx

r 3 .

 

3

 

r

 

 

 

 

Лекцыя 3

Даўжыня дугі крывой, дыферэнцыял дугі крывой. Плошча паверхні вярчэння.

Даўжыня дугі крывой, дыферэнцыял дугі крывой

Няхай плоская крывая АВ зададзена раўнаннем y

f x

, дзе f x

непарыўная функцыя на прамежку

a,

b . Разаб’ём адрэзак a, b

на n частак

пунктамі a x0 x1

x2

 

xk 1

xk

 

xn

b .

 

У кожным пункце xk

пабудуем перпендыкуляр да восі Ох. Тады дуга АВ таксама

разбіваецца на n частак пунктамі A0 A , A1 , A2 , … , Ak 1 , Ak , … , An B

(рыс. 3.1).

y

 

An 1

 

 

 

B An

 

 

Ak

 

A1

 

A0 A

Ak 1

 

 

 

O a=x0 x1

xk 1

xk

xn 1 b xn x

Рыс. 3.1

Злучым гэтыя пункты хордамі і атрымаем некаторую упісаную ламаную лінію A0 A1A2 ... An , перыметр якой абазначым праз p.

Азначэнне 1. Калі існуе канечны ліміт s перыметра p упісанай у крывую ламанай, калі найбольшае з яе звёнаў імкнецца да нуля, то гэты ліміт называецца даўжынёй дугі АВ:s lim p , дзе μ — даўжыня найбольшага звяна

 

 

 

0

 

 

ламанай.

 

 

 

 

 

Крывую, даўжыня якой існуе, называюць выпрастальнай.

 

Тэарэма.3.1 Калі функцыя f

x

непарыўная разам са сваёй вытворнай f '

x

на адрэзку a, b , то крывая АВ з’яўляецца выпрастальнай, а даўжыня яе

 

выражаецца формулай

 

 

 

 

 

b

 

 

 

 

 

 

 

f ' x 2 dx .

(1)

s

1

a

Доказ. Пункты A0 , A1 , A2 , … , An маюць наступныя каардынаты:

A0 x0,f x0 , A1 x1,f x1 , A2 x2,f x2

 

, …. , An xn,f xn .

Даўжыня lk

аднаго звяна Ak

1Ak ламанай лініі вылічваецца па вядомай

формуле

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lk

xk

 

xk 1

2

f xk

f

xk 1

2

 

, k

1,

 

2, ... , n

(2)

 

 

 

 

 

Згодна з тэарэмай Лагранжа маем:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

f xk

 

f xk 1

f '

 

k

xk

xk 1

 

f '

k

xk ,

дзе k xk 1,

xk ,

xk

xk

 

xk 1 .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Значыць, lk

 

 

xk

2

f '

k

xk

2

 

1

f '

k

2

 

xk .

 

Такім чынам, перыметр усёй ламанай A0 A1A2

... An 1An

роўны

 

 

 

 

 

 

n

 

n

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2 xk .

 

 

 

 

 

 

 

 

(3)

 

 

 

 

 

p

 

 

lk

1

 

 

f '

 

k

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

k

1

 

k 1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Сума (3) уяўляе сабой інтэгральную суму для функцыі 1

f ' x

2 . Паколькі

 

 

гэтая функцыя непарыўная на адрэзку a,

b , то ліміт сумы (3) існуе, калі

 

 

 

max

 

 

xk

імкнецца да нуля і роўны адпаведнаму вызначанаму інтэгралу,

г. зн.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

n

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

b

 

 

 

 

 

 

 

y

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2

 

 

 

 

 

 

2

 

 

 

 

 

 

 

 

s

lim p

 

lim

 

 

1 f '

 

k

 

xk

 

 

1

f ' x

dx

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

0

 

 

 

0 k

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A

 

 

Прыклад 1. Знайсці даўжыню дугі ланцуговай

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

лініі

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

a

 

 

x

x

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ад x

 

0 да x

 

a (рыс. 3.2).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

y

 

ea e a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

 

 

x

 

 

x

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O

 

a

x

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Рашэнне. Знойдзем y '

 

 

 

 

 

 

. Згодна

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ea e

 

a

 

 

 

 

 

Рыс. 3.2

 

 

2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

з формулай (1) маем:

a

 

 

1

 

x

 

x

2

 

1a

 

x

 

x

 

a

 

x

 

x

 

a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

s

1

ea

e a

dx

ea

e a dx

ea

e a

 

 

 

 

 

 

 

 

4

2 0

2

 

 

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

a2 e e1 .

Вылічэнне даўжыні дугі плоскай крывой, зададзенай у параметрычнай форме

Разгледзім параметрычна зададзеную крывую

 

 

 

 

 

 

x

 

t

, y

t

 

 

t

,

 

 

дзе t , t

— непарыўныя на адрэзку

,

функцыі, якія маюць

 

непарыўныя вытворныя, прычым ' t

0

 

t

, .

 

 

Няхай a

,

b

 

 

 

 

. У інтэграле (1) здзейснім падстаноўку x

t .

Паколькі y '

'

t

 

 

, то атрымаем:

 

 

 

 

 

 

 

'

t

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

' t

2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

s

 

 

1

 

 

' t dt

 

 

 

' t 2

' t 2 dt .

 

 

 

'

t

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Такім чынам,

s ' t 2 ' t 2 dt . (4)

Прыклад 2. Знайсці даўжыню акружнасці радыуса R.

Рашэнне. Раўнанне акружнасці ў параметрычнай форме мае выгляд

 

 

 

 

 

 

x

R cos t , y

R sin t .

 

 

 

Знойдзем чацвёртую частку s1

даўжыні акружнасці. Згодна з формулай (4)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

маем: s 4s1

 

 

 

 

' 2

 

' 2 dt

 

 

 

4

 

 

 

 

R cos t

R sin t

 

 

 

 

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

4

 

R sin t ' 2

R cos t

2 dt 4Rt

 

 

 

2

R .

 

 

 

 

 

 

2

 

 

 

 

 

0

 

 

 

 

 

 

 

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Вылічэнне даўжыні дугі плоскай крывой у палярных каардынатах

Няхай крывая зададзена раўнаннем у палярных каардынатах r r

, дзе

функцыя r

і яе вытворнаяr '

непарыўныя на адрэзку

 

,

. Скарыстаем

формулы пераходу ад палярных каардынат да дэкартавых:

x

r cos

, y

r sin .

Тады раўнанні

 

 

 

 

x r

cos

, y

r

sin

можна разглядаць як параметрычныя раўнанні крывой пры змяненні

параметра

у межах

 

. Тады па формуле (4) знаходзім

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

s

 

r ' cos

r

sin

2

r '

sin

r

cos

2 d

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

r '

2

r

2 d .

 

 

 

 

 

 

 

y

 

 

 

B

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A

M

 

P

ds

 

 

 

dy

 

 

dx

 

O a

x

x

dx b x

Рыс. 3.3

Дыферэнцыял дугі

Возьмем на дузе АВ адвольны пункт М, які адпавядае значэнню х з прамежку a, b , і будзем лічыць яго зменным пунктам крывой АВ (рыс.3.3).

Тады даўжыня дугі АМ будзе функцыяй ад х. Згодна з формулай (1) для дугі АМ маем:

 

 

 

 

 

x

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

s

x

1

f '2

t dt .

 

 

 

 

 

 

 

a

 

 

 

 

 

 

 

Адсюль знаходзім

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ds

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

f '2

x .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dx

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

З апошняй роўнасці вынікае, што

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dy

2

 

 

 

 

ds

1 f '2 x

 

dx

1

 

dx

dx2 dy 2 .

 

 

 

 

 

 

dx

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Такім чынам, дыферэнцыял дугі ds лікава роўны даўжыні адрэзка МР датычнай да крывой у пункце М, г. зн. ёсць гіпатэнуза прамавугольнага трохвугольніка з катэтамі dx і dy .

Плошча паверхні

Няхай на адрэзку a, b зададзена непарыўная функцыя y f x . Разгледзім

y

 

Mk 1

Mk

Mn

M1

 

M0

 

O a x0 x1

xk 1

xk

b xn x

 

Рыс. 3.4

 

 

крывую, якая з’яўляецца графікам дадзенай функцыі. Мяркуем, што крывая ляжыць над воссю Ох (рыс. 3.4).

Калі круціць разглядаемую крывую вакол восі Ох, то атрымаем некаторую паверхню. Назавём яе паверхняй вярчэння π.

Увядзём паняцце плошчы паверхні вярчэння π. Гэта можна зрабіць наступным чынам. Разбіваем адрэзак a, b на n частак (не абавязкова роўных) пунктамі

 

a x0

x1

x2

 

xk 1

xk

xn

b .

 

 

Сукупнасць усіх пунктаў назавём разбіўкай Т адрэзка a, b (рыс. 39).

 

Абазначым

xk

xk

xk

1 (k=1, 2, … , n). Даўжыню найбольшага частковага

адрэзка абазначым праз λ. Пунктам x 0 ,

x1, ... ,

xn

на дадзенай крывой

 

адпавядаюць пункты M0

x0,f

x0

,

M1

x1,f

x1

 

, … , Mk 1 xk

1,f

xk 1

,

Mk xk ,f xk

, … ,Mn xn,f xn .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Разгледзім ламаную M0M1 ...

Mn . Плошчу паверхні, атрыманай пры вярчэнні

ламанай вакол восі Ох, абазначым праз P T . Гэта будзе сума бакавых

 

паверхняў усечаных конусаў. Дамовімся казаць, што плошча P T

пры

0

мае ліміт, роўны P , калі для любога ліку

 

0 можна знайсці такі лік

0 , што

пры любой разбіўцы адрэзка

a, b , які падпарадкоўваецца толькі адзінай

 

 

 

 

 

 

 

умове

, выконваецца няроўнасць

P T

P

 

. Запішам:

 

 

 

 

 

 

 

P

limP T .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

0

 

 

 

 

 

 

 

 

Азначэнне. Калі існуе ліміт Р плошчы P T

пры

0 , то паверхня вярчэння

π называецца квадравальнай, а ліміт Р называецца яе плошчай.

 

 

Такім чынам, плошча паверхні вярчэння π роўная:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

P

limP T .

 

 

 

 

 

(1)

 

 

 

 

 

 

 

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Тэарэма. Калі функцыя y

f

x

на адрэзку

a,

b

мае непарыўную

 

вытворную f ' x

, то паверхня π, атрыманая пры вярчэнні графіка гэтай

функцыі вакол восі Ох, квадравальная, а яе плошча Р можа быць вылічана па

b

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

x 2 dx ,

 

наступнай формуле: P 2 f

x

1

 

f '

 

a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

г. зн.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

b

 

 

 

 

 

 

P

2

 

y

1

y '2 dx .

(2)

 

 

a

 

 

 

 

 

 

Доказ. Даўжыню адрэзка Mk 1Mk абазначым праз lk . Пры вярчэнні гэтага адрэзка вакол восі Ох атрымаем усечаны конус, бакавая паверхня якога роўная

f xk 1 f xk lk .

Плошча паверхні, атрыманай пры вярчэнні ламанай M0M1 ... Mn вакол восі Ох

роўная

 

 

 

n

 

 

 

 

 

P T

 

f

 

xk 1

f

xk lk .

(3)

 

 

 

k 1

 

 

 

 

 

Вылічым lk :

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lk

xk

xk 1

2

f xk

2

.

 

f xk 1

Паколькі згодна з тэарэмай Лагранжа

 

 

 

 

f xk f xk 1

f '

k

xk

xk 1

(дзе xk 1

k xk ),

то

lk

1 f ' k

2 xk

Таму (3) прыме выгляд:

n

 

P T

f xk 1

k

1

Лёгка заўважыць, што выраз для P T

xk 1

1

f '

 

 

2

xk .

k

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

f xk

1

f '

 

2

 

xk .

k

 

 

можна запісаць у наступным выглядзе:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

n

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

P T

 

2

f

 

 

1 f '

 

2

 

 

 

 

xk

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

k

 

k

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

k

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

n

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

f

xk 1

f

 

f

xk

f

 

1

f '

 

 

 

 

2

 

xk .

 

 

 

(4)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

k

k

k

 

 

 

 

 

 

k

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Заўважым, што першы складнік у правай частцы роўнасці (4) з’яўляецца

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

інтэгральнай сумай для функцыі 2

f

x

1

 

f '

x

 

2 . Паколькі функцыя

непарыўная на адрэзку

a,

b , то яна інтэгравальная на гэтым адрэзку. Таму

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

b

 

 

 

 

 

 

 

 

пры

0 разглядаемая сума мае ліміт, які роўны 2

 

 

 

 

 

 

2 dx :

 

f x

1 f ' x

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

n

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

b

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lim 2

f

k

1

 

f '

k

2

xk

2

 

f x

 

1

 

 

 

 

 

f ' x

 

2 dx .

(5)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

0

 

k 1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Дакажам, што

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

n

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lim

f

xk

 

 

f

 

 

f

xk

f

 

 

 

 

 

1

 

f '

 

 

2

 

 

xk =0,

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

 

k

 

 

 

 

k

 

 

 

 

k

 

 

 

 

0

k

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(6)

тады з роўнасцяў (4), (5), (6) будзе вынікаць наступная роўнасць:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

b

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2 dx .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lim P T

 

2

f

x

1

f '

x

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

0

 

 

 

a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Гэтым і будзе даказана, што паверхня вярчэння квадравальная, а яе плошча

 

 

 

b

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

роўная P

 

 

 

 

 

 

 

 

2 dx .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2

 

f x

1

f ' x

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Такім чынам, доказ тэарэмы зводзіцца да доказу роўнасці (6).

 

 

 

 

 

Возьмем адвольны лік

0 . Будзем шукаць такі лік

 

0 , які патрэбны, каб

пераканацца ў праўдзівасці роўнасці (6).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Найбольшае значэнне непарыўнай на адрэзку a, b

функцыі 1

f '

x 2

 

абазначым праз М. Паколькі функцыя f

x

непарыўная на адрэзку

a, b , то

яна і раўнамерна непарыўная на гэтым адрэзку. Таму для ліку

 

 

 

 

 

0

2M

b

a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

існуе такі лік

 

0 , што для любой пары пунктаў x ',

x "

a, b , якія

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

задавальняюць умове

x '

x "

 

 

 

, выконваецца няроўнасць

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

f x '

 

 

f

x "

 

 

 

 

 

 

.

 

 

 

 

 

 

 

 

(7)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2M

b

a

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Пакажам, што знойдзены лік δ і з’яўляецца тым лікам

0 , які патрэбны для

доказу роўнасці (6).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Разгледзім адвольную Т адрэзка

a, b , які падпарадкоўваецца толькі адзінай

умове

. Пры такой разбіўцы даўжыня кожнага частковага адрэзка

 

xk 1, xk

будзе меншай δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Паколькі пункт

 

k ляжыць унутры адрэзка

xk 1, xk

, то, відавочна, будзем

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

мець:

xk

1 k

 

 

,

xk

k

 

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Таму, на падставе (7), атрымаем:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

f xk 1 f

f xk f

k

k

2M b a ,

2M b a .

Калі ўлічыць гэтыя няроўнасці, то прыйдзем да наступнай няроўнасці:

n

 

 

 

 

 

f

xk 1

f

k

1

 

 

 

n

 

 

 

 

f

xk 1

f

k

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

f xk

f

 

1

 

f '

 

2

 

xk

 

k

k

 

k

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

k

 

f xk

f

k

 

1

f '

k

 

2

xk