- •1.Паняцце пра суч.Бел.Літ.Мову. Паняцце нац.Мовы. Асн.Адзінкі літ.Мовы. Форма існавання.
- •2.Бел.Мова ў сям’і індаеўрап.Моў. Бел.Мова адна са слав.Моў. Усходнеслав., заходнеслав. І паўднёва слав.Мовы.
- •4. Дыялекты на тэррыторыі Бел. Формы існавання дыялектнай мовы.
- •5. Функцыі мовы: камунікатыўная, пазнавальная (кагнітыўная), акумулятыўная, уплывова эмацыянальна-эстэтычная.
- •7. Фанетыка. Сувязь з інш. Раздзеламі мовазнаў. Прадмет і задач вывучэння.
- •8. Фанетычныя адзінкі, іх функцыянальная хар-ка.
- •10. Моўны апарат. Актыўныя і пасіўныя органы маўлення.
- •11. Артыкуляцыйная хар-ка зыч. Гукаў паводле: удзелу голасу і шуму, спосаб ўтварэння, месца ўтварэння, палатальнасць.
- •12.Артыкул. Хар-ка гал. Гукаў (рад, пад’ём, лабілізав., нелабілязав.)
- •13. Фанет. Законы (закон недысімілятыўн. Акання, асіміліяц., дысіміляцыя)
- •16.Пазіцыйныя і гістарычныя чаргаванні гукаў
- •17. Фаналогія. Паняцце фанема. Фанал. Школы. Варыянты і варыяцыі фанем
- •19.Складападзел у бел.Мове. Закон узрастаючай гучнасці. Хар-ка складоў.
- •20. Націск (разнамесны, рухомы і нерухомы) і інтанацыя ў бел.Мове.
- •21. Арфаэпія, яе задачы. Прычыны адхіленняў ад літаратурнага вымаўлення.
- •22. Вымаўленне зычных і спалучэнняў зычных у суч.Бел.Літ.Мове.
- •23. Графіка. Фарміраванне бел графікі.
- •24. Прынцыпы бел. Графікі. Піктаграфічнае, ідэаграф., фанаграф. Пісьмо.
- •25.Арфаграфія. Гісторыя фармірав. Бел. Арфаграф. Прынцыпы суч. Бел. А.
- •26. «Бел.Граматыка Тарашкевiча 1918г. Рэформа правапiсу 1933»
- •27. Лексікалогія як раздзел мовазнаўства. Азначэнне слова як асн. Адзінкі мовы. Лексічнае і граматычнае значэнні слова.
- •28.Полiсемiя, семан.Пераарыент.Слова ў тэксце.Асабл.Выкарыс.Тропаў у смi
- •29. Моўныя рэсурсы і маўленчыя рэалiзацыi лекс. Аманiмii. Тыпы амонiмаў.
- •4 Тыпы няпоуных амонiмау:
- •30. Прычыны узнiкнення I шляхi утв. Амонiмау. Размеж. Аманiмii I полiсемii.
- •31. Сiнанiмiя. Сiнанімічны рад. Паняцце пра дамiнанту.
- •32. Тыпы сiнонiмау.Лекс.,сiнтаксіч. Сiнанiмiя
- •33. Паронiмы. Мiжмоўныя амонiмы і паралексiя.
- •34. Антанiмiя. Тыпы антонiмаў.
- •35.Сутнасць антанiміч. Супрацьпастаўлення: антонiм, антытэза, аксюмаран.
- •36 І 37.Спрадвечна бел. І запаз. Лексіка, іх размежаванне. 37.Агульнаслав., усходнеслав., уласнабел. Лексіка.
- •38.Методыка вызначэн. Запазыч.Слова. Засваенне зап.Слоў: фанет., графіч., грамат., семантыч.
- •39.Запазыч.Словы са слав. І неслав.Моў. Інтэрнацыяналізмы і калькі.
- •40. Транслiтарацыя. Выкарыстанне варварызмаў і экзатызмаў у суч.Тэкстах.
- •43.Лексiка суч.Бел.Мовы паводле акт.I пасiўн складу.
- •44.Агульнаўжыв. Лексіка і абмежав. Ўжытку: дыялектызмы, тэрмін. І прафес. Лексіка, жарганізмы і аргатызмы. Выкарыстанне ў мастац. І публіц. Тэкстах.
- •47.Парадак кампанентаў у фраз.Сістэмат.Фраз.Адзінак.Тыпы фраз. Паводле семант. Злітнасці.
- •48.Полiсемiчнасць,сiн., аманiмiчн.Фразеалагізмаў.
- •49. Фразеалогія бел.Мовы паводле паходжання.
- •50. Прыказкi(прымаукi). Крылат.Выказваннi. Перыфразы.
- •51.Прадмет і задачы лексiкаграфii. Тыпы слоўнiкаў.
- •52. Энцыклапед.I лiнгвiст. Слоунiкi.
- •53. Змест слоўнікавага артыкула у лiнгвiст. Слоўнiку.
- •54.Слова і марфема. Тыпы марфем.
- •55.Сiнанiм. I аманiм. Марфем.
- •56. Аснова слова. Тыпы асноў, іх марфемны склад і будова.
- •57.Гiстар. Змены у марфемным складзе слова. Прычыны і характар змен.
- •58.Словаўтваральныя тыпы, маделi, гнезды.
- •59.Марфалагiчныя спосабы ўтвар.Слоў.
- •60. Немарфалагiчныя спосабы ўтварэння слоў.
55.Сiнанiм. I аманiм. Марфем.
Корань – абавязковая марфема, якая выражае агульнае лексiчнае значэнне роднасных слоу.
Коранi бываюць:1.свабодныя-супадаюць з асновамi хоць бы у адной форме(снег-снегавы)2.звязаныя- не супадаюць з асновамi,сустрак. У спалучэннi з афiксамi(з-выч-к-а, пры-вык-а-ць)
Афiксы – службовыя марфемы,з`яул.неабавязковымi, выражаюць дадатквае значэнне- словаутваральнае або формаутвальн.,толькi звязаны. Вiды афiксау:1. Прыстаука – афiкс,перад корнем;2. Суфiкс пасля корня, указвае на прыналежнасць слова да я.-н. часцiне мовы(-нiк- назоунiк, -iва- дзеяслоу); 3. Постфiкс –пасля канчатка. –ся,-ца,цца,-це,-сь,-сьце,-небудзь; 4.iнтэрфiкс –ужываецца памiж двумя простымi асновамii у складанай.Афкiсы:1.словаутвар.-словы з новым лекс.знач.2.формаутвар.-для утвар.форм слоу.;5. Канчатак- зменная марфема, гр. Знач. I для сувязi;1. Сiнанiмiчныя афiксы-маюць сiнтаксiчн.значэнне з аднолькавай утвар. асновай(зiм-ов-ы*зiм-н-i;вясн-ов-ы*вясен-н-i); 2. Аманiмiчныя афiксы- маюць аднолькавае гучанне, але адрознiваюцца значэннем(баянiст, танкiст, галасiсты, балоцiсты);3. Антанiмiчныя афiксы- маюць антанiмiчнае знач.(за-йсцi*вы-йсцi,под-плыць*ад-плыць)
56. Аснова слова. Тыпы асноў, іх марфемны склад і будова.
Аснова – частка формы слова без канчатка,формаутвар.суфiксау iнфiнiтывау-ць,-цi,-чы i постфiкса –це(у форме2-ой асобы мн.л. дзеясл.загаднагу ладу), якое выражае лексiчнае значенне слова.
Асновы бываюць:1.простыя(1 караневая марфема): -вытворныя(з нескалькiх марфем); -невытворныя.(2 i больш)-аснова складаецца толькi з адной марфемы. 2.складаныя(2 i больш).
Утваральная аснова – аснова, ад якой утворана слова(мор-марскi)
Утвараючая аснова- якiя утвованы ад утваральнай пры дапамозе афiксау.
Суплетыўныя асновы – асновы, формы якiх утвораны ад розных асноу(добры-лепш, дрэнны-горш, я-мяне, мы-нас)
У марфемннай будове могуць адбывацца змена.
Апрошванне – змена у будове слова, пры якой вытворная аснова становiцца невытворнай. (БАГАТы, ДАР, НАРОД; У старажытнасцi БАГ-ат-ы,ДА-р, на-РОД)
Перараскладанне- змена у будове слова, якая праяуляецца у перамяшчэннi мяжы памiжмарфемамi пры захованнi падзелу слова на марфемы(недабраць: неда злiты у адну).
57.Гiстар. Змены у марфемным складзе слова. Прычыны і характар змен.
Прычынай змен з`яуляюцца:1.знiкненне з мовы некаторых слоу;2.страта сэнсавай сувязi памiж словамi;3.звязанымi з iнулымi словаутвар.адносiны;4.фанетычныя змены;5.страта непрадуктыуных афiксау.
Характар:На члянiмасць слоу уплывае узнiкненне новых слоу цi знi кненне з ужытку устарылых. Узнiкненне новых сэнс.сувязi, змяняюцца словаутваральныя адносiны, у выпадку чаго адбыв. Наступныя змены:
- Апрошчанне – вытворчая аснова становiцца невытворчай. Р-добры, хiтры, востры
- Перараскладанне –перамяшэннемяжы памiж марфемамi пры падзел слова па марфемы.(абяздолiць, недаважыць)
- Ускладненне – працэс, абратны апрошчванню; ператварэнне ранней невытворнага слова у вытворнага, Г.зн. адна марфема (акраневая) пачынае члянiцца на две.(агiт-ацыj-а*агiт-атар*агiт-ав-а-ць; тра-гедыj-а*траг-iзм*траг-iк)
- Дэкарэляцыя – змены характару марфем, калi,напрыклад,словазменненая марфема набывае значэнне словаутваральнай. Д. не пыводзiць да змен у марфемн. Складзе слова(верхам-наз. АМ-канчатак; верхам-прыслоуе.АМ-суфiкс)