Shpory_istoria_Bel

49 аднаўленне і развіццё нар гаспадаркі бсср 45-55.Пасля заканчэння Вялiкай Айчыннай вайны i фашысцкай акупацыi народная гаспадарка Беларусi аказалася амаль поунасцю разбуранай. Па агульным узроунi развiцця эканомiкi рэспублiка была адкiнута да 1928 г. БССР страцiла больш за палову нацыянальнага багацця. Цалкам або часткова была зруйнаваная большасць гарадоу, значная частка сельскiх населеных пунктау. Былi разбураны амаль усе прамысловыя прадпрыемствы i электрастанцыi, абсталяванне вывезена у Германiю або знiшчана, маёмасць калгасау разрабавана, транспартныя магiстралi разбураны. Перад урадам рэспублiкi паусталi праблемы гаспадарчага аднаулення. Адраджэнне эканомiкi Беларусi пачалося з Boceнi 1943 г., калi была вызвалена частка тэрыторыi Гомельскай вобласцi. 1943-45 гг., калi адноуленыя сродкi вытворчасцi працавалi на ваенныя патрэбы, можна вызначыць як l-ы этап адраджэння народнай гаспадаркi рэспублiкi. 26 мая 1945г. Дзяржауны Камiтэт Абароны СССР выдау пастанову "Аб мерапрыемствах па перабудове прамысловасцi у сувязi са скарачэннем вытворчасцi узбраення". Як вядома, у СССР iснавала планавая сiстэма вядзення народнай гаспадаркi. Яе аднауленне у БССР меркавалася завяршьщь на працягу чацвёртага пяцiгадовага плана (1946-1950 гг.).Матэрыяльная база аднаулення Беларусi фармiравалася за кошт цэнтралiзаваных грашовых асiгнаванняу, паставак, якiя выдзяляу саюзны атрад, атаксама рээвакуаuыi. Абсталявання беларускiх прадпрыемствау i матэрыяльна-тэхнiчных каштоўнасцей з савецкага тылу, дапамогi саюзных рэспублiк, рэпарацыйных паставак. Акцэнт быў зроблены на паскоранае аднаўленне торфаздабычы, энергетыкi i развiццё машынабудавання, стварэнне новых для Беларусi галiн прамысловасцi: аутамабiле - i трактарабудавання ў Мінску, пабудаваны БелДРЭС, электрастанцыi. Развiццё прамысловасцi патрабавала падрыхтоукi i забеспячэння яе высокаквалiфiкаванымi кадрамi.Пры прадпрыемствах былi створаны курсы падрыхтоукi працоуных па спеuяльнасuях, што карысталiся попытам, курсы пераквалiфiкацыi. Адначасова аднауляецца сельская гаспадарка. Адбылося вяртанне да калгаснай сiстэмы, хаця матэрыяльна-тэхнiчная база не адпавядала гэтаму, бо у калгасах амаль не было трактароу, аутамашын i нават коней. Трактарны парк МТС налiчвау 1/3 даваеннай колькасцi. Пасяўныя плошчы за ваенны перыяд значна скарацiлiся. Цяжкiм заставалася становiшча у жывёлагадоулi. Не хапала рабочых рук, асаблiва мужчынскiх. Пяцiгадовы план адраджэння сельскай гаспадаркi аказаўся нерэальным i не выкананым. Сітуацыю у сельскай гаспадарцы рэспублiкi пагоршыла масавая калектывiзацыя у заходнiх абласцях Беларусi. Былi лiквiдаваны кулацкiя гаспадаркi, сселены хутары, узмоцнены эканамiчны нацiск на аднаасобнiкау. У выніку быу разбураны увесь уклад сялян. На развiццi беларускай вёскi неспрыяльна адбiлася засуха 1946. За кожны адпрацаваны дзень калгаснiкi атрымлiвалi так званыя працаднi, якiя, ператварылiся у норму кантролю за працоунай павiннасцю. Не спрыяла развiццю сельскай гаспадаркi i узбуйненне калгасау, калi некалькi малых калгасау аб'ядноувалi у адзiную буйную гаспздарку. Так за гады чацвёртай пяцiгодкi пасяуныя плошчы павялiчылiся на 28%. Амаль у 3 разы пашырылiся пасевы тэхнiчных культур. Узрасло пагалоуе грамадскай жывёлы. Умацавалася матэрыяльна-тэхнiчная база сельскай гаспадаркi. Былi павялiчан закупачныя цэны i вытворчасць сельскагаспадарчай тэхнiкi, спiсана запазычанасць з калгасау, зменена сiстэмы падаткаабкладання асабiстых надзелау. Усё гэта, безумоуна, мела станоучыя вынікi.

50 Грамадска-палiтычнае развiццё 50- 80. у сярэдзiне 50-х гадоу пачауся новы этап у развiццi савецкага грамадства. Новае палiтычнае кіраўніцтвa СССР на чале з Хрушчовым стала на шлях лiбералiзацыi грамадскага i культурнага жьщця. Важнае значэнне у гэтым сэнсе меу ХХ З'езд КПСС, якi адбыуся у лютым 1956 года, на якiм быу падвергнуты крытыцы культ асобы Сталiна. Пасдя З'езда на Беларусi пачалася рэабiлiтацыя ахвяр сталiнскiх рэпрэсiй. Працэс рэабiлiтацыi запавольваецца, з прыходам да улады у 1964 годзе Л.Брэжнева. У 1962 г. адбылася перабудова грамадскiх i дзяржауных арганiзацый на аснове вытворчага прынцыпу. Аднак калi высветлiлася, што гэтая рэаргзнiзацыя не прынесла станоучых вынікay, У 1964 г. быу адноулены тэрытарыяльна-вытворчы прынцып ix пабудовы.У 1957 г. была прынята пастанова, накiраваная на паляпшэнне дзейнасцi Саветау у эканоміцы, грамадска-палiтычным жыццi. Пасля 1961 г. вялiкае значэнне набылi шматлiкiя камicii, да удзелу у якiх на грамадскiх пачатках прыцягвалiся прадстаунiкi рабочьrx, калгаснiкау i iнтэлiгенцыi. Аднак карэнньrx змен у становiшчы Саветау не адбылося. Пэуная лiбералiзацыя грамадскага жьщця садзейнiчала росту сацыяльнай актыунасцi працоуных. Пасля ХХП з'езда КПСС (1961 г.), якi прыняу праграму пабудовы камунiзму у СССР, разгарнуўся масавы рух за камунiстычныя адносiны да працы. Гэта стрымлiвала актыунасць людзей i нараджала настрой абыякавасцi. У другой палове 60-х узмацнiлiся кансерватыуныя тэндэнцыi. На змену «адлiзе» прыйшла эпоха застою. Паварот у грамадска-палiтычным жыццi выяуляуся перш за усё ў тым, што адбылася касервацыя сфармiраваушыхся за дзесяцiгоддзi формў эканамiчнай, дзяржаўнай і грамадска-палiтычнай дзейнасцi. Убачыушы безвынiковасць хуткага "скачка у камунiзм", кіраўніцтва дзяржавы вылучыла канцэпцыю развiтога сацыялiзму, якая была падмацавана вывадамi аб павышэннi вядучай i кiруючай ролi партыi у жыццi грамадства, узмацненнi яго сацыяльнай аднароднасцi i ўтварэннi калектывiзму. На практыцы гэта азначала яшчэ болыпае абмежаванне нацыянальнай культуры i мовы беларускага народа, дарэчы. як i iншых народау СССР. У дзейнасцi партыйных i дзяржауных органаў праяулялiся усё большая схiльнасць да бюракратычных формаў кiравання, разрыу памiж iдэалогiяй i грамадскай практыкай. Гэта выклiкала негатывы у грамадскiм жыццi: сацыяльную апатыю, абыякавыя адносiны да працы, п'янства.. у перыяд "адлiгi" ад6ылiся змены у знешне-палiтычным курсе СССР. У якасцi асноунага прынцыпу узаемаадносiн сацыялiстычных i капiталiстычных кpaiн быу абвешчаны прынцып мipнara суiснавання. Ён прадугледжвау адмауленне ад гэзiса непазбежнасцi войнау, вырашэнне спрэчных пытанняў паміж краінамі з супрацьлеглым грамадскiм ладам за сталом перамоу, развiццё супрацоунiцтва паміж імі. Пашырылiся магчымасцi удзелу БССР у знешнепалiтычнай дзейнасцi. Гэта праяўлялася галоуным чынам у заключэннi мiжнародных дагаворау i актывiзацыi дзейнасцi беларускiх дэлегацый у мiжнародных арганiзацыях. Калi у канцы 50-х гадоу БССР была удзельнiцай 54-х мiжнародных дагаворау, то у сярэдзiне 80-х гадоу - больш як 160. Створана пастаяннае прадстаунiцтва пры ААН, ЮНЕСКА і інш. Шматлiкiя. прамысловае развiццё, узнiкненне новых гарадоу -- усё гэта прывяло да адтоку людзей з ceльскай мясцовасцi i адпаведнага росту гарадского насельнiцтва. Рэзка узрасла доля рабочага класса. Развiццё эканомiкi у 2-й палове 50-х гадоу. дэмакратызацыя грамадства садзейнiчалi знiжэнню сацыяльна забеспячэння насельніцтва. У 1956 г. быу прыняты новы закон. аб дзяржауных пенсiях, згодна з якiм на 50 % быу павышаны сярэднi памер пенсii рабочых, паменшылася матэрыяльнае забеспячэнне не пршiаздольных. Рост эканамічнага патэнцыялу у другой палове 60-х гадоу, якi адбыуся у выніку ажьщцяулення у гэты час эканамічнай рэформы, дазволіў увecui у 1966 г. гаран:гаваную грашовую аплату працы калгаснікаўay. Важнай крынiцай даходау насельнiцтва з'яулялiся грамадскiя фонды спажывання. Сродкi з іх iшлi на медычнае абслугоуванне, народную адукацыю, на выхаванне дзяцей, выплату пенсiй, розных дапамог. Ня гледзячы на пэуны рост жьщцёвага узроўню насельнiцтва, ён так i не быу узняты на належны ўзровень і саступау жьщцеваму узроуню насельнiцтва не толькi заходнiх , але i шэрагу краін.

51 Нац супярэчнасці ссср. Суверэнітэт. У сярэдзіне 80-х гг. СССР, як і іншія савецкія рэспублікі, апынуўся перад шэрагам праблем саціяльна–эканамічнага, палітычнага і культурнага развіцця. У сакавіку 1985 г. генеральным сакратаром ЦК КПСС быў абраны М.С.Гарбачоў. На красавіцкім (1985 г.) Пленуме ЦК КПСС ён выступіў з ідэяй паскарэння сацыяльна-эканамічнага развіцця краіны. Але вынікі 1985 г. зноў паказалі, што адміністрацыйныя меры ў эканоміцы вырашыць справы не могуць. Палітыка перабудовы ўключала ў сябе правядзенне эканамічнай рэформы, рэформы палітычнай сістэмы, сацыяльнай і культурнай сфер жыцця савецкага грамадства, стварэнне прававой дзяржавы.У 1987–1991 гг. былі прыняты законы СССР і БССР аб кааперацыі, індывідуальнай працоўнай дзейнасці, арэндзе і арэндных адносінах, прадпрыемствах, зямлі і іншае. Новае законадаўства з’явілася прававой асновай радыкальнай перабудовы эканамічных і сацыяльных адносін у краіне,паклала пачатак фарміраванню і развіццю разнастайных форм уласнасці. Раздзяржаўленне і прыватызацыя значнай часткі ўласнасці, дэманапалізація вытворчасці, падтрымка свабоднага прадпрымальніцтва, развіццё канкурэнцыі – усе гэта з’яўлялася важнейшымі ўмовамі для ўсталявання рыначных адносін. Важнае значэнне ў абнаўленні грамадства належыла палітычнай рэформе, паглыбленню дэмакратыі і галоснасці. У выніку праведзеных у 1989 г. дэмакратычных выбараў былі створаны новыя інстытуты ўлады зверху і да нізу, кардынальна змянілася становішча і роля ў жыцці грамадства Саветаў, правы якіх былі значна пашыраны. У 1987-1990 гг. у Беларусі пачаўся працэс фарміравання палітычнай апазіцыі ў выглядзе аматарскіх нефармальных аб’яднанняў. У жніўні 1991 г. Вырхоўны Савет БССР часова прыпыніў дзейнасць КПСС-КПБ на тэрыторыі рэспублікі. Крыху пазней яе маёмасць была перададзіна ва ўласнасць дзяржавы. У лютым 1993 г. Вярхоўны Савет Рэспублікі Беларусь дазволіў існаванне ўсіх структур і органаў КПБ на тэрыторыі Беларусі. На палітыку перабудовы адмоўны уплыў аказалі міжнацыянальныя канфлікты, што разгарэліся ў СССР. Ва ўмовах жорсткіх сацыяльных узрушэнняў і міжнацыянальных канфліктаў узнікла пытанне аб існаванні СССР. У рэспубліках узмацніліся сепаратысцкія настроі. У лістападе 1988г. Эстонія прыняла Дэкларацыю аб дзяржаўным сувернітэце. Вясной 1990 г. Дэкларацыю аб дзяржаўным сувернітэце прынялі Вярхоўныя саветы Літвы, Латвіі, Арменіі, Грузіі і Малдовы. 12 чэрвіня 1990г. адпаведны дакумент з’явіўся у Расіі. 27 ліпеня 1990 г. Вярхоўны савет БССР абвясціў Дэкларацыю аб дзяржаўным сувернітэце Беларускай Савецкай Сацыялістычнай Рэспублікі ў складзе савецкай федэраціі. Правал жнівеньскага путчу 1991 г. у Маскве стварыў спрыяльныя ўмовы на шляху да рэалізаціі дзяржаўнага сувернітэту. 25 жніўня 1991 г. быў прыняты Закон “Аб наданні статуса канстытуцыйнага закона Дэкларацыіі Вярхоўнага Савета Беларускай ССР аб дзяржаўным сувернітэце БССР” і пастанова “Аб забяспячэнні палітычнай і эканамічнай самастойнасці Беларускай ССР”. Гэтымі актамі аб’яўлялася палітычная і эканамічная незалежнасць рэспублікі. 19 верасеня 1991 г. была зменена назва рэспублікі: БССР было вырашана далей называць “Рэспубліка Беларусь”, а ў скарочаных назвах “Беларусь”.Станаўленне сувярэннай дзяржавы патрабавала фарміравання органаў кіравання, стварэння ўласнага войска. Паводле закона ад 25 жніўня 1991 г. “Аб некаторых змяненнях у сістэме органаў дзяржаўнага кіравання Беларускай ССР” саюзна-рэспубліканскае Міністэрства ўнутранных спраў, Саюзна-рэспубліканскі Камітэт дзяржаунай бяспекі БССР быў пераўтвораны ў рэспубліканскі Камітэт дзяржаунай бяспекі. Ён перапарадкоўваўся Вярхоўнаму Савету Рэспублікі Беларусь. Савету Міністраў Беларусі падпарадкоўваліся пагранічныя войскі Камітэта дзяржаунай бяспекі. У мэтах забяспячэння палітычнай і эканамічнай самастойнасці рэспублікі ў верасні 1991 г. Вярхоўны Савет прыняў пастанову “Аб мытнай службе Рэспублікі Беларусь”. У сакавіку 1992 г. пачало дзейнічаць Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь.

52 Распад СССР. СНД. Весь 1990 год и особенно 1991 год, в числе главных проблем, стоящих перед СССР, стояла проблема подписания нового Союзного договора. Работа по его подготовке привела к появлению нескольких проектов, которые были опубликованы в 1991 году. В марте 1991 года по инициативе М.Горбачева был проведен общесоюзный референдум по вопросу о том, быть или не быть СССР и каким ему быть. Большинство населения СССР проголосовало за сохранение СССР. Но, новые органы власти в союзных республиках сформулированные в результате выборов 1990 года, оказались настроенными более решительно на перемены, чем союзное руководство. К концу 1990 года практически все республики СССР приняли Декларации о своем суверенитете, о верховенстве республиканских законов над союзными. Возникла ситуация, которую обозреватели окрестили «парадом суверенитетов» и «войной законов». Политическая власть постепенно перемещалась из центра в республики. Одновременно как в центре, так и на местах зрели опасения и боязнь неуправляемого распада СССР. Когда Горбачев отправился на отдых в Крым, 19 августа 1991 года в стране было объявлено об образовании Государственного комитета по чрезвычайному положению (ГКЧП), а Президент СССР, был изолирован, по сути дела это была попытка государственного переворота. Эти события ускорили распад СССР. Создание СНГ. В ноябре 1991 года семь республик (Россия, Беларусь, Азербайджан, Казахстан, Кыргызстан, Туркменистан, Таджикистан) заявили о намерении создать новое межгосударственное образование - Союз Суверенных Государств (ССГ). Фактически все ждали исхода назначенного на 1 декабря 1991 года референдума о независимости Украины. Население Украины в декабре 1991 года проголосовало за полную независимость Украины, похоронив тем самым надежды М.Горбачева сохранить СССР. Бессилие центра привело к тому, что 8 декабря 1991 года в Беловежской пуще, под Брестом, руководители Белоруссии, России, Украины подписали Соглашение о создании Содружества Независимых Государств (СНГ). В нем говорилось о том, как «учредители Союза ССР, подписавшие Союзный договор 1922 года, констатируют, что Союз ССР как субъект международного права прекратил свое существование». Это соглашение аннулировало Договор 1922 года об образовании СССР и одновременно образовывало СНГ. 21 декабря 1991 года в Алма-Ате состоялась встреча лидеров «тройки», «пятерки», Армении, Азербайджана, Молдавии. На Алма-Атинской встрече была принята Декларация о прекращении существования СССР и образовании СНГ в составе девяти государств. 25 декабря М Горбачев подписал Указ о снятии с себя функций Верховного Главнокомандующего и заявил о своем уходе с поста Президента СССР. 26 декабря 1991 года одна из двух палат Верховного Совета СССР, которую удалось созвать - Совет Республик принял формальную Декларацию о прекращении существования СССР. С 1991 года День Независимости отмечался 27 июля, в день принятия Декларации о суверенитете Республики Беларусь. Решение о праздновании Дня Независимости 3 июля было принято в ходе республиканского референдума в 1996 году. Эта дата связана с освобождением города Минска от нацистов, произошедшим летом 1944 в ходе Белорусской операции (кодовое название «Багратион»). Так 1. саюзно-республиканские и союзные министерства были переделаны в республиканские. 2. Образование собственного войска РБ. Май 1992 образование министерства обороны РБ, убрана беларускае ваен акруга, принимается закон о общей ваен обязанности, образована новая ваен присяга. С 1992 в ходу судова-правовя реформа , образовывается своя банковская система.

53 Грамад-паліт жыццё РБ. Канстытуцыя. На працягу 1992-1994 гг. Вярхоўны Савет Рэспублікі Беларусь стаў арэнай жорсткай фракцыйнай палітычнай барацьбы па праблемах вызначэння палітычнага статуса дзяржавы, сацыяльна-эканамічнага жыцця, будучага дагавора з Расіей і г.д. Заключным акордам ў юрыдычным афармленні краху савецкай аднапартыйнай сістымы стала прыняцце Вярхоўным Саветам ў 15 сакавіку 1994 г. новай Канстытуцыі і ўвядзенне паста прэзідэнта, выбары якога адбыліся ў чэрвіні-ліпені 1994 г. Першым Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь 10 ліпеня быў абраны А.Г.Лукашэнка. 14 мая 1995 1-ы рэферэндум: 1)руская мова = статусу беларускай, 2)новы герб і дзярж сцяг. На рэспубліканскім рэферэндуме 24 лістапада 1996 г., які праводзіўся па ініцыятыве Прэзідэнта А.Г.Лукашэнкі, у Канстытуцыю РБ былі ўнесены некаторыя змяненні і дапаўненні. 1) У адпаведнасці з новай рэдакцыяй Канстытуцыі Беларусі замест аднапалатнага Вярхоўнага Савета з 260 дэпутатамі быў сфарміраваны 2-х палатны Парламент – Нацыянальны Сход, які з гэтага часу складаецца с Палаты прадстаўнікоў (110 дэпутатаў: выбіраецца насельніцтвам) і Савета Рэспублікі (па 8 чалавек выбіраюцца ад кожнай вобласці і г.Мінска і 8 чалавек прызначаюцца Прэзідэнтам). Прэзідэнт з’яўляецца кіраўніком дзяржавы, гарантам Канстытуцыі, правоў і свабод чалавека і грамадзяніна. Кіраўніком выканаўчай улады з’яўляецца прэмьер-міністр урада. 2) перанесці дзень Незалежнасці на 3 ліпеня, 3) адмена смяротнага пакарання (не 82%). Важнае значэнне надавалася перебудове дзяржаўна-царкоўных адносін. Створаны ўмовы для забеспячэння прававых гарантый у выражэнні веруючымі сваіх перакананняў. Новая палітыка знайшла прававое адлюстраванне ў Законе “Аб свабодзе веравызнанняў і рэлігійных арганізацыях”. Гэта адбілася на росце рэлігійных абшчын, а 1990 гг. сталі перыядам своеасаблівага рэлігійнага рэнесансу. Стракатая канфесіяльная структура беларускага грамадства з’яўляецца працягам гістарычнай традыцыі, талерантнасці – мірнага суіснавання прадстаўнікоў розных веравызнанняў. Гэта мае вельмі важнае значэнне для захавання палітычнай стабільнасці ў грамадстве, для паспяховага вырашэння сацыяльна-эканамічных задач і праблем. На пярэдаднні парламентскіх выбараў 2000 г. увесь партыйный спектр рэспублікі аб’яднаўся практычна ў 2 блокі: тыя, хто падтрымлівае палітыку прэзідэнта, і тых, хто знаходзіцца ў апазіцыі да яго. Наяўнасць апазіцыі – сведчанне таго, што дэмакратыя ў Беларусі ўсталёўваецца. Гэта пацвярджае і той факт, што ў выбарах ў парламент рэспублікі восенню 2000 г. удзельнічала большасць апазіцыйных партый. 19 верасня 2000 новыя выбары, 2004 новы рэферэндум, 19 сакавіка 2006 выбары прэзідэнта, 19 снежня 2100 4 тэрмін.

54 Беларусь на міжнароднай арэне. Удзел у рабоце Арганізацыі Аб'яднаных Нацый паклаў пачатак новаму этапу знешпалітычнай дзейнасці Беларусі, якая працякала ў адпаведнасі з нормамі міжнароднага права і ажыццяўлялася ў розных міжнародна прававых формах. Рэспубліка вяла значную дыпламатычную перапіску, ўдзельнічала ў рабоце розных міжнародных канферэнцый, была членам многіх міжнародных арганізацый, мела дагаворную практыку, аказвала дапамогу краінам, якія сталі на шлях незалежнасці і развіцця. Пастаяннае прадстаўніцтва Беларусі пры ААН спрыяла і спрыяе больш эфектыўнай абароне знешпалітычных інтарэсаў рэспублікі ў розных органах ААН. На працягу 1945-1985 гг. БССР удзельнічала ў рабоце больш за сто міжнародных арганізацый і іх органаў, у тым ліку выбарных. Так, Беларусь прымала удзел у стварэнні і дзейнасці Міжнароднай арганізацыі прафсаюзаў, Міжнароднай арганізацыі дэмакратычнай моладзі, Сусветнага Савета Міра і г.д У 1954 г. БССР стала пастаянным членам ЮНЕСКА і Міжнароднай арганізацыі працы, а ў 1956 г. уступіла ў камітэт ААН па сельскай гаспадарцы і жыллёваму будаўніцтву. У 1958 г. было адкрыта пастаяннае прадстаўніцтва БССР пры ААН. У 1974-1975 гг. БССР выбіралася пастаянным членам Савета Бяспекі ААН і унесла свой уклад у падрыхтоўку і правядзенне ў Хельсінкі ў 1975 г. Нарады па бяспецы і супрацоўніцтву ў Еўропе.Такім чынам, праз міжнародныя і міжурадавыя арганізацыі і іх органы Беларусь далучалася да сусветнага вопыту ў палітычнай сферы жыцця, ўмацоўвала свой аўтарытэт на міжнароднай арэне. Маштабы знешнеэканамічных сувязей БССР вызначаліся яе прамысловым і навукова-тэхнічным патэнцыялам, зручным транспартна-геаграфічным становішчам, а таксама агульным станам эканамічных адносін СССР з замежнымі дзяржавамі. У 1960-я – 70 гг. на міжнародных выстаўках у Бруселі, Японіі, Лейпцыгу, Канадзе, Польшчы і іншых гарадах і краінах многія вырабы беларускіх прадпрыемстваў заваявалі залатыя медалі. Гэта трактары МТЗ, БелАЗы, сіласаўборачныя камбайны і інш. За гэты ж час 30 вырабаў з 18 прадпраемстваў атрымалі 37 ганаровых дыплопаў.Імпартныя паступленні ў рэспубліку садзейнічалі аснашчэнню прадпрыемстваў, пэўнаму задавальненню патрэб насельніцтва на тавары шырокага ўжытку.Імпартным абсталяваннем былі аснашчаны , напрыклад, Гродзенскі і Полацкі хімічныя камбінаты, Светлагорскі завод штучнага валакна, Слуцкі і Жабінкаўскі цукровыя заводы, Мінскі завод халадзільнікаў і інш.Аднак маштабы знешэканамічнай дзейнасці рэспублікі абмяжоўваліся жорсткай рэгламентацыяй з цэнтра, адсутнасцю самастойнага выхаду прадпрыемстваў на сусветны рынак, нявырашанасцю ў краіне валютных праблем (неканверсуемасць рубля, складанась разліку за пастаўкі прадукцыі і інш).Важнае месца ў супрацоўніцтве з замежнымі краінамі займалі навуковыя, культурныя, спартыўныя і турысцкія сувязі. Галоўным чынам гэта ажыццяўлялася праз дзяржаўныя і грамадскія структуры, партыйныя, прафсаюзныя, камсамольскія арганізацыі, творчыя саюзы, працоўныя, навуковыя, маладзёжныя калектывы, бібліятэкі і г.д. З 1958 г. пачало дзейнічаць Беларускае таварыства дружбы і культурных сувязей з замежнымі краінамі. Галоўнай мэтай яго з'яўлялася пашырэнне міжнародных сувязей, распаўсюджаванне за мяжой інформацыі аб сацыяльна-эканамічным і культурным жыцці беларускага народа. Важную ролю ў развіцці адносін Беларусі з замежнымі краінамі адыгрываў створаны ў 1958 г. Камітэт маладзежных арганізацый рэспублікі (КМА БССР). Ён каардынаваў сувязі беларускай моладзі са сваімі равеснікамі за мяжой. Важнай формай развіцця міжнародных культурных адносін з'яўлялася супрацоўніцтва ў галіне літаратуры. Лепшыя творы беларускіх пісменнікаў Я.Коласа, Я.Купалы, В.Быкава, Н.Гілевіча, А.Макаёнка і іншых перакладаліся на польскую, чэшскую, венгерскую, румынскую і іншыя мовы народаў свету. Творы беларускіх пісменнікаў на замежнай мове выходзілі ў Англіі, Аўстрыі, Індыі, Канадзе, Францыі і іншых краінах. У сістэме міжнародных культурных сувязей рэспублікі значнае месца займала правядзенне рэспубліканскіх і замежных выставак прыкладнога і выяўленчага мастацтва, графікі, фатаграфіі, прац народных умельцаў і г.д. Пашыраўся абмен выступленнямі калектываў тэатраў, філармоній, мастацкай самадзейнасці, канцэртных брыгад, асобных выканаўцаў. Усе больш папулярнай станавілася такая форма культурнага супрацоўніцтва, як правядзенне дзён нацыянальнай культуры. Важным сродкам сувязей паміж народамі з'яўляўся турызм, спорт.